مدیریت واصلاح الگوی مصرف غذایی برای مبارزه با کرونا
شیر و فرآورده‌های لبنی به دلیل ویژگی‌های منحصربه فردی که دارند توسط بسیاری از متخصصان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع غذایی مطرح می‌شوند، زیرا هم ترکیب اجزای غذایی شان به لحاظ تغذیه‌ای جزو بهترین‌ها هستند و هم آنکه در غنی‌سازی مواد غذایی با انواع ریزمغذی‌ها نظیر ویتامین‌ها و املاح و... به‌عنوان مناسب‌ترین حامل هستند و از این رو ست که در سیاستگذاری‌ها در اکثر کشورها، حتی کشورهایی که با اقتصاد بازار آزاد مدیریت می‌شوند با اعمال سیاست‌های حمایتی متفاوت و به صورت غیرمستقیم و گاهی مستقیم به گونه‌ای اقدام می‌شود که این ماده غذایی حیات بخش با مناسب‌ترین قیمت در اختیار آحاد مردم قرار گیرد تا مشکلات سوء‌تغذیه و دریافت ناکافی عناصر غذایی، منجر به چالش‌های سلامتی در افراد سنین مختلف نشود و لیکن متاسفانه بعد از اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها و به‌رغم آنکه مقرر شده بود این بخش مورد توجه قرار گیرد ولیکن مورد بی مهری قرار گرفت که مثال‌هایی از آن را در حذف تدریجی شیر مدرسه، عدم حمایت از زنجیره تامین و تولید شیر خام و فرآورده‌های لبنی و ... می‌توان بیان کرد. این در حالی است که صنایع و کارخانه‌های لبنی کشور با همتی مضاعف تمام تلاش خود را در ارتقای سطح تکنولوژی، تولید فرآورده‌های متنوع و در حد استانداردهای جهانی و نیز عرضه فرآورده‌های غنی‌سازی شده و فرا سودمند به کار گرفتند و نتیجه این اقدامات این بوده است که جایگاه صنایع لبنی کشور در بین کشورهای منطقه افتخارآفرین بوده و حتی می‌تواند در سطح جهانی مطرح باشد که اشاره بر مثال‌ها و نمونه‌هایی از آن در این مجال نمی‌گنجد.
مطمئنا سازمان‌ها و مراجع نظارتی تصدیق خواهند کرد که طی سال‌های اخیر صنعت شیر و لبنیات کشور بیشترین گواهی‌های کیفی را دریافت کرده‌اند و همیشه در بین واحدهای نمونه کشوری و استانی بوده‌اند و این اتفاق نمی‌افتاده مگر با تعهد و احساس مسوولیتی که در صاحبان و مدیران این بخش بوده است و از این رو است که درخواست آنها حمایت‌های حاکمیت در راستای اجرای برنامه‌های کلان است. که متاسفانه طی سال‌های اخیر این موضوع با دخالت‌های نامناسب جایگزین شده است.
امروز صاحبان صنایع لبنی کشور از یکسو از هزینه‌های فزاینده و گزاف تولید تحت فشار هستند و از سوی دیگر دغدغه ایجاد شرایط لازم برای فراهم شدن و تامین فرآورده‌های لبنی برای آحاد جامعه، بالاخص اقشار آسیب‌پذیر را دارند ولیکن شکی نیست که انجام این وظایف جز با حمایت‌ها و سیاستگذاری‌های صحیح مسوولان دولتی محقق نخواهد شد. به عنوان یک اخطار باید به این مهم توجه شود که سرانه مصرف شیر و فرآورده‌های لبنی روز به روز کاهش می‌یابد و شیب کاهش مصرف در دهک‌های آسیب‌پذیرتر تندتر است و چنانچه راه چاره‌ای برای این مشکل پیدا نشود در آینده‌ای نه چندان دور شاهد عوارض و بیماری‌های ناشی از عدم مصرف شیر و لبنیات خواهیم بود.
از افتخارات صنایع لبنی کشور، داشتن رتبه اول در بخش صادرات مواد غذایی است و زمینه‌های افزایش آن نیز فراهم است و لیکن به هیچ وجه اعتقاد نداریم که صادرات با کوچک‌تر شدن سفره لبنیات مردم در داخل کشور اتفاق بیفتد و اگر دولتمردان راهکارهای مناسبی را برای تامین سهم مناسبی از شیر و فرآورده‌های لبنی مطابق نظر متخصصان مربوطه و نیز مقادیر پیش‌بینی شده در برنامه‌های توسعه فراهم کنند، دامداران و صنایع لبنی کشور این ظرفیت و توان را دارند که در کنار تامین نیازهای داخلی هموطنان، در بخش صادرات محصولات غذایی نیز نقشی موثر و بهتر از قبل ایفا کنند. امید است با برنامه‌ریزی و سیاستگذاری‌های صحیح شاهد حل مشکلات این بخش مهم از مواد غذایی باشیم و آینده‌ای شکوفا برای کشور رقم بزنیم.
