کمک به بازیافت با اوراق بدهی
مهم‌ترین گزینه برای به نتیجه رسیدن معاهده پلاستیک، توسعه ظرفیت بازیافت جهانی کافی برای اطمینان از بازیافت تمام پلاستیک‌های استفاده شده و تحقق اقتصاد چرخشی است. این یک کار صنعتی عظیم است. تجارت بازیافت پلاستیک در بهترین حالت از نظر اقتصادی شکننده است و از بسیاری جهات نیز آسیب دیده است.
در قلب این چالش، وظیفه فروش «پیش تولید اولیه» است که توسط بازیافت‌‌کنندگان پلاستیک تولید می‌شود. در حال حاضر، خریداران مواد اولیه پلاستیکی هنگام ساخت بسته‌‌بندی خود می‌توانند بین پلاستیک بکر یا پلاستیک بازیافتی یکی را انتخاب کنند. اگر قیمت پلاستیک بازیافتی کمتر از پلاستیک بکر باشد، خریداران به پلاستیک بازیافتی روی می‌‌آورند. و اگر قیمت پلاستیک بکر کمتر باشد، خریداران به پلاستیک بکر روی می‌‌آورند. متاسفانه، بسیاری از شرکت‌ها بیشتر نگران‌قیمت مواد اولیه پلاستیکی هستند تا اثرات زیست محیطی پلاستیک بیشتر. چیزی که این تغییر را غیرقابل پیش‌بینی می‌کند این واقعیت است که قیمت پلاستیک بکر به طور مستقیم با قیمت نفتی که از آن تهیه می‌شود، مرتبط است. اگر قیمت نفت کاهش یابد، قیمت پلاستیک بکر نیز کاهش می‌‌یابد. اگر افت قیمت نفت به صورت مادی باشد، بازار بازیافت مواد اولیه پلاستیکی فرو می‌‌ریزد. به این ترتیب، بازیافت پلاستیک در سراسر جهان اساسا گروگان قیمت پلاستیک بکر است.
به‌‌عنوان مثال، بخش قابل‌‌توجهی از ظرفیت بازیافت پلاستیک اروپا در دو سال گذشته به دلیل شرایط تجاری ناپایدار ناشی از کاهش قیمت نفت ناپدید شده است. حالا تصور کنید که یک سرمایه‌گذار یا کارآفرین هستید که به دنبال سرمایه‌گذاری ۱۰ میلیون دلاری در یک مرکز گران‌قیمت بازیافت پلاستیک هستید. آیا می‌‌دانید که رویدادی جهانی که اصلا به تجارت شما مرتبط نیست، می‌تواند منجر به کاهش قیمت نفت شود و پلاستیک بکر را ارزان‌‌تر از پلاستیک بازیافتی که تولید می‌‌کنید، ارائه دهد؟
پاسخ روشن است و توضیح می‌دهد که چرا جهان فقط ۹درصد از ظرفیت بازیافت موردنیاز خود را دارد.
راه‌‌حل‌‌های مختلفی ارائه می‌شود، برخی کشورها از شرکت‌ها می‌‌خواهند که برای مقدار پلاستیکی که استفاده می‌کنند مالیات بپردازند. کشورهای دیگر به استفاده از مقدار مشخصی از پلاستیک بازیافتی در بسته‌‌بندی تاکید دارند.
با این‌‌حال، یک مشکل بزرگ با راه‌‌حل‌‌های «مالیات پلاستیکی بکر» و «حداقل محتوای بازیافتی» وجود دارد: آنها برای تحریک توسعه صنعت بازیافت پلاستیک به بازار متکی هستند. هیچ یک از این دو رویکرد به تامین مالی مستقیم و نیازهای سرمایه قابل‌‌توجه صنعت بازیافت کمک نمی‌‌کند. پول برای پرداخت زیرساخت‌‌های پرهزینه موردنیاز برای بازیافت پلاستیک از کجا تامین می‌شود؟
سوال این است که چگونه می‌توان سرمایه‌گذاری و سرمایه را مستقیما به صنعت بازیافت رساند تا بتواند با اطمینان در تجهیزات، پرسنل و آموزش‌‌های لازم برای ایجاد یک صنعت جهانی بازیافت پلاستیک به‌‌طور چشمگیری گسترش یافته و عمل کند.
در زمینه بحث‌‌های معاهده پلاستیک تاکنون ایده‌‌های بسیار کمی مطرح شده است. انجمن پلاستیک، بانک جهانی و سیتی بانک سال‌های زیادی را صرف توسعه یک مکانیزم تامین مالی مقیاس‌‌پذیر کرده‌‌اند تا مستقیما به سرمایه‌گذاری بازیافت پلاستیک در کشورهایی بپردازند که زباله‌‌های پلاستیکی در بدترین حالت خود هستند و گزینه‌‌های مالی کمی دارند. نتیجه، اوراق قرضه کاهش زباله پلاستیکی است که اولین آن در ژانویه ارائه شد.
ارزش این اوراق قرضه حفاظت شده ۱۰۰ میلیون دلار است که ۱۴ میلیون دلار برای دو پروژه بازیافت پلاستیک در غنا و اندونزی اختصاص داده شده است. این دو پروژه از منابع مالی برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌‌ها، تجهیزات، امکانات و کارکنان جدید استفاده می‌کنند تا ظرفیت جمع‌‌آوری و بازیافت خود را تا ۵۰۰درصد طی ۳ سال آینده افزایش دهند و ۲۵۰هزار تن زباله پلاستیکی را طی ۱۰ سال آینده پردازش کنند.
اساس این تغییر به صورتی است که پروژه‌‌هایی که پول دریافت می‌کنند با استفاده از اعتبارات پلاستیکی آن را بازپرداخت می‌کنند، به طوری که هر اعتبار پلاستیکی نشان‌‌دهنده یک تن پلاستیک حذف شده از طبیعت و یک تن پلاستیک است که از محل دفن زباله منحرف شده است. زیربنای این مکانیزم تامین مالی یک چارچوب نظارتی به نام استاندارد کاهش زباله پلاستیکی است که به طور مستقل تاثیرات زیست محیطی پروژهها را نظارت، اندازه‌‌گیری و تایید می‌کند.
اثر خالص این مکانیزم تامین مالی به این شکل است که اثرات زیست محیطی مورد انتظار یک پروژه در دهه آینده را می‌توان امروز به عنوان سرمایه‌گذاری وثیقه کرد. این اعتبار می‌تواند برای تامین مالی افزایش سرمایه عمده در ظرفیت و زیرساخت، حمایت از نیازهای نقدی عملیاتی جاری و سرمایه‌گذاری در معیشت و رفاه افرادی که زباله جمع‌‌آوری می‌کنند، استفاده شود.
این روش می‌تواند نحوه تامین مالی بازیافت پلاستیک را تغییر دهد، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه که مشکل پلاستیک در بدترین حالت خود قرار دارد. با ارزش‌‌گذاری بر اثرات زیست محیطی و اجتماعی که این پروژهها ایجاد می‌کنند، می‌تواند به تامین مالی پروژه‌‌های بازیافتی کمک کند.
امیدواریم که نمایندگان در اتاوا، ابزاری حیاتی برای حمایت از اهداف معاهده پلاستیک ایجاد کنند.
