ارزش دادههای مشتری برای پایداری فناوری شرکت‌ها
سال ۲۰۲۳ سالی بود که با عدم‌قطعیت مشخص شد. بار دیگر، بی‌‌‌ثباتی جهانی آب‌‌‌ها را گل‌‌‌آلود و پیش‌بینی‌‌‌های قابل اعتماد را تقریبا غیرممکن کرده است. سال گذشته، پیش‌بینی‌‌‌کنندگان گفتند که کسب و کارها با پذیرش هوش مصنوعی (AI) پیشروی می‌‌‌کنند. اما ۱۲ماه بعد، بسیاری از سازمان‌ها رویکرد‌سنجیده‌‌‌تری را اتخاذ کرده و روی انطباق با هوش مصنوعی قبل از مقررات جدید اتحادیه اروپا تمرکز می‌‌‌کنند.
به همین ترتیب، چالش اقلیمی همواره سرفصل گمانه‌‌‌زنی‌‌‌ها برای سال‌‌‌های آینده بوده است. با این حال، گرمایش جهانی سریع‌تر از آنچه که هر کسی پیش‌بینی می‌‌‌کرد سرعت می‌گیرد و بسیاری از دولت‌‌‌ها و کسب و کارها اکنون نگران تاثیرات اقتصادی کوتاه‌‌‌مدت تعهدات ESG (محیط‌زیست؛ اجتماع و دولت)پس از همه‌گیری هستند. با توجه به اینکه سال ۲۰۲۴ اکنون در نوسان کامل است، آیا هر کسب و کاری به چیزی جزئی‌‌‌تر از پیش‌بینی نیاز ندارد؟ و با گذشت سال، واقعیت برای سازمان‌ها چگونه خواهد بود؟
تبدیل سخت‌‌‌گیری‌‌‌ها به فرصت
با اجرایی شدن قریب‌‌‌الوقوع دستورالعمل گزارش‌‌‌دهی پایداری شرکتی (CSRD)، بسیاری از سازمان‌ها در ۱۲ ماه گذشته با طراحی مجدد نحوه ردیابی و اندازه‌‌‌گیری تاثیر و ردپای اجتماعی و زیست‌‌‌محیطی خود در سراسر زنجیره ارزش، برای آن آماده شده‌‌‌اند.
با تلاش‌‌‌ها و تغییراتی که در حال حاضر در حال انجام است، یک راه‌‌‌حل واقعی و تاثیرگذار برای سال ۲۰۲۴ برای سازمان‌ها این است که دیدگاه خود را تغییر دهند و به فرصت‌‌‌های رشد احتمالی ناشی از این خواسته‌‌‌های نظارتی توجه کنند.
به جای اینکه هدف نهایی تنها انطباق باشد، شرکت‌ها باید بر اجرای راه‌‌‌حل‌‌‌هایی تمرکز کنند که قابلیت‌‌‌های گزارش‌‌‌دهی محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) آنها را بهبود بخشیده و در کسب و کار ارزشمند هستند. درنتیجه اثرات زیست‌‌‌محیطی آنها را کاهش داده و به سیاره و جامعه باز می‌‌‌گرداند.
به عنوان مثال، استفاده مسوولانه از دادههای مشتری و دارایی‌‌‌های مادی ( مانند دستگاه‌‌‌های دیجیتال ) که یک شرکت در اختیار دارد، یک الزام قانونی است که باید توسط تیم‌‌‌های تدارکات، فناوری اطلاعات و امنیت سایبری در کنار تیم تطبیق مدیریت شود.
فناوری باید منبع باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ مشکل قانونی و اعتباری در شرکت تامین‌‌‌کننده آن وجود ندارد. دستگاه‌‌‌ها ( و داده‌‌‌هایی که میزبان هستند) باید در حین استفاده، مدیریت و ردیابی شوند و مهم‌تر از همه، پس از آن اطمینان حاصل شود که هیچ داده‌‌‌ای روی آنها باقی نمی‌‌‌ماند و به زباله‌‌‌های الکترونیکی تبدیل نمی‌‌‌شوند.
بسیاری از سازمان‌های آینده‌‌‌نگر در حال ارزیابی مجدد نحوه مدیریت دستگاه‌‌‌های خود هستند. آنها به‌‌‌طور فزاینده‌‌‌ای تصمیم می‌‌‌گیرند با شرکت‌های مدیریت چرخه عمر فناوری که به جای داشتن دستگاه‌‌‌ها، گزینه‌‌‌های «به‌‌‌عنوان سرویس» را ارائه می‌‌‌دهند، کار کنند. این گزینه‌‌‌ها، پایداری و انعطاف‌‌‌پذیری را فراهم می‌‌‌کنند و به کسب و کارها اجازه می‌‌‌دهند بدون سرمایه‌گذاری اضافی به استراتژی‌‌‌های تحول دیجیتال خود پایبند باشند. علاوه بر این، این مدل‌‌‌ها مسوولیت‌‌‌های مالی، امنیتی و نظارتی مرتبط با دور ریختن فناوری را در پایان عمر آن حذف می‌‌‌کنند.
این استراتژی ملاحظات ESG را با نتایج کسب و کار ترکیب می‌‌‌کند، روشی موثر در چشم‌‌‌انداز کسب و کار امروز. سازمان‌های با هوش بالا، در حال حاضر نتایج مالی و زیست‌‌‌محیطی را با هم جفت می‌‌‌کنند به طوری که ۲۵درصد از مدیران ارشد فناوری به زودی درآمد و هزینه شخصی خود را با تاثیر فناوری پایدار خود مرتبط می‌‌‌دانند.
معمای قدیمی فناوری
این یک حقیقت ثابت شده است که دستگاه‌‌‌های قدیمی کند، کهنه و آسیب‌‌‌پذیر هستند و خطرات قابل‌‌‌توجهی برای سازمان‌ها ایجاد می‌‌‌کنند. شکست در مدیریت فناوری قدیمی می‌تواند به طور جدی بر کارآیی و رقابت تاثیر بگذارد، بسیاری از شرکت‌ها و موسسات عمومی کلیدی اکنون باید فورا به آن رسیدگی کنند.
فناوری قدیمی همچنین خطرات شدید داده‌‌‌ها و حریم خصوصی را در طول مالکیت و استفاده سازمان از یک دستگاه و فراتر از آن به همراه دارد، زیرا خطرات داده در هر مرحله از چرخه حیات وجود دارد، حتی زمانی که دستگاه‌‌‌ها رسما تحت نظارت سازمان قرار بگیرند.
به‌‌‌روز‌‌‌رسانی منظم ذخیره فناوری یک سازمان ممکن است رویکرد ایده‌‌‌آلی به نظر برسد. با این حال، محدودیت‌‌‌های مختلف، اغلب سازمان‌ها را به گسترش استفاده از دستگاه‌‌‌های خود فراتر از بازه زمانی توصیه شده سوق می‌‌‌دهد. چالش‌‌‌های مالی عامل مهمی هستند، هزینه به‌‌‌روز‌‌‌رسانی منظم فناوری می‌تواند برای بسیاری از سازمان‌ها گران باشد. علاوه بر این، نگرانی فزاینده‌‌‌ای در مورد اثرات زیست‌‌‌محیطی جایگزینی مکرر دستگاه‌‌‌ها وجود دارد، زیرا تولید و دفع فناوری به زباله‌‌‌های الکترونیکی و انتشار کربن کمک می‌‌‌کند.
بنابراین، ایجاد تعادل بین نیاز به فناوری به‌روز با امکان‌‌‌سنجی مالی و مسوولیت زیست محیطی به یک تصمیم اغلب پیچیده برای سازمان‌ها تبدیل می‌شود. استفاده از دستگاه‌‌‌ها برای مدت طولانی می‌تواند مصالحه خوبی به نظر برسد. با این حال، خطراتی مانند کاهش عملکرد، آسیب‌‌‌پذیری‌‌‌های امنیتی و ناسازگاری احتمالی با نرم‌‌‌افزار یا سیستم‌‌‌های جدید را نیز به همراه دارد.
با مخاطرات بسیار زیاد، یک اقدام ملموس و قابل‌‌‌دستیابی برای رهبران فناوری در سال پیش‌‌‌رو، بررسی مدل‌‌‌هایی است که مزیت مالی را ارائه می‌‌‌دهند و در عین حال نتایج عملیاتی و پایداری را به خطر نمی‌‌‌اندازند. طرح‌‌‌های کسب و کار چرخشی یک راه‌‌‌حل عملی ارائه می‌‌‌دهد که در آن مشاغل دستگاه‌‌‌ها را برای مدت معینی اجاره می‌‌‌دهند و سپس آنها را به ارائه‌‌‌دهنده خدمات برمی‌‌‌گردانند. این مساله شرکت را قادر می‌‌‌سازد تا با سرمایه‌گذاری بر ارزش باقی‌‌مانده دارایی‌‌‌های فناوری در نقطه بازگشت، بار مالی خرید فناوری جدید را کاهش دهد.
از آنجا که ارائه‌‌‌دهندگان خدمات، دستگاه‌‌‌ها را قبل از توزیع مجدد آنها به کاربران جدید بازسازی و ضدعفونی می‌‌‌کنند، این رویکرد نه‌تنها چرخه عمر کلی دستگاه‌‌‌ها را گسترش می‌‌‌دهد، بلکه کسب‌وکارها را قادر می‌‌‌سازد تا شیوه‌‌‌های پایدار را در عملیات تجاری ادغام کنند.
با نگاه به آینده
به‌رغم فوریت فزاینده بحران آب‌‌‌و‌‌‌هوا، ما می‌توانیم مطمئن باشیم که هیچ پذیرش انبوهی از راه‌‌‌حل‌‌‌های سبز وجود نخواهد داشت که نتواند ارزش اقتصادی و تجاری آنها را در سال ۲۰۲۴ نشان دهد و به درستی چنین است.
یک جامعه پر رونق هم به اقتصاد قوی و هم به یک سیاره سالم بستگی دارد. این دو از هم جدا نیستند. هر دو از طریق اتخاذ اقتصاد چرخشی، قابل دستیابی هستند، سیستمی که تضمین می‌‌‌کند ما حداکثر و مداوم ارزش را از منابع خود استخراج و ضایعات را حذف می‌‌‌کنیم. باید این واقعیت را بپذیریم که هر سازمانی آماده بازنگری کامل عملیات خود و اتخاذ شیوه‌‌‌های چرخشی نیست. با این‌‌‌حال، گام‌‌‌های کوچکی وجود دارد که همه می‌توانند برای نگاهی فراتر از روش‌‌‌های معمول و سنتی برای بهبود پایداری فناوری و اقدامات چرخشی‌تر که می‌توانند برای کسب و کار، جامعه و کره زمین ارزش ارائه کنند، بردارند.
