اگر شما تولیدکننده فولاد باشید باید ابتدا کل تولید خود را در بورس عرضه کرده و در صورت عدم‌خرید محصولات عرضه شده در بورس کالا، اجازه صادرات مقدار خریداری‌نشده در بورس را خواهید داشت. بورس کالایی که مقدار عرضه، قیمت عرضه، شرایط عرضه، خریدار و مقدار خرید را (با ابزارهایی) تعیین می‌کند. به عبارتی تولیدکننده باید بازاریابی کند، در نمایشگاه‌‌‌های بازارهای هدف حضور فعال داشته باشد، عقد قرارداد نمایندگی یا بازاریابی با عوامل مقیم بازارهای هدف را منعقد کرده، بعد منتظر بماند که اگر محصولات تولیدی‌اش در بازار مدیریت‌شده توسط بورس‌کالا و وزارت صمت خریداری نداشت، تنها آن مقدار را صادر کند. ولی برای شرکت‌های تجاری و کارت‌های بازرگانی یک بار مصرف محدودیت‌های فوق بعضا وجود ندارد.

حال فرض کنیم صادرات انجام شد و کالا نیز تحویل شد. حال صادرکننده باید ارز خود را در سامانه‌‌‌ای که بانک مرکزی اعلام کرده و به قیمتی که بانک مرکزی آن را مدیریت می‌کند، عرضه کرده و در صورت عدم‌اجرای این فرامین، با انبوهی از تنبیهات تا سرحد پایان حیات اقتصادی خود مواجه می‌شود. محدودیت در ارائه خدمات بانکی، عدم‌وصول اسناد تجاری، عدم‌تخصیص ارز، تعلیق کارت بازرگانی، عدم‌استرداد حقوق و عوارض گمرکی، عدم‌صدور بیمه‌نامه صادراتی، جرایم نقدی و... بخشی از این تنبیهات است.

جالب‌تر اینکه مبنای مبلغ تعهد ارزی محصولات صادراتی شما در جای دیگر و توسط ذی‌نفعی دیگر تعیین می‌شود. البته همه پرونده‌‌‌های عدم‌رفع تعهدات ارزی صادرکنندگان فولاد تا اواخر سال ۱۴۰۰ به علت استفاده گمرک از قیمت اعلام‌شده توسط یک نشریه انگلیسی است.

حال با تمام این محدودیت‌ها، اگر صادراتی صورت گرفت، بر صادرات برخی از اقلام فولادی عوارض و مالیات وضع می‌شود.

این همه موانع و مشکلات در کنار بخشنامه‌‌‌های خلق‌‌‌الساعه و عطف بماسبق، رمق صادرات و صادرکننده و تولیدکنندگان را گرفته است.

اهمیت توسعه صادرات جهت تامین ارز موردنیاز کشور، افزایش اشتغال و رونق اقتصادی و تقویت جایگاه کشور در اقتصاد منطقه‌ای و جهانی برای همه مسوولان محترم اقتصادی کشور روشن است. در این خصوص پیشنهاد می‌شود:

۱-با توجه به نوع تولیدات، محل استقرار کارخانه تولیدی نسبت به مبادی صادراتی کشور، حجم تولید کشور از هر محصول و مقدار مصرف واقعی، لزوم عرضه محصولات نهایی در بورس (کالا) به عنوان شرط صادرات حذف شود.

۲-برگشت ارز حاصل از صادرات حتما مورد نظر و مورد اجماع تمام فعالان اقتصادی کشور است ولی چگونگی برگشت ارز، نرخ‌گذاری منطقی ارز صادرکننده و تسهیل واردات کالاهای موردنیاز کشور یا واگذاری ارز حاصله به سایر واردکنندگان برای رفع تعهد ارزی، باید در دستور کار قرار گیرد.

۳-اخذ مالیات از نتیجه حاصل از تلاش تولیدکنندگان و صادرکنندگان مورد تایید است، اما وضع عوارض بر صادرات، عدم‌برگشت یا تاخیر در برگشت مالیات ارزش افزوده کالای صادراتی، انگیزه صادرات را از تولیدکنندگان سلب کرده است.

۴-نرخ صادراتی محصولات فولادی تحت‌تاثیر عوامل متعددی است و هیچ‌گاه قیمت محصولات فولادی صادراتی تولیدکنندگان مختلف در بازارهای مختلف یکسان نبوده، بررسی اسناد مثبته صادرکننده می‌تواند اختلاف بین ارزش واقعی صادرات با ارزش‌‌‌گذاری صورت گرفته توسط گمرک را مرتفع کند.

۵-اعطای مشوق‌‌‌های صادراتی برای صادرات محصولات نوردی فولادی با توجه به اثرات مثبت صادرات این محصولات در اقتصاد کشور می‌تواند انگیزه تولیدکنندگان را برای سرمایه‌گذاری بلندمدت برای صادرات افزایش دهد.

۶-منطقی شدن قیمت مواد اولیه با محصولات صادراتی خواسته بحق تولیدکنندگان محصولات نوردی است. چگونه می‌توان با خرید شمش ۵۲۲ دلاری داخلی، محصول نهایی به بازارهای جهانی صادر کرد. هم اکنون قیمت پایه شمش فولاد در بورس‌کالا به ازای هر کیلوگرم رقمی نزدیک به ۱۹‌هزار و ۵۹۰ تومان است که با احتساب نرخ ارز تعیین‌شده برای فروش ارز حاصل از صادرات از قرار ۳۷‌هزار و ۵۰۰ تومان برای هر دلار بالغ بر ۵۲۲ دلار خواهد بود. در صورتی‌که بالاترین قیمت صادراتی شمش فولادی ایران ۳۷۸ دلار فوب بوده که با احتساب حداقل ۲۰ دلار به عنوان هزینه‌‌‌های حمل و بارگیری کشتی، بدون در نظر گرفتن تفاوت شرایط پرداخت فروش داخلی با صادراتی، هر تن شمش داخلی ۶۴ دلار گران‌تر از شمش صادراتی خواهد بود. اتخاذ راهکاری برای اصلاح قیمت مواد اولیه محصولات صادراتی می‌تواند صادرات محصولات نوردی را افزایش دهد.