اگرچه شیشه یک ماده قابل بازیافت در نظر گرفته می‌شود، اما اغلب بازیافت نمی‌شود. علت اصلی این امر فقدان تجهیزات بازیافت مناسب و نیز این واقعیت است که شیشه‌های دورریز اغلب به شکل قطعات متعددی هستند که دسته‌بندی آنها بر اساس رنگ بسیار دشوار است. زیرا قطعات شیشه‌ای بسیار کوچک هستند. با توجه به اینکه مرتب‌سازی یک الزام برای بازیافت مواد است، شیشه به راحتی از دور خارج می‌شود.

محققان دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور در تلاش برای استفاده از شیشه‌های بازیافت نشده، به دنبال استفاده از آن به عنوان جایگزینی برای شن و ماسه‌ای هستند که معمولا در سازه‌های بتنی چاپ سه‌بعدی استفاده می‌شود. از این گذشته، شیشه از سیلیس ساخته شده است که جزء اصلی تشکیل‌دهنده ماسه است. دانشمندان برای تحقق این هدف ضایعات شیشه را در پنج اندازه مختلف درشت، متوسط، ریز، فوق‌العاده ریز و در ابعاد غبار خرد کردند تا جایگزین شن و ماسه - که معمولا به عنوان سنگدانه در بتن عمل می‌کند - شوند. سپس شیشه آسیاب شده با دو ماده دیگر بتن، سیمان و آب، ترکیب شد.

این مخلوط متعاقبا از طریق نازل یک چاپگر سه‌بعدی روباتیک دروازه‌ای چهار محوره برای ساخت یک نیمکت بتنی ال‌شکل به ارتفاع ۴۰ سانتی متر به کار گرفته شد. هنگامی که این بتن سخت شد، مشخص شد که از نظر استحکام مشابه بتن سنتی حاوی ماسه است. علاوه بر این، محققان خاطرنشان کردند بتن تهیه شده به این شکل قبل از خشک شدن تغییر شکل نمی‌دهد یا فرونمی‌ریزد، به علاوه به اندازه‌ای سیال است که به راحتی از طریق نازل چاپگر جریان می‌یابد. مزیت دیگر آن اینکه چون شیشه به اندازه شن و ماسه آب جذب نمی‌کند، در نتیجه آب کمتری برای ساخت بتن مورد نیاز است.

اخبار مرتبط