مجتبی یوسفی با اشاره به پویایی و ارزآوری صنعت فولاد گفت: فولاد خوزستان نماد تجلی دانش و تخصص استان است. در سه دهه‌ اخیر ۴۰ میلیارد یورو در بخش صنعت سرمایه‌گذاری شده است که از این رقم،‌ ۳۵ میلیارد یورو در بخش ذوب و مابقی در حوزه نورد است. به دلیل متصل نبودن این دو بخش در استان، تولید زنجیره فولاد دچار اختلال شده است.

وی در ادامه گفت: در تعریف طرح‌های توسعه‌ صنعت فولاد باید مواردی همچون  تامین انرژی، اقلیم و تامین مواد اولیه را در نظر گرفت. متاسفانه نگاه جزیره‌ای باعث شده، توسعه به صورت نامتوازن انجام شود و نتیجه‌‌  آن، شکل گرفتن بحران‌های تامین مواد اولیه برای شرکت‌های فولادی و خوراک اسلب، بیلت و بلوم برای تولیدکنندگان محصولات نوردی شود. ارتباط شرکت‌های زنجیره فولاد خوزستان باید هدفمند باشد. نمود تبلور زنجیره فولاد، تامین ورق‌های طرح عظیم گازی گوره به جاسک است که با خروج شرکت‌های خارجی، از سوی فولاد اکسین تامین شد. با یکپارچه شدن تولیدکنندگان زنجیره فولاد، سرمایه‌گذاری در حوزه تامین انرژی شکل بهتری پیدا می‌کند‌.

نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی کمبود ۱۲ هزار مگاواتی برق در تابستان گذشته را ناشی از سرمایه‌گذاری نکردن در طرح‌های تامین انرژی دانست و افزود: بر اساس برنامه ششم توسعه، باید ۲۵ هزار مگاوات برق به ظرفیت کشور اضافه می‌شد و با توجه به محقق نشدن، شرکت‌های فولادی با محدودیت‌های برقی مواجه شدند. در تابستان اخیر شرکت فولاد خوزستان، ۵۳۰ هزار تن تولید برنامه‌ریزی خود را از دست داد و به تبع آن بخشی از صادرات و سود این مجموعه از دست رفت. با تکمیل زنجیره ارزش فولاد در استان، علاوه بر پایداری تولید به اشتغال منطقه کمک می‌شود.

یوسفی اشاره‌ای هم به لزوم واگذاری سهام فولاد اکسین به فولاد خوزستان داشت و افزود: تجربه‌های تلخی که به‌دلیل اهمال و سوء‌مدیریت مسوولان وقت در واگذاری درست شرکت‌های استان به بخش‌خصوصی پیش آمد، نتیجه‌اش به وجود آمدن مشکلاتی برای  شرکت‌هایی همچون گروه ملی، فولاد کاویان، لوله‌سازی اهواز و در مقطعی فولاد اکسین بود. از ابتدای تعریف طرح و برای تکمیل زنجیره فولاد، شرکت‌ فولاد اکسین با هدف تولید ورق‌های عریض، طرح تکمیلی فولاد خوزستان در نظر گرفته شد. مجمع نمایندگان خوزستان به صورت ویژه به‌دنبال واگذاری سهام فولاد اکسین به فولاد خوزستان است.

عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: نگاه بخشی به توسعه باعث از دست رفتن فرصت‌های سرمایه‌گذاری می‌شود. برای مثال بهترین سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد، تعریف طرح‌های توسعه فولاد در جنوب کشور است، اما در عین حال شاهد هستیم در مناطق کویری که با مشکل آب مواجه هستند، طرح‌های کوچک فولادی تعریف و به بهره‌برداری می‌رسد. چنین طرح‌هایی شاید در کوتاه‌مدت به اشتغال منطقه کمک کند، اما در بلندمدت با توجه به محدودیت‌های اقلیمی، علاوه بر محدودیت‌های تامین انرژی به کاهش ظرفیت تولید منجر می‌شود. از سویی به ظرفیت‌های کشاورزی منطقه آسیب وارد می‌شود و مجبور می‌شویم طرح‌های چند هزار میلیاردی انتقال آب به فلات مرکزی را تعریف کنیم. این در حالی است که استان خوزستان به لحاظ موقعیت جغرافیایی و دسترسی آسان به آب‌های آزاد، دارا بودن ۲۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی، بنادر بین‌المللی، حمل و نقل ریلی و جاده‌ای و حامل‌های انرژی، بهترین اقلیم برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای فولاد است. تعریف طرح‌های توسعه در نوار مرزی، حذف هزینه‌های حمل و نقل را به‌دنبال دارد‌. نگاه توسعه‌ای کشور باید بلندمدت و بر اساس اقلیم کشور باشد.