شرکت‌های نفتی بین‌المللی از ونزوئلا دست می‌کشند
به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از یاهو فاینانس، تابستان امسال، هم شرکت توتال انرژیز و هم استات اویل تمامی منافع خود را در Petrocedeno شرکت دولتی ونزوئلا واگذار کردند و شرکت نفتی پترولئوس دی ونزوئلا (PDVSA) را با تمام حقوق صاحبان سهام واگذار کرد، حرکتی که نشان می‌دهد آنها پس از دهه‌ها سرمایه‌گذاری در این کشور از سهام خود در غول نفتی آمریکای لاتین دست کشیده‌اند. شرکت پتروسدنو در کمربند نفتی اورینوکو ونزوئلا فعالیت می‌کند و نفت خام سنگین تولید می‌کند که برای ارتقای کیفی و اختلاط با یک نفت خام سبک‌تر و مناسب برای صادرات، منتقل می‌شود. این در حالی است که شرکت توتال انرژیز ناتوانی در انجام عملیات استخراج در کمربند اورینوکو و عدم امکان برآورده ساختن معیارهای زیست‌محیطی جدید شرکت را دلایل خروج خود از ونزوئلا عنوان کرده، زیرا اخیرا توتال متعهد شده فقط در پروژه‌های نفتی با انتشار کربن اندک در آینده سرمایه‌گذاری کند. در حالی که شرکت استات اویل همچنین از سرزنش تحریم‌های ایالات متحده یا سیاست ونزوئلا برای خروج خود اجتناب کرد، در عوض اذعان کرد دلیل این خروج تمرکز این شرکت بر مناطق اصلی بین‌المللی و اولویت‌بندی جغرافیایی است که استات اویل می‌تواند در آنجا از مزایای رقابتی بهتری بهره‌مند شود.
اما اگر شرکت‌های بزرگ نفتی سرمایه‌گذاری‌های خود را در این کشور متوقف کنند، به دلیل وضعیت فعلی اقتصاد ملی، ونزوئلا دیگر نمی‌تواند صنعت نفت و گاز خود را حفظ کند، زیرا میلیاردها بشکه نفت استخراج نشده در زمین باقی می‌ماند. این در حالی است که کاهش تولید نفت این کشور که از ۰۳/ ۲میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۷ به ۴۸۰هزار بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ رسید، ونزوئلا را با کمبود سوخت مواجه کرد و به اقتصاد این کشور ضربه شدیدی وارد آورد. سوتلانا دوه، تحلیلگر بازار نفت و گاز بالادستی در GlobalData، در مورد وضعیت کنونی و واکنش نسبت به کمبود سوخت در این کشور توضیح می‌دهد که برنامه‌ریزی شده است که برای تولید نفتا به عنوان ماده اولیه پالایشگاه‌ها، طرح جدیدی ارائه شود. این اساسا به این معنی است که پالایشگاه‌های این کشور به شدت نیاز به بازسازی یا حتی فرآیندهای نگهداشت ساده دارند، به طوری که در حال حاضر ارتقادهندگان محصولات نفتی باید یک مرحله پالایش برای آماده‌سازی آن انجام دهند. علاوه بر این، تغییر در شرکت‌های ارتقادهنده نفتی در این کشور می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد، زیرا این امر به تجهیزات جدید نیاز دارد، در حالی که PDVSA با نقدینگی کنونی خود به سختی می‌تواند بودجه‌ای برای تعمیر و نگهداشت اولیه پالایشگاه‌های خود پیدا کند.
افت مداوم تولید نفت خام ونزوئلا، که ستون اصلی اقتصاد این کشور است، همراه با تحریم‌های اعمال شده از سوی دولت آمریکا، همه‌گیری بیماری کووید-۱۹، فساد در دولت و عدم سرمایه‌گذاری خارجی، این کشور را به مرز سقوط کشانده است. حتی پیش از تغییر در صنعت نفت ونزوئلا در تابستان امسال، آمار تولید به دلیل کمبود رقیق‌کننده‌های موردنیاز برای ترکیب با نفت خام سنگین، کاهش یافت و این کشور را به مقصد صادرکنندگان این محصول تبدیل کرد. در ماه اوت، تولید در اورینوکو با یک‌چهارم کاهش به زیر ۳۰۰ هزار بشکه در روز رسید. این کمبود به دلیل تصمیم به استفاده از نفت خام متوسط و سبک برای مدیریت کمبود سوخت موتور در این کشور به جای اولویت اول برای رقیق‌سازی نفت خام سنگین‌تر، ایجاد شد. اگر این کشور مجبور باشد این استراتژی را برای ادامه فعالیت نفتی خود ادامه دهد، می‌تواند تاثیر چشمگیری بر میزان تولید و صادرات این کشور برای بقیه سال ۲۰۲۱ داشته باشد. شرکت دولتی PDVSA ماه گذشته هنگامی‌که ۶۲۰هزار بشکه میعانات رقیق‌کننده را برای حمایت از صنعت پالایش نفت خود وارد کرد، تغییر رویه داد. این شرکت همچنین استفاده از نفت خام مصنوعی را برای بالا نگه داشتن سطح تولید خود در نظر دارد، زیرا گزینه‌های واردات ونزوئلا به دلیل تحریم‌های ایالات متحده علیه صنعت نفت و گاز این کشور محدود است.
اما یکی از معدود امیدهای ونزوئلا در این خصوص، ظهور قدرت نفتی چین است. انتظار می‌رود تقاضای بین‌المللی نفت در دهه آینده کماکان بالا بماند، زیرا همتایان اروپایی و آمریکایی از سوخت‌های فسیلی به سمت جایگزینی انرژی‌های جدید حرکت می‌کنند، اما این کشور به طور جدی به دنبال فعالیت‌های جدید نفتی است. در شرایطی که صنعت نفت ونزوئلا با بدترین چالش‌های خود مواجه است، با تحریم‌های ایالات متحده صادرات و واردات انرژی این کشور محدود شده و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی نفت از آن خارج می‌شوند و چین شرایط خود را برای افزایش حضور خود در آمریکای لاتین مهیا می‌بیند و درصدد جبران خلأ ایالات متحده در این منطقه است، اما باید منتظر ماند و دید که با خروج شرکت‌های بزرگ بین‌المللی نفتی از ونزوئلا و عدم تامین بودجه صنعت ملی نفت در این کشور، در زمانی که با کمبود سوخت و رقیق‌کننده روبه‌رو است، آیا چین با فرصت‌طلبی همیشگی خود، بازار نفت نوظهور خود را به آمریکای لاتین گسترش می‌دهد؟
