مدیرعامل شرکت اطلس پویا اراک:
تحریمها بر تولیدکنندگان واقعی اثری نداشته است
هرچند با شروع و اجرای طرح هدفمندی یارانهها و افزایش قیمت حاملهای انرژی کورسویی از امید در دل بنیانگذاران این صنعت درخشید و چشمانداز رونق هویدا شد، ولی دیری نگذشت که این امید نیز به محاق رفت و حاصل آن برای صنعت کشور تنها بالا رفتن قیمتهای انرژی و بخشهای وابسته به آن مانند حملونقل و نهایتا بالا رفتن هزینههای تولید و قیمت تمامشده محصول بود. حال به گفته تولیدکنندگان این صنعت تامین مواد اولیه پروفیل بهرغم جهش قیمتها بهصورت قطرهچکانی اتفاق میافتد و این معضل تولیدکنندهها را با مشکلات عدیدهای مواجه کرده است. در واقع بهرغم اینکه قیمتها به نرخ دلار عرضه میشود، اما پتروشیمیها اولویت را به صادرات دادهاند و تولیدکننده داخلی که بار اشتغال را بر دوش میکشد، برای آنها در اولویت دوم است. و برخی دیگر تقصیر را به گردن نبود مواد اولیه وارداتی میاندازند و معتقدند بخش اعظمی از کمبود مواد اولیه مربوط به تحریمها است.
اما در این میان بنا به گفته مدیرعامل شرکت اطلس پویا اراک تحریمها بر تولیدکنندگان واقعی اثری نداشته است و فقط آن دسته از مونتاژکارانی که مواد اولیه خود را از کشور چین وارد میکردند با تشدید تحریمها و ممنوعیتهای وارداتی، از رقابت جا ماندند و دچار زیان شدند.
حمیدرضا افتخاری با بیان مطلب فوق افزود: عمده مواد اولیهای که برای تولید پروفیل آلومینیوم استفاده میکنیم، ضایعات آلومینیومی است که آن را از بنگاههای پخش ضایعات آلومینیومی مستقر در استان تهران، اصفهان و... تامین میکنیم. از نظر کیفیت محصولات تولیدی، باید به این مورد اشاره کرد که هر چه میزان مواد اولیه خالص در تولید یک محصول، بالاتر باشد قطعا عیار کیفی آن محصول نیز بالا خواهد بود و در محصولاتی که از ضایعات آلومینیومی ساخته میشوند، نمیتوان کیفیتی مانند محصولات پروفیلی ساخته شده از شمش و بیلت آلومینیومی خالص را جستوجو کرد. چرا که در ذوب ضایعات برای تهیه پروفیل آلومینیومی، به غیر از آلومینیوم عناصر به اصطلاح مزاحم دیگری نیز وجود دارد که قطعا نمیتوان آن را از آلومینیوم جدا کرد، اما استفاده از ضایعات، بسته به تقاضای بازار است.
وی ادامه داد: نزدیک به ۷۰ تا ۸۰ درصد بازار محصولات آلومینیومی در ایران را محصولاتی که از ضایعات آلومینیومی ساخته شدهاند تشکیل میدهد. البته ممکن است که بازار نیاز به قطعاتی خاص داشته باشد که حتما باید آنادایزینگ (عملیاتی روی آلومینیوم) حرفهای روی آن انجام شود تا از استحکام کافی برخوردار باشد که در این صورت، بخشی از بازار به محصولات تولیدی از مواد اولیه خالص آلومینیومی، اختصاص مییابد.
افتخاری در مورد اثرگذاری تحریمها روی فعالیت شرکت اطلس پویا اراک اظهار کرد: تحریم، برخلاف نظر عموم، اثر مثبتی بر کارکرد ما گذاشته است؛ کسانی که مدام دم از کسادی بازار میزنند، در حقیقت تولیدکننده واقعی نیستند. افرادی بودند که به اسم تولیدکننده، اما در واقع مونتاژکار، از کشور چین قطعاتی را وارد کرده و پس از مونتاژ و بستهبندی به فروش میرساندند. طبیعتا با پیشرفت و مدرنتر شدن روشهای تولید در داخل کشور و دشواریهای واردات، این افراد متحمل ضررهایی شدند که برای آنها قابل جبران نبود.
وی افزود: افراد دیگری نیز هستند که به معنای واقعی کلمه تولیدکننده بوده و از ابتداییترین مرحله تولید تا به فروش رساندن محصول نهایی پایکار هستند. این افراد حتی هماکنون که تحریمهای مختلفی علیه کشور وضع شده است، سودآوری دارند. بهعنوان مثال، قالب پروفیل از کشور ترکیه به قیمتی گزاف وارد میشد و به دست تولیدکننده میرسید، اما با تشدید تحریمها، تولیدکنندگان قالب پروفیل در سراسر ایران، به چرخه تولید برگشتند و فعالان صنعت پروفیل آلومینیومی نیز، قالبهای موردنیاز خود را از داخل کشور تامین میکنند. این امر سبب افزایش درآمد تولیدکنندگان داخلی شد و فعالان صنعت آلومینیوم نیز با توجه به کیفیت بالای کالای ایرانی، از محل فروش محصولات خود، دارای رونق تولید و درآمد بیشتر شدند.
این فعال صنعت آلومینیومی در ادامه توضیح داد: در طی مراحل تولید هر محصولی، چند جنبه مختلف وجود دارد که عبارت است از نیروی متخصص، ماشینآلات، بودجه کافی و مواد اولیه به میزان موردنیاز که در حال حاضر تامین مواد اولیه به دلیل سودجویی دلالان و فروش مواد اولیه چینی بیکیفیت بهجای مواد اولیه مرغوب، دشوار شده است.
وی اضافه کرد: ماشینآلاتی که در کشور وجود دارند، بهاندازه کافی مطابق استانداردهای روز دنیا ساخته نشده است یا اگر هم ساختهشده، افرادی که با آنها سروکار دارند به دلیل نداشتن دانش فنی کافی، نمیتوانند آنطور که باید، از کارآیی دستگاهها بهره ببرند و ترجیح میدهند تا به سمت استفاده از این ماشینآلات نروند.
افتخاری در ادامه در خصوص شرکت اطلس پویا اراک گفت: این شرکت از سال ۱۳۸۵ فعالیت خود را در حوزه تولید پروفیل آلومینیومی آغاز کرد و در هر سال حدود یک هزار تن پروفیل آلومینیومی تولید و به فروش میرسانیم. البته با توجه به مشکلاتی که در سالجاری به وجود آمد، میزان تولید شرکت اندکی کاهش یافت و تقریبا در حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ تن محصول تولید شد.
وی افزود: در سالجاری تقریبا بهصورت کارمزدی برای مشتریان خود محصول تولید و فقط هزینه تولید کالا را دریافت میکردیم. به علت افزایش نرخ ارز و بهتبع آن، صعود قیمت مواد اولیه، در تولید کارمزدی هم توانستیم سودآوری بیشتری داشته و سال خوبی را از نظر فروش پشت سر بگذاریم.
این تولیدکننده صنعت آلومینیوم در خصوص فناوری مورداستفاده در خطوط تولید، تصریح کرد: ما از دستگاههای اکسترود استفاده میکنیم اما تاکنون برای مدرن کردن تجهیزات اقدامی نکردهایم. با افزایش روزافزون قیمت ماشینآلات و دستگاههای مدرن، نمیتوان به فکر بهروزرسانی فناوری بود و این معضل بسیاری از تولیدکنندگان است که قصد دارند در واحدهای تولیدی خود، طرحهای توسعهای پیادهسازی و اجرایی کنند، اما با به وجود آمدن شرایط کنونی کشور، قادر به انجام این کار نیستند. با تامین ارز موردنیاز از سوی دولت میتوانستیم عملیات نوسازی تجهیزات را انجام دهیم، اما دولت از این بابت تاکنون هیچ حمایتی انجام نداده است.
افتخاری در پایان این نکته را خاطرنشان کرد: برخی از تولیدکنندگان به دلیل اینکه از علم روز عقب ماندهاند، توانایی تولید باکیفیت به همراه درآمد مطلوب را ندارند. بهعنوان مثال در حال حاضر قالبسازان ایرانی یک برنامه شبیهسازی قالب در دسترس ندارند و این ضعف فناوری اصلا به نفع صنعت کشور نیست.