در همین راستا مدیرعامل گروه سرمایه‌گذاری مسکن معتقد است: سال‌هاست که بخش مسکن در کشور با چالش ورود افراد غیرحرفه‌ای و بی‌صلاحیت در عرصه ساخت‌و‌ساز مواجه است و در این مدت، ورود مجریان ذی‌صلاح به عرصه ساخت‌و‌ساز از سوی متولیان بخش مسکن به‌عنوان یک مطالبه عمومی مطرح می‌شود؛ اما نبود قانون برای برخورد با افرادی که هم سازنده هستند و هم سرمایه‌گذار باعث شده تا بخش مسکن با کاهش کیفیت و عمر پایین واحدهای مسکونی مواجه شود.

روزبه ظهیری‌هاشمی گفت: حضور افرادی که تخصص لازم در ساخت‌و‌ساز ندارند، باعث شده تا نگاه‌ها به این صنعت به یک نگاه بسازوبفروشی ختم شود.

مدیرعامل شرکت گروه سرمایه‌گذاری مسکن به‌عنوان بزرگ‌ترین انبوه‌ساز کشور، با بیان این‌که متوسط عمر مفید ساختمان در دنیا 50 سال است؛ درحالی‌که در ایران و در خوش‌بینانه‌ترین حالت این عدد 25 تا 30 سال است، افزود: اصلی‌ترین دلیل پایین بودن عمر مفید ساختمان در ایران، حضور افراد فاقد تخصص و صلاحیت در عرصه ساخت‌وساز است؛درحالی‌که ساخت‌و‌ساز باید توسط افراد حرفه‌ای و صلاحیت‌دار صورت گیرد. مدیرعامل شرکت گروه سرمایه‌گذاری مسکن با تاکید بر اینکه باید بخش سرمایه‌گذاری از بخش تولید و احداث مسکن جدا شود، اضافه کرد: نکته اصلی این است که افرادی که ساخت‌وساز انجام می‌دهند خود به‌عنوان سرمایه‌گذار به‌حساب می‌آیند. وی تصریح کرد: افرادی که تخصص لازم ندارند به‌عنوان سازنده در اقصی نقاط کشور مطرح هستند که این اصلی‌ترین موضوعی است که باعث می‌شود نگاه ما به یک نگاه بسازوبفروش و نه نگاه مهندسی و تولید مسکن باکیفیت ختم شود.

ظهیری‌هاشمی درباره اینکه برای بالا بردن کیفیت ساختمان‌ها و عمر مفید ساختمان آیا نهادها و ارگان‌های مرتبط با مسکن مثل وزارت راه ‌و شهرسازی، شهرداری‌ها و سازمان نظام‌مهندسی باید همکاری‌های خود را با یکدیگر بیشتر کنند، گفت: به‌طور طبیعی، سیاست‌گذاری، وظیفه نهادها و ارگان‌های حمایتی مثل وزارت راه‌ و شهرسازی و سازمان نظام‌مهندسی است و قوانین خوبی در این خصوص وجود دارد؛ اما موضوع افزایش کیفیت ساخت‌و‌ساز، مثل یک زنجیره است.

مدیرعامل شرکت گروه سرمایه‌گذاری مسکن افزود: وقتی در مورد کیفیت ساخت‌و‌ساز و ساختمان صحبت می‌کنیم، کیفیت ساخت‌و‌ساز از کیفیت مصالح ساختمانی در کارخانه‌های تولیدی آغاز می‌شود و تا نحوه اجرا یعنی مجریان ذی‌صلاح ادامه می‌یابد.

وی خاطرنشان کرد: همچنین اگر طراحی ساختمان، چه ازلحاظ ایمنی و فنی، مؤلفه‌های لازم را نداشته باشد یا اساسا با تغییرات فناوری منطبق نباشد، کارآمدی واحد مسکونی از دست می‌رود و واحد مسکونی قبل از اینکه عمر مفید خود را سپری کند و به آن عدد 50 سال برسد، تخریب می‌شود.