جنگ «توفو» با روباتها برای مقابله با استخدامهای جعلی
اما استارتآپ «توفو» که در تورنتو کانادا مستقر است، امیدوار است بتواند جلوی این روند را بگیرد. این شرکت با استفاده از هوش مصنوعی، هویت متقاضیان را از طریق فرادادههای موجود در پروفایلهای عمومی شبکههای اجتماعی آنها تایید میکند. این شرکت دو ساله، سال گذشته در ماه سپتامبر مسیر خود را از یک بازار استعدادیابی تغییر داد و به استفاده از یادگیری ماشین روی آورد تا سن حسابهای کاربری، فعالیتهای پستگذاری و لایک کردن، و حتی تعداد ارتباطات لینکدین را با هم تطبیق دهد.
توفو اخیرا اعلام کرده که قرار است سیستم تشخیص تقلب در درخواستهای شغلی را برای پلتفرم استخدام Gem که با هوش مصنوعی و سیستم ATS کار میکند، راهاندازی کند تا به شرکتها در جذب نیرو از مرحله یافتن متقاضی تا استخدام نهایی کمک کند. آنها همچنین اعلام کردند که مرحله جذب سرمایه اولیه ۵میلیون دلاری خود را به پایان رساندهاند.
«جیسون زولتاک»، همبنیانگذار و مدیرعامل توفو، میگوید: «منابع انسانی همیشه صنعتی بوده که توسط انسان هدایت شده است. ما کاملا متعهدیم که لایه هویتی این حوزه را بسازیم.»
از زمانی که رکود بازار کار شروع شده، تعداد درخواستهای شغلی جعلی افزایش یافته است. تعداد آمریکاییهایی که در حال حاضر بیش از ۲۷ هفته بیکار ماندهاند بیشتر شده و برخی دیگر هم گزارش میدهند که پیدا کردن شغل جدید برایشان بیش از ۶ ماه طول کشیده است. «استیو بارتل»، همبنیانگذار و مدیرعامل شرکت Gem میگوید: «نیروهای بسیار توانمندی در بازار وجود دارند، اما واقعیت این است که با وجود افزایش شدید تعداد درخواستها، این موضوع لزوما به افزایش کیفیت منجر نشده است.» این مساله فقط مربوط به افراد واجد شرایطی که اخراج شدهاند نیست، بلکه روباتهایی را که با هوش مصنوعی کار میکنند هم دربرمیگیرد.
ساختن یک پروفایل شغلی جعلی حالا سریعتر و آسانتر از همیشه شده است. یک کاربر مبتدی هوش مصنوعی میتواند تنها در ۷۰ دقیقه یک پروفایل بسازد و هنگام مصاحبه با یک کارشناس جذب یا مدیر استخدام، خود را جای یک فرد واقعی جا بزند. شرکت پژوهشی و مشاورهای گارتنر پیشبینی میکند که تا سال ۲۰۲۸، حدود ۲۵ درصد متقاضیان شغلی، جعلی خواهند بود؛ موضوعی که با رشد دیپفیکها و صداهای شبیهسازیشده شدت بیشتری میگیرد.
«سم لِسین»، از شرکای شرکت سرمایهگذاری Slow Ventures که در توفو هم سرمایهگذاری کرده، میگوید: «تشخیص اینکه چه کسی واقعی است و چه کسی جعلی، موضوع بسیار مهمی است.»
این روند، صنعتی رو به رشد برای ابزارهای تشخیص تقلب مانند توفو ایجاد کرده است. شرکتهایی مثل Checkr، Certn و First Advantage هم از هوش مصنوعی برای شناسایی متقلبان استفاده میکنند؛ از تشخیص نشانههای واضح دستکاری در کارتهای شناسایی گرفته تا آزمایشهای مواد مخدر جعلی. پلتفرم «گرینهاوس»، یکی از ابزارهای اصلی ارسال درخواست شغلی برای شرکتهای تکنولوژی، از هوش مصنوعی برای علامتگذاری درخواستهای اسپم یا روباتی استفاده میکند. در همین حال، عاملهای هوش مصنوعی «ورکدی» به متخصصان منابع انسانی در انجام کارهای اداری کمک میکنند.
اما توفو جزو معدود شرکتهایی است که از فرادادههای عمومی شبکههای اجتماعی، مانند سن، پروفایل، میزان فعالیت و تعداد ارتباطات برای این کار استفاده میکند. نرمافزار این شرکت، حسابهای شبکههای اجتماعی را از اینستاگرام و تیکتاک گرفته تا فوراسکوئر و مایاسپیس بررسی میکند تا تایید کند متقاضی همان کسی است که ادعا میکند. کارفرماها گزارشی دریافت میکنند که در آن پروفایلهایی که احتمال جعلی بودنشان زیاد است فهرست شدهاند. زولتاک اوایل امسال در گفتوگو با نشریه فوربس گفته بود یک متقاضی جعلی معمولا حساب لینکدینی با حدود سه چهار ماه سابقه فعالیت و دو یا سه ارتباط دارد.
بارتل و زولتاک معتقدند انواع مختلفی از تقلب وجود دارد که استخدامکنندگان، مدیران جذب نیرو و مسوولان استراتژی منابع انسانی نگران آن هستند. در بیضررترین حالت، جویندگان کار ناامید، از نرمافزارهای هوش مصنوعی استفاده میکنند تا بهصورت انبوه برای شغلها درخواست بفرستند و رزومههایشان را کاملا مطابق با شرح شغل تنظیم کنند. هر چند نیت آنها خوب است اما این ابزارها اغلب میتوانند تجربه واقعی متقاضیان را نادرست یا اغراقآمیز نشان دهند؛ چون رسیدن به مرحله مصاحبه با یک انسان، حتی قبل از دریافت پیشنهاد رسمی، هدف اصلی است.
بهعلاوه، سطح تخلفات بالاتر میرود. برخی افراد چند شغله هستند؛ یعنی بهطور مخفیانه همزمان در چند شغل تماموقت کار میکنند. برخی دیگر پروفایلهای فعال لینکدین بدون عکس را که سابقه شغلی مورد نظرشان را دارد «میدزدند» و با همان هویت برای شغلها درخواست میدهند، اما در مصاحبههای حضوری یا ویدئویی با هویت واقعی خودشان حاضر میشوند. در خطرناکترین حالت، متقاضیانی که با هوش مصنوعی ساخته شدهاند میتوانند افراد مخربی باشند که برای سرقت اطلاعات مشتریان یا اسرار شرکت تلاش میکنند. وزارت دادگستری آمریکا پیشتر چندین کارمند آمریکایی را متهم کرده که به کارکنان IT کرهشمالی کمک کردهاند که بهصورت دورکاری در شرکتهای آمریکایی «کار» کنند و حقوقشان را برای تامین مالی ارتش آن کشور استفاده کنند.
بارتل میگوید نقشهایی که بیشترین خطر تقلب را دارند، شغلهای دورکاری در بخش مهندسی یا خدمات مشتری هستند.
