عیدی این گروه، متفاوت با میزان عیدی کارکنان دستگاه‌های اجرایی و دولتی است و به‌تناسب میزان «حقوق پایه» متفاوت است. مبنای پرداخت عیدی کارگران در صورتی که یک سال کامل در محل کار خود سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند، حداکثر (سقف عیدی کارگران) ۱۲میلیون و ۵۳۹هزار و ۲۵۰تومان و حداقل (کف عیدی کارگران) نیز ۸میلیون و ۳۵۹هزار و ۵۰۰تومان است. کارگرانی هم که کمتر از یک سال یعنی از یک تا ۱۱ماه سابقه پرداخت حق بیمه دارند، مشمول عیدی پایان سال هستند. این دسته از کارگران به‌میزان «دو برابر حقوق پایه مندرج در فیش حقوقی، تقسیم بر ۱۲، ضربدر تعداد ماه کارکرد» عیدی دریافت می‌کنند.

مبنای تعیین عیدی پایان سال همه کارگران مشمول قانون کار، حداقل دو و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شورای ‌عالی کار است و کارفرمایان باید دو ماه پایه حقوق را به‌عنوان حداقل عیدی و سه ماه پایه حقوق را به‌عنوان حداکثر عیدی و پاداش آخر سال به کارگران و نیروهای کار خود بدهند. در واقع کارفرمایان مکلفند به هر یک از کارگران خود به‌نسبت یک سال کار، معادل ۶۰روز آخرین مزد ‌به‌عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.

۱۹ اسفند سال۱۴۰۰ شورای‌عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱ را ۴/ ۵۷ درصد افزایش داد که با تصویب آن پایه حقوق کارگران از دو‌میلیون و ۶۵۵هزار تومان به ۴میلیون و ۱۷۹هزار تومان رسید. بنابر این گزارش، اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰ ریال را که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱ است در ۶۰ ضرب کنیم، حداقل عیدی سال ۱۴۰۱ به دست خواهد آمد. بنابراین حداقل عیدی سال ۱۴۰۱ طبق فرمول‌هایی که از قبل ارائه شده است، مبلغ ۸۳.۵۹۵.۰۰۰ ریال معادل ۸میلیون و ۳۵۹هزار و ۵۰۰ تومان خواهد بود. اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰ تومان را که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱ است در معادله بالا قرار دهیم، به مبلغ سقف عیدی سال ۱۴۰۱ خواهیم رسید، بنابراین، حداکثر عیدی سال ۱۴۰۱ طبق همین فرمول، مبلغ ۱۲۵.۳۹۲.۵۰۰ ریال است که معادل ۱۲میلیون و ۵۳۹ هزار و ۲۵۰ تومان خواهد بود.