در حالی در این گزارش از خانوارها به عنوان قربانی مالیات بر عایدی سرمایه یاد شده که جامعه هدف این طرح کمتر از ۵‌درصد از مردم ایران است و بخش زیادی، یعنی بیش از ۹۵‌درصد از خانوارها، مشمول این مالیات نمی‌‌‌شوند. این مالیات برای مقابله با سوداگری است و به ضرر افراد سوداگری است که در بازارهای ۴ گانه به دنبال سفته‌‌‌بازی و دلالی هستند و شامل حدود ۱ تا ۲‌درصد افراد جامعه می‌شود. بنابراین کنترل سوداگری مهم‌ترین دستاورد این نوع مالیات است و افزایش هزینه فعالیت‌‌‌های غیرمولد همچون سفته‌بازی و سوداگری در بازار املاک، ارز، سکه و... به نحوی که مزیت خود را از دست دهند، از اهداف وضع مالیات بر عایدی سرمایه است.

تصویب این قانون جنبه تنظیم‌‌‌گری و تغییر رفتار دارد و اینکه گفته می‌شود دولت از تورم مالیات دریافت می‌کند اشتباه است. براساس گزارش مرکز پژوهش‌‌‌ها در بازار ملک از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۹ شاخص قیمت مصرف‌کننده (که مبنای محاسبه تورم است) ۲۸ برابر شده اما در همین بازه شاخص هر متر زیربنای مسکونی در تهران ۳۳۰ برابر شده و نشان‌‌‌دهنده اختلاف بالاتر از تورم بوده است و نشان می‌دهد سوداگری در این بخش بیش از تورم رشد کرده است. یکی از راه‌‌‌های ایجاد ثبات، حذف درخواست‌‌‌های سوداگری است که باعث تلاطم بازارهای مختلف می‌شود و باید از همین ابزار استفاده کنیم، بنابراین قانون مالیات بر عایدی سرمایه درکنار سایر قوانین مالیاتی اثرات تنظیمی، عدالتی دارد.