در ایران با وجود اولویت داشتن توسعه حمل‌ونقل ریلی در اسناد بالادستی، سیاست‌های اعلامی و برنامه‌های مصوب دولت‌ها، سهم حمل‌و‌نقل ریلی از حمل‌و‌نقل کشور اندک است. بر اساس بند «ب» ماده (۵۷) قانون برنامه ششم توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور، باید سهم حمل‌و‌نقل ریلی از جابه‌جایی بار در کشور حداقل به ۳۰درصد در پایان برنامه می‌رسید. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد فاصله چشمگیری میان وضع موجود و هدف‌گذاری ۳۰درصد وجود دارد؛ به طوری که بر مبنای محاسبه سهم از حمل‌و‌نقل زمینی و مبتنی بر شاخص تن-کیلومتر بار حمل‌شده، سهم شیوه ریلی از حمل بار زمینی کشور در پایان سال ۱۴۰۰ بر اساس آمار اعلام‌شده، ۲/ ۱۱درصد بوده است و نسبت به سال شروع برنامه ۷/ ۱۱درصد افت نیز داشته است. یکی از بخش‌های مهم در افزایش کارایی عملکرد بخش ریلی، کِشنده ریلی (لکوموتیو) است که واگن‌ها با اتصال به آن، نیروی محرکه دریافت می‌کنند.