وظیفه نام‌گذاری روزها در ایران در حیطه اختیارات شورای فرهنگ عمومی به‌عنوان یکی از نهادهای زیرمجموعه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی است. نام‌گذاری روزهای خاص برحسب پیشنهاد روسا و مدیران دستگاه‌های اجرایی، قضایی و نهادهای انقلابی و اشخاص رسمی خواهد بود که با امضای بالاترین مقام ذی‌ربط در قالب تکمیل فرم نام‌گذاری، به دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی ارائه می‌شود. شورای فرهنگ عمومی به‌منظور بررسی کارشناسی روزها و مناسبت‌های خاص پیشنهادی، کمیسیون «نام‌گذاری روزهای خاص» متشکل از نمایندگان منتخب اعضای شورای فرهنگ عمومی و همچنین نمایندگان فرهنگستان‌های چهارگانه را تشکیل داده است. قبل از طرح مناسبت‌های پیشنهادی در شورای فرهنگ عمومی، کلیه پیشنهادها توسط کمیسیون نام‌گذاری روزهای خاص مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد و نتیجه برای تصمیم‌گیری به شورای فرهنگ عمومی ارائه می‌شود. پیشنهادهای مربوط به نام‌گذاری روزهای خاص پس از تصویب شورای فرهنگ عمومی، برای تا‌یید نهایی به شورای‌عالی انقلاب فرهنگی اعلام می‌شود.

براساس آیین‌نامه مصوب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، روزها و مناسبت‌های خاص در دو دسته تقسیم‌بندی شده است:

 الف ) مناسبت‌های مندرج در متن تقویم (مناسبت‌های ملی – اسلامی)

ب) مناسبت‌های مندرج در ضمیمه تقویم (مناسبت‌های صنفی – سازمانی).

مطابق ماده ۵ این آیین‌نامه، پیشنهاد نام‌گذاری، کاهش، افزایش یا هر گونه تغییر و اصلاح روزها و مناسبت‌های خاص از سوی اشخاص مختلف (اعم از حقیقی و حقوقی) به شورای فرهنگ عمومی ارائه می‌شود و پس از بررسی و تصویب در آن شورا به تا‌یید شورای‌عالی انقلاب فرهنگی رسیده و به‌عنوان روز و مناسبت خاص، حسب مورد در متن یا ضمیمه تقویم درج می‌شود. برهمین اساس، کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی که تقویم منتشر می‌کنند، موظفند روزها و مناسبت‌های مصوب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی را حسب مورد در متن یا ضمیمه تقویم درج کنند.

اگر نگاهی به مناسبت‌های درج شده در تقویم رسمی بیندازیم، خواهیم دید که علاوه بر مناسبت‌های اصلی ملی و مذهبی، مناسبت‌هایی وجود دارند که به شغل یا صنف خاصی اشاره می‌کنند. این شغل‌ها عموما در سه حوزه مهم زیر طبقه‌بندی می‌شوند:

۱) امنیت: از جمله روزهای ارتش(و نیروهای زمینی، هوایی و دریایی)، تا‌سیس سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و آتش‌نشانی

۲) بهداشت: از جمله روزهای پزشک، دامپزشک، داروساز، پرستار، ماما و شیرمادر

۳) آموزش: از جمله روزهای معلم، دانشجو و دانش‌آموز.

علاوه بر سه حوزه مهم فوق که از اولویت‌های بقا در هر جامعه‌ای است، روزهای دیگری هستند که به شغل خاصی ارتباط دارند مانند روزهای خبرنگار و مهندسی.  از آنجا که حسابداران یکی از جامعه‌های آماری بزرگ در هر اقتصادی محسوب می‌شوند و آمار بالای پذیرش رشته‌های حسابداری و حسابرسی در دانشگاه‌های ایران موید این نکته است، چندسالی است که در بین جوامع مردم‌نهاد حسابداری، درخواست اضافه شدن روز حسابدار به تقویم رسمی مطرح شده است.  ریشه نام‌گذاری این روز به سال ۱۳۸۶ برمی‌گردد. در آن سال فدراسیون بین‌المللی حسابداران (آیفک) در سی‌امین سال تا‌سیس‌اش، ۲ تا‌ ۸ دسامبر ۲۰۰۷ را به‌عنوان هفته جهانی حسابداری اعلام کرد و از اعضای خود در همه کشورهای جهان خواست آن هفته را به همین نام اعلام کنند و گردهمایی‌ها یا آیین‌های ویژه‌ای را به همین مناسبت تدارک ببینند.

در آن سال، انجمن حسابداران خبره ایران ضمن اعلام این خبر، همه نهادهای حسابداری ایران را برای تعیین روزی با عنوان روز حسابدار فراخواند. براساس آن فراخوان و نشست‌هایی که سپس بین رهبران انجمن حسابداران خبره ایران، جامعه حسابداران رسمی ایران - به‌عنوان دو انجمن ایرانی عضو آیفک - انجمن حسابداری ایران، انجمن مدیران مالی حرفه‌ای و سازمان حسابرسی تشکیل شد، سرانجام در گردهمایی ۱۳ آذر ۱۳۸۶، روز ۱۵ آذر هر سال به‌عنوان روز حسابدار در ایران نام‌گذاری شد.  از آن سال تلاش‌های زیادی برای اضافه شدن روز حسابدار در ضمیمه تقویم رسمی کشور صورت پذیرفته است که هیچ کدام تا‌ به امروز به نتیجه نرسیده است. اما این مطالبه با اضافه شدن فارغ‌التحصیلان نسل‌های جدید هر سال افزایش می‌یابد. البته در این سال‌ها الحق انجمن‌های حسابداری نهایت تلاش خود را برای برگزاری انواع برنامه‌ها و همایش‌ها به بهترین شکل برای زنده نگه داشتن این مطالبه به‌کار گرفته‌اند که از آن مورد می‌توان به برگزاری همایش روز حسابدار در اصفهان با شرکت بیش از ۱۵۰۰ نفر اشاره کرد. این تلاش را حتی کرونا هم نتوانسته است متوقف کند؛ به‌طوری‌که در میانه آذرماه انواع و اقسام برنامه‌های اینترنتی برای این روز توسط دوستداران حسابداری برنامه‌ریزی شده است. به‌نظر می‌رسد در کشوری که همیشه یکی از دغدغه‌های اصلی آن- احتمالا مثل سایر کشورها- مساله اقتصاد است و از طرفی نام‌گذاری اقتصادی سال‌ها توسط رهبر جمهوری اسلامی در چند سال اخیر نشان از اهمیت این موضوع نزد ایشان دارد، بنابراین این مطالبه بی‌مورد به‌نظر نمی‌آید. همچنین شرایط اقتصادی و مالی امروز کشور از جمله افشای فرارهای مالیاتی و اختلاس‌های بزرگ در سال‌های اخیر، نیاز به تقویت ارزش‌های این حوزه را تقویت می‌کند. از طرفی با توجه به کاهش فروش نفت در چند سال اخیر، خواسته یا ناخواسته، مالیات به اصلی‌ترین منبع درآمد دولت درآمده است و این حسابداران هستند که با اخلاق حرفه‌ای و رعایت قوانین موضوعه می‌توانند در وصول مالیات به یاری دولت بپردازند.  البته خدمات حسابداران به مورد فوق محدود نمی‌شود. خدمات حسابداران در تهیه اطلاعات مبنای قضاوت و تصمیم‌های اقتصادی کلان خواهد بود. استقرار کنترل‌های داخلی، شفاف‌سازی‌ فعالیت‌های اقتصادی، مبارزه با فساد، ترویج فرهنگ سواد مالی، توسعه فرهنگ حسابدهی و نظارت بر اجرای قوانین، آگاهی‌بخشی به ذی‌نفعان به‌منظور تا‌مین منابع مالی و ارائه تحلیل‌های کارشناسی در حوزه‌های مختلف حسابداری، تنها بخشی از خدمات جامعه حسابداری ایران است. بنابراین اختصاص یک روز در سال به این حرفه کاری پسندیده است. البته در حوزه علوم اقتصادی و مالی، روزهای مالیات و بانکداری بدون ربا در میان مناسبت‌های تقویم رسمی ایران دیده می‌شود، اما به‌نظر می‌رسد صرفا ثبت روزی با نام «حسابدار» حق مطلب را ادا خواهد کرد. به امید آن روز.