افکار جلیلی سرانجام خوبی برای کشور نخواهد داشت
گفته میشود که نتیجه در مذاکرات احتمالا در آیندهای نزدیک حاصل میشود. حالا در این بین یک پرسش مهم وجود دارد؛ آنکه اگر تحریمها رفع شود، آثار مثبت اقتصادیاش در کوتاهمدت در زندگی مردم مشاهده خواهد شد؟
ابوذر ندیمی، نماینده اسبق مجلس و تحلیلگر اقتصادی، درباره این موضوع گفت: «درباره تحریمها هرچه اینروزها مطرح است، به حوزه برجام مربوط است و این در حالی است که تحریمهای زیادی از زمان قطع رابطه ایران و آمریکا از سوی این کشور وضع شده است. آنچه مورد بحث قرار دارد صرفا تحریمهای ششگانهای است که در قالب شورای امنیت سازمان علیه ایران به تصویب رسید و تحریمهایی که بعد از خروج آمریکا اِعمال شد. حالا این امید وجود دارد که با رفع این تحریمها کلاف سردرگم مسئله هستهای باز شود و ایران هم گشایشهایی را در عرصه اقتصادی تجربه کند».
او ادامه داد: «طبیعی است که تحریمها آثار مخرب قابل توجهی بر اقتصاد ایران داشتند؛ از جمله آنکه ما مجبور به ارزانفروشی و گرانخریدن شدیم. آمریکا حتی تحریمهایش را به نوعی مضاعف کرد؛ یعنی علاوه بر آنکه خودش ما را تحریم کرد، اعلام کرد که تمام کشورها و شرکتهایی که با ایران فعالیت داشته باشند هم تحریم میشوند و در این شرایط برای کشورها و شرکتها نمیارزید که آمریکا را رها کنند و با ایران مبادله تجاری داشته باشند».
این تحلیلگر مسائل اقتصادی همچنین بیان کرد: «امروز آنچه لازم است، به نتیجهرسیدن مذاکرات است. مطمئن باشید که افکار افرادی مانند آقای جلیلی هیچ سرانجام خوبی برای کشور نخواهد داشت. ایده او این است که اکنون باید برجام را به طور کلی کنار بگذاریم و برایمان مهم نباشد که پرونده ایران به شورای امنیت برود و اگر احیانا رفت، روسیه و چین هر تصمیمی را وتو میکنند و در آن صورت یعنی بعد از وتوی روسیه و چین، ایران با قدرت و از موضع بالا به سمت مذاکره با آمریکا برود. این ایده واقعا توهم سیاسی است و حتما ایران را در بدترین وضعیتی که میتوان تصور کرد قرار میدهد».
ندیمی در پایان در پاسخ به این پرسش که اگر احیانا تحریمها رفع شود، تا چه میزان آثارش در کوتاهمدت در زندگی مردم حس میشود، گفت: «ببینید اکنون که تحریمها وجود دارند، بسیاری که پول هم دارند از نظر روانی نمیخواهند در کشور سرمایهگذاری کنند و سرمایه خود را به کشورهایی مانند گرجستان و ترکیه میبرند که در صورت رفع تحریمها حتما شاهد کاهش فرار سرمایهها خواهیم بود. از سوی دیگر فرار مغرها یا به نوعی سرمایه انسانی کاهش مییابد. تولیدگران هم امیدوار میشوند و بازهم با قدرت کار میکنند. دولت هم میتواند برای خود یک آیندهای را متصور باشد و هزینهدرآمدی داشته باشد. دیگر شرایط اینطور نخواهد بود که دولت بخواهد همه مملکت را با تکیه بر مالیات اداره کند».
بخش سایتخوان، صرفا بازتابدهنده اخبار رسانههای رسمی کشور است.