دردسرهای فرزندان سیاسی آیت الله مصباح برای قالیباف
از مجلس نهم وزن چهره های تندرو و خصوصا جبهه پایداری در بین اصولگرایان سنگین تر شد، گرچه ۴ سال دور از بهارستان ماندند و مجلس در اختیار اصلاح طلبان و اصولگرایانی میانه رو بود اما مجلس یازدهم باردیگر محفل جمع شدن این طیف از اصولگرایان شد.
حضوری که به لطف ائتلاف لحظه آخری قالیباف با پایداری ها رقم خورد و تا امروز هم ادامه یافته است. موضوعی که می تواند آینده سیاسی قالیباف را رقم بزند.
سهم پایداری از مجلس
با رسیدن به دروازه های بهارستان و با داغ شدن بحث انتخابات هیات رئیسه و تعیین رئیس مجلس، رقابت برای تقسیم سهم‌ها شروع شد. پایه‌های صندلی ریاست قالیباف متزلزل شده بود حالا باید بازی انتخابات اینجا هم تکرار می‌شد برای همین سهم نائب رئیس اول به امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی عضو شورای مرکزی این جبهه رسید احمد امیرآبادی دبیر هیات رئیسه مجلس هم کاندیدای پایداری ها از قم بود. موسوی لارگانی و حاجی دلیگانی نیز از دبیران نزدیک به جبهه پایداری هستند. علیرضا سلیمی که بر کرسی ناظران مجلس تکیه زد نیز در طیف فکری پایداری ها تعریف می شود. هرچند پنج کرسی هیات رئیسه به دست پایداری‌ها افتاد اما اینجا هم نقطه پایان ماجرا نبود.
انتخابات هیات رئیسه کمیسیون‌ها که از راه رسید پایداری ها پرتعداد وارد رقابت شدند؛آنچنان که ریاست کمیسیون فرهنگی مجلس سهم«مرتضی آقاتهرانی»دبیرکل جبهه پایداری شد و ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز در دستان «مجتبی ذوالنوری» از نمایندگان نزدیک به پایداری قرار گرفت. نمایندگان نزدیک به جبهه پایداری ریاست کمیسیون اصل نود مجلس را بدست آوردند تا وزن خود را در مجلس یازدهم نشان دهند.
مصائب میانه روی
مصائب قالیباف به عنوان رئیس مجلس از تیرماه آغاز شد. مجلس جدید اصولگرایان میزبان وزیر امور خارجه شد تا اولین برخوردش با دولت حسن روحانی را نشان دهد. هرچند قالیباف به عنوان میزبان اصلی در صدر مجلس نشسته بود، اما سور و سات ضیافت را تندورها فراهم کردند. ظریف در میان دشنام ها و حملات سخت اعضای جبهه پایداری نا امیدانه نیم نگاهی به صدرنشین مجلس داشت، اما قالیباف تنها به چند تذکر بسنده کرد.
برخورد با وزیر امور خارجه صدای بسیاری را درآورد و نقدها به مجلس از سوی معتدلین اصولگرا شدت گرفت. موضوع آن قدر بالا گرفت که رهبر معظم انقلاب در بخشی از توصیه‌ها به نمایندگان با اشاره به حضور وزرا در مجلس تاکید کردند:حضور وزرا در یک ماه اول آغاز به کار مجلس و ارائه گزارش از شرایط کشور،کار بسیار خوبی بود اما نباید به وزرا توهین و یا تهمتی زده شود. پس از آن هم طرح سوال و حتی استیضاح رئیس جمهور از سوی نمایندگان جبهه پایداری کلید زده شد تا قالیباف را در موقعیتی نا خواسته قرار دهند. هرچند این مساله هم با توصیه رهبری بی نتیجه ماند؛ اما در هر دو مورد قالیباف نتوانست نقش پر رنگی را ایفا کند.
فرار از تله پایداری
رفتار چندماهه قالیباف در کرسی ریاست مجلس حکایت از آن دارد که آقای رئیس در میانه همراه شدن با پایداری ها و پشت کردن به آنها مانده است. از یک سو قالیباف اگر عزم جدی برای ماندن در پارلمان داشته باشد به صندلی کمتر از ریاست راضی نخواهد بود،تضمین کرسی ریاست هم همراه بودن این طیف از اصولگرایان با اوست.خاصه آنکه نوع ریاستش دراین چند ماه با انتقاداتی از درون و برون پارلمان هم روبرو بوده و جایگاه را برای او متزلزل کرده است. در چنین شرایطی قالیباف مجبور است پایداری ها را دور و بر خود نگه دارد تا در بزنگاه ها رأی آنها را پشت سر خود ببینید.
سوی دیگر ماجرا اما خیز برداشتن قالیباف به سمت پاستور است.او اگر بخواهد زمزمه های این روزها درباره کاندیداتوری درانتخابات ۱۴۰۰ را تبدیل به واقعیت کند نیاز دارد خود را یک اصولگرای معتدل و میانه رو نشان دهد نه یک چهره تند از جنس پایداری ها.چه آنکه او در این مسیر نیاز به همراهی دیگر طیف های اصولگراست، طیف هایی که برخی حتی سر سازگاری با پایداری ها ندارند. در چنین شرایطی قالیباف اگر خود را در مجلس همراه و همگام فرزندان سیاسی آیت الله مصباح نشان دهد دهد بدون شک اعتماد طیف اعتدالی و عقلای اصولگرای بیرون پارلمان را از دست خواهد داد.
به نظر می رسد قالیباف این روزها نه تنها نمی تواند سرمست جایگاه ریاست مجلس باشد که حتی در تله ای گیر افتاده است که برای فرار کردن از آن برایش کم هزینه نخواهد بود.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
