سعید علیپور پارسا بیان اینکه بیماری کووید ۱۹ تظاهرات بالینی متغیری دارد، اظهار کرد: ممکن است فرد مبتلا کاملا بدون علامت بوده، علایم خفیف داشته و یا کاملا بدحال باشد. در همین راستا یکی از تظاهرات این بیماران افزایش انعقادپذیری در عروق است که ممکن است در عروق مغزی، کرونر، اندام‌ها و یا حتی عروق ریوی رخ داده و بسته به مورد موجب سکته مغزی، قلبی، ایسکمی حاد اندام و یا آمبولی ریه ‌شود. بنابراین در اغلب بیماران بدحال نیازمند بستری، توصیه شروع درمان پیشگیرانه با داروهای ضد انعقاد است.

کدام دسته از بیماران قلبی ریسک بالاتری برای ابتلا دارند؟

وی با تاکید بر اینکه به طور کلی احتمال ابتلای افراد دارای بیماری زمینه‌ای مزمن، به ویروس کووید ۱۹ نسبت به سایر افراد جامعه بالاتر است، گفت: در این راستا از بین بیماران قلبی، افراد مبتلا به نارسایی قلب مزمن و افرادی که پیوند قلب شده‌اند، بیشترین ریسک ابتلا را داشته و مرگ و میر بالاتری دارند.

وی ادامه داد: در درجه بعدی بیماران با سابقه جراحی قلب باز بویژه اگر سکته قلبی کرده، استنت‌های متعدد داشته و همچنین داروهای متعدد قلبی عروقی  استفاده می‌کنند، مقداری ریسک افزایش ابتلا نسبت به سایر افراد جامعه دارند.

وی با اشاره به بیمارانی که به واسطه ابتلا به کووید ۱۹ دچار حمله قلبی شده‌اند، گفت: این دسته از افراد شاید از نظر زمینه ژنتیک استعداد بیشتری داشته و بدون بیماری زمینه‌ای هم  ممکن بود دچار این مسایل و عوارض شوند.

چگونگی مصرف داروهای قلبی در  اپیدمی کرونا

این عضو هیات علمی دانشگاه در خصوص افرادی که داروی قلبی استفاده می‌کنند، گفت: از آنجاکه این ویروس جهت اتصال به سلول‌های بدن از یک سری گیرنده‌ها استفاده می‌کند که ممکن است در درمان فشار خون و بیماری نارسایی قلبی نقش داشته باشند، ابتدا نگرانی‌هایی درباره استفاده از داروهای ACEI و ARB ها و افزایش ریسک ابتلا به کووید ۱۹ مطرح بود، ولی بعد از آن مشخص شد که برعکس حتی ممکن است مصرف این داروها جنبه پیشگیری هم داشته باشد.

وی تاکید کرد: براین اساس توصیه می‌شود بیماران، داروهای قلبی را بواسطه احتمال ابتلای بیشتر و یا افزایش خطر مرگ و میر ناشی از بیماری کرونا قطع نکنند و همه داروها طبق روال قبل مصرف شود. همچنین داروها تنها بر اساس شرایط بالینی بیمار تغییر کند نه براساس شرایط اپیدمی بیماری کرونا.

علیپور پارسا همچنین با اشاره به مساله تداخل داروهای قلبی بویژه داروهای افزایش دهنده ریسک آریتمی با داروهای درمان بیماری کووید، تصریح کرد: داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین و آزیترومایسین که بر اساس پروتکل‌های درمانی برای درمان کووید استفاده می‌شد، داروهایی بودند که می‌توانستند ریسک آریتمی را افزایش دهند. بنابراین افرادی که سابقه مصرف این داروها را داشتند، باید در زمینه تداخل دارویی مدنظر قرار می‌گرفتند.

این فوق تخصص اینترونشنال کاردیولوژی در خاتمه با بیان اینکه گاهی برای برخی بیماران سکته حاد قلبی داروهای آنتی پلاکت قویتری مانند تیکاگرلور استفاده می‌شود، گفت: در زمان اپیدمی در این موارد نیز به واسطه تداخلات دارویی، ‌ توصیه بر عدم استفاده از این داروهاست، بویژه اگر بیمار قلبی مبتلا به کووید ۱۹ هم شده باشد.

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.