در سالروز رحلت پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، شاید مناسب‌ترین اقدام این باشد که از خود بپرسیم آیا در مسیری که آن حضرت در آن قرار داشتند گام برمی‌داریم یا از آن فاصله‌ گرفته‌ایم؟

قرآن کریم، مسیر پیامبر اسلام را در آیه ۲۹ سوره فتح اینگونه معرفی می‌کند: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ‌الله وَالَّذِینَ مَعَهُ اَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ‌الله وَ رِضْوَاناً...» محمد، فرستاده خداست، کسانی که با او همراهی می‌کنند با کفار برخوردی قدرتمندانه دارند ولی با همدیگر مهربانند، آنها را درحال رکوع و سجود می‌بینی و پیوسته عطایا و رضایت خدا را می‌طلبند...

اصلی‌ترین نکته موردنظر این مقاله در این آیه شریفه، چگونگی رفتار پیروان حضرت رسول با همدیگر است که با رفتارشان نسبت به کفار کاملاً متفاوت است. کسانی که خود را مسلمان می‌دانند باید در برابر کفار، مقاوم باشند و قدرتمندانه با آنها برخورد کنند و زیر بار خواسته‌های غیرمنطقی و زیاده‌خواهانه آنها نروند ولی در تعامل با مسلمانان اهل‌ ملایمت و گذشت باشند. برخورد قدرتمندانه با کفار به معنای نفی تعامل منطقی با آنها نیست. منظور اینست که نباید به کفار اجازه تضییع حقوق مسلمانان داده شود بطوری که اگر آنها درصدد زیاده‌خواهی برآیند، هرگز نباید اجازه رسیدن به اهدافشان به آنها داده شود.

در این مسیر، مسلمانان هنگامی موفق خواهند شد که با همدیگر مهربان باشند و با گذشت و همیاری درصدد تقویت امت اسلامی برآیند. این روش، موجب همبستگی بیشتر مسلمانان و تقویت بنیه آنان می‌شود و کفار را از طمع‌ورزی نسبت به آنان ناامید می‌کند. علاوه بر این، همانطور که قرآن در ادامه همین آیه آورده است، این تعامل سازنده میان مسلمانان موجب رویش‌های پیوسته و افزایش توانمندی آنان خواهد شد بطوری که کفار را از طمع‌ورزی نسبت به آنها ناامید می‌کند.

توصیفی که قرآن کریم از پیروان پیامبر اسلام و خود آن حضرت دارد، به آنچه در این آیه شریفه آمده محدود نیست. در آیات دیگر، پیامبر اکرم به‌خاطر اخلاق کریمه ستوده شده و پیروان آن حضرت نیز به همانند او بودن توصیه شده‌اند. دستور برقراری اخوت میان مسلمانان و تاکید تام و تمام بر اینکه مسلمانان با همدیگر برادرند و همه باید برای حل و فصل اختلافات موجود میان خودشان و برقرار ساختن صلح و صفا در جامعه اسلامی تلاش کنند «اِنَّمَا الْمُوْمِنُونَ اِخْوَهٌ فَاَصْلِحُوا بَیْنَ اَخَوَیْکُمْ» نیز، بخشی از معارف قرآنی برای تبیین نقشه راه تعامل مسلمانان با همدیگر است.

پیروزی انقلاب اسلامی این نوید را می‌داد که جامعه اسلامی ما ایرانیان، سرشار از مهر و محبت باشد و به‌عنوان الگوی سایر کشورها بتواند سیره رسول خدا و مسلمانان صدر اسلام را در تمام جوامع اسلامی جاری نماید. این آرزو در سال‌های اول تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا حدود زیادی تحقق یافت. در آن دوران، مردم ایران دست در دست مسئولان توانستند بر شورش‌های ضد انقلابیون، تهاجم نظامی دشمنان خارجی و انواع توطئه‌ها غلبه کنند. این، از برکات عمل به تعالیم قرآن بود که نظام جمهوری اسلامی توانست در تمام عرصه‌ها بر توطئه‌های دشمنان غلبه کند و برای تحقق اهداف خود به پیش برود.

در دهه‌های اخیر، بروز اختلافات و جنگ قدرت میان فعالان سیاسی موجب بروز مشکلات و موانعی بر سر راه پیشرفت‌ها و مقابله با توطئه‌ها شد. واقعیت اینست که ما می‌توانستیم بسیار بیش از آنچه اکنون شاهد هستیم، پیشرفت کنیم بشرط آنکه دچار اختلافات و تفرقه نمی‌شدیم. قطعاً کسی نمی‌تواند پیشرفت‌های ایران در زمینه‌های دفاعی، نانو، پزشکی و هسته‌ای را که به برکت نظام جمهوری اسلامی صورت گرفته انکار کند ولی نکته بسیار مهم اینست که اگر ما همانند دوران انقلاب و سال‌های اول بعد از پیروزی انقلاب همچنان محمدی می‌ماندیم، امروز شاهد پیشرفت‌های بسیار بیشتری بودیم. با وضعیتی که اکنون داریم، مسلمان هستیم ولی محمدی نیستیم کما اینکه کربلائی هستیم ولی حسینی نیستیم.

چاره کار در اینست که به سیره پیامبر اکرم برگردیم و محمدی بمانیم. با همدیگر مهربان باشیم، اختلافات را کنار بگذاریم، گذشت داشته باشیم و با وحدت کلمه، توانمندی خود را در خنثی کردن توطئه‌ها افزایش دهیم. بپذیریم که برای تحقق بخشیدن به آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی باید محمدی باشیم.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.