الجزیره نوشت:  نخست وزیر ژاپن روز چهارشنبه به منظور جلوگیری از متشنج شدن اوضاع در خاورمیانه،  به تهران سفر می کند. زودتر از  شینزو آبه، وزیر خارجه آلمان هم به تهران رفت تا اطمینان اروپا در مورد اجرای انیستکس را منتقل کند.

 در ادامه این مطلب آمده است: وزیر خارجه آلمان دور سفرهای خود در منطقه را با اردن و سپس عراق، اغاز کرد و از بغداد اعلام کرد که المان می داند شروع جنگ آمریکا و ایران می تواند تمام منطقه را شعله ور کند. ماس همچنین بر ضرورت حمایت از توافق هسته ای تاکید کرده و تصریح نمود که اروپایی ها معتقدند مساله مهم، وجود ضمانتهایی است که اجرای نتایج این مذاکرات و پایبندی به آن را قطعی کند.

می توان گفت این جمله اخر وزیر خارجه آلمان کلید هر گونه میانجی گری یا مذاکره بین ایالات متحده و ایران است.

پس از خروج ایالات متحده از توافق هسته ای که ۵ دولت در کنار شورای امنیت بین المللی آن را ضمانت کرده بودند، ایران اعتماد خود به مذاکرات را از دست داد و این نکته ای است که بارها مسئولان ایرانی در مورد آن صحبت کرده اند.

در یک حالت نادر از اجماع ملی، تمام جناح ها و احزاب سیاسی در ایران معتقدند که مذاکره در شرایط فعلی فایده ای ندارد. اما منظور از این شرایط که مانع از انجام مذاکره شده است، چیست؟

براساس موضع گیری های رسمی و حزبی در ایران، می توان گفت شرایط مذکور مربوط به بی توجهی دولت آمریکا به توافق های بین المللی و بی اعتمادی ایران نسبت به امضای توافق دوباره با آمریکاست.

با اینکه دولت آمریکا لحن خود در برابر ایران را تا حدودی تعدیل کرده است، اما به گفته سخنگوی وزارت خارجه ایران، عباس موسوی، یک هفته کافی بود تا ایالات متحده تزلزل در مواضع خود در قبال ایران را اثبات کند. و در این راستا تحریمهای خود را بر صادرات پتروشیمی ایران اعمال نمود. با اینکه سفر نخست وزیر ژاپن به تهران از اهمیت زیادی برخوردار است، اما انتظار نمی رود که ایرانی ها در مساله ای با این حساسیت که امنیت ملی انها را هدف گرفته است، با ابه وارد رایزنی شوند.

در اینجا سوالی مطرح می شود مبنی بر اینکه با توجه به اینکه ژاپن هم پیمان ایالات متحده و دوست ایران است، ابه با چه پیشنهاداتی به سراغ ایرانی ها می رود؟

اغلب تحلیلگران بر این عقیده اند که وساطت شینزو آبه یا دیگران، با موفقیت مواجه نمی شود؛ اما به نظر می رسد ایران این آمادگی را دارد تا به پیشنهادات میانجی ها گوش کند، تا دولتی به نظر برسد که به دیپلماسی اهمیت زیادی می دهد، اما دیپلماسی که طبق شروط ایرانی ها باشد و نه آمریکایی ها. ایران بر شروط خود اصرار دارد؛ به این دلیل که معتقد است اگر مذاکره تحت فشار را بپذیرد، برگ برنده ای به ایالات متحده داده است.

بعلاوه، تحریمها و سختی اوضاع معیشتی مردم ایران، به هیچ سیاستمدار ایرانی اجازه اعلام آمادگی برای نشستن پای میز مذاکره با واشنگتن، بدون تامین خواسته های ایران یا دادن ضمانتی برای اجرای توافق های پیشین را نمی دهد.

به طور کلی، سیاست خارجی ایران، دیپلماسی پشت پرده را بر دیپلماسی علنی ترجیح می دهد و تلاش می کند اقدامات دیپلماتیک خود را تا پیش از تضمین موفقیت آن، علنی نکند.

شاید یکی از دلایل استقبال ایران از میانجی گری های بین المللی آن است که می خواهد نگاهها را متوجه این میانجی گری ها کند و زمینه را برای گزینه ترجیحی ایرانی ها، یعنی مذاکره پس از قبول شروط تهران از سوی واشنگتن، فراهم نماید.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.