در ادامه این مطلب آمده است: استقبال گرم مسئولان ایرانی از نخست وزیر عراق، عادل عبدالمهدی نشان دهنده اولویت عراق برای ایران از یک سو، و رابطه استوار با عبدالمهدی، از سوی دیگر است.

این سفر سه بُعد اقتصادی، سیاسی، امنیتی-نظامی داشت. از بعد اقتصادی، طی سفر عبدالمهدی به تهران، بر ضرورت اجرای توافقهای امضا شده بین دو کشور، بویژه توافقهای صورت گرفته در جریان سفر اخیر روحانی به عراق، تاکید شد. به عقیده بسیاری از تحلیلگران، سفر روحانی به عراق یک جهش منحصر به فرد در تحکیم روابط بین تهران و بغداد بود، تا با وجود فشارهای آمریکا بر التزام عراق به تحریمها، شاهد تعمیق روابط بین دو کشور همسایه باشیم.

ایران به خوبی می داند که عراق دریچه مهمی برای دور زدن تحریمهای آمریکاست؛ از این رو، حجم مبادلات تجاری خود با عراق را در طول ۱۱ ماه اخیر، به ۹ میلیارد دلار رسانده است؛ این در حالی است که حجم صادرات ایران به اروپا، از ۳ میلیارد دلار تجاوز نمی کند. این آمار، نشان دهنده نقش مؤثر عراق در تخفیف اثار تحریمهای آمریکا بوده و بر این نکته مهم تاکید می کند که تکیه بر اروپا برای بهبود اوضاع اقتصادی ایران، اشتباهی است که هیچ فایده ای ندارد. حال، اکثر سیاستمداران ایرانی با این دیدگاه موافقند و امید زیادی به وعده های اروپایی ندارند.

در بعد سیاسی، حسن روحانی در جریان استقبال از عبدالمهدی تلاش کرد دیدگاه های سیاسی طرفین در مورد پرونده های متعددی در منطقه را یکسان نشان دهد؛ بویژه در مورد مسائل فلسطین، سوریه و یمن. علاوه بر اینکه بر این نکته تاکید کرد که هیچ یک از دو کشور، تصمیم ترامپ در مورد قدس و جولان را نمی پذیرند. البته این صحبتهای روحانی حامل پیام واضحی برای دولتهای خلیجی و آمریکا نیز بود.

از بُعد نظامی و امنیتی، این سفر نشان دهنده ادامه همکاری در زمینه های مذکور و ارتقاء آن به سطح همکاری بین ارتشهای دو کشور، با وجود تلاشهای آمریکا برای مقابله با این همکاریها، بویژه بین حشد الشعبی عراق و سپاه ایران است.

در مجموع، می توان گفت نتایج سفر نخست وزیر عراق به تهران، به دلیل تداخل تاریخ و جغرافیای بین ایران و عراق، حتمی و طبیعی به نظر می رسد.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.