متن زیر را در اوایل دهه ۷۰ در باره دکترعلی اکبر ولایتی وزیر خارجه نوشت:

ذکر شیخ علی اکبر ولایتی -حفظه الله -

آن نور چشم اهل نظر، آن دوستدار سیر و سفر، آن پدرخوانده مردمان سودانی، آن لله پناهندگان افغانی، آن مظهر تدبیر و با کفایتی، خضرالوزرا "علی اکبر ولایتی" از یاران شفیق و از ثابتان طریق بود.

گویند: پیوسته طی طریق کردی، از ولایتی به ولایت دیگر رفتی و به هر کجا که رسیدی فرمودی: "خوب جایی است این ولایت!" "ولایتی"اش گفتند.

 "مولانا حکیم لاریجانی"[=محمدجواد لاریجانی که در آن زمان قائم مقام ولایتی بود] گفت: روزی از او پرسیدم، "سبب طول وزارت تو چیست؛ که چندین کابینه آمده ‌اند و رفته ‌اند و تو همچنانی که هستی؟!" گفت: "از مدت وزارت، آن به حساب آید که در داخل گذرد. بنگر تا چه سهم از وزارتم در این ملک سپری گشته است!" دانستم که به این زودی‌ها رفتنی نیست!

    نقل است که چون به سفر رفتی، سفرنامه نویسان به همراه بردی تا شرح کراماتش بنگارند. "مولانا جلال...یع" [= جلال رفیع از نویسندگان و شاعران طنزپرداز]گفت: روزی در اجلاس عمومی خمیازه ‌ای کشید. دست در دامنش زدم که: "چه حکمت در این بود؟" گفت: "ای جلال! آن جا که چاره ‌ای جز شنیدن نباشد، خمیازه فریادرس مردان خداست و هفتاد مرض را بکشد که همنشین "آدمی" اولین آنهاست!"

"مولانا بشارتی" [=علیمحمد بشارتی که او نیز مدتی قائم مقام وزیر خارجه بود] گفت: "سیزده هزار سفر با او برفتم و کرامت‌ها از او بدیدم. یکی آن که در بلاد "افریقیه" در او نظر کردم؛ از همه سپیدروتر بود و من به تعجب می ‌نگریستم." گفت: "یا بشارتی! این کرامت ما با کسی مگوی." گفتم: "چشم!"

    نقل است که پیوسته گریان بودی و مریدان خاص را گفتی: "چه خوب بودی اگر این سالی پنج روز را هم به ایران نیامدمی!" و "خواجه حسن شفتی" که از مشایخ طریقه هوا نوردیه [= رئیس وقت سازمان هواپیمایی]بود، در حق او گفت: "خدا او را رحمت کناد که تا بود، پا در هوا بود"

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.