&#۳۹;توماس فریدمن&#۳۹; ستون نویس روزنامه نیویورک تایمز آورده است: &#۳۹;دونالد ترامپ&#۳۹; رییس جمهوری آمریکا در نشست اخیر سران &#۳۹;گروه ۷&#۳۹; در کانادا، جاستین ترودو نخست وزیر این کشور را متهم کرد که از پشت به آمریکا خنجر زده است.

با طرح چنین اظهاراتی، لازم است این پرسش اساسی از شخص رئیس جمهوری آمریکا پرسیده شود که از سال ۲۰۰۲ میلادی چه تعداد کانادایی دوشادوش سربازان آمریکایی در افغانستان جنگیده و کشته شده اند؟ 

آمارها نشان می دهد که از سال ۲۰۰۲ به این سو، ۱۵۸ کانادایی کشته و ۶۳۵ نفر نیز مجروح شده اند.

فریدمن معتقد است که باید در این موضوع کمی بیشتر بیاندیشیم. این آمریکا بود که در واقعه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ هدف حمله تروریستی قرار گرفت و نه کانادا.

متحد شمالی آمریکا هزاران نفر از نیروهای نظامی جوان خود را اعم از زن و مرد به افغانستان گسیل داشته تا با نیروهای &#۳۹;القاعده&#۳۹; ای مبارزه کند. اما در نشست &#۳۹;گروه ۷&#۳۹; زمانی که نخست وزیر کانادا تعرفه های آمریکا بر روی شیر؛ پنیر و ماست را نادرست خواند، ترامپ او را &#۳۹;خائن &#۳۹; خطاب و اعلام کرد که کانادا تلاش دارد تا از پشت به آمریکا خنجر بزند و لایق جهنم است.

کانادا کشوری لایق جهنم، آن هم فقط به دلیل افزایش تعرفه شیر؟ برای کشوری که در تاریک ترین ساعات و سخت ترین شرایط در کنار ما ماند؟ 

این رییس جمهور واقعا بیمار است.

همین ماجرا کافی است تا جهان به خوبی درک کند که ترامپ چقدر با روسای جمهور پیش از خود اعم از جمهوریخواه و دمکرات متفاوت است. ترامپ همه چیز را از دریچه تجارت و سود اقتصادی نگاه می کند؛ ترامپ همواره می پرسد که شما امروز برای من چه کرده اید؟ اما دیگر دوران چنین رویکردهایی به سر آمده است. 

&#۳۹;رابرت کیگان&#۳۹; تاریخدان در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست می نویسد: آمریکای ترامپ، عاری از حافظه تاریخی است. هیچ تعهد راهبردی، سیاسی و اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد. ترامپ خود را فارغ از اهداف راهبردی می شناسد و حتی برای این اهداف اهمیتی قایل نیست، این نوع نگرش او چه بر سر متحدان آمریکا و یا حتی بر سر جهان خواهد آورد.

آمریکای ترامپ هیچ مسئولیتی به غیر از حفظ بقا را به گردن نمی گیرد. اگر دیدار ترامپ با &#۳۹;کیم جونگ اون&#۳۹;رهبر کره شمالی منتهی به رفع خطر جنگ در شبه جزیره کره شود و به روند خلع سلاح هسته ای پیونگ یانگ بیانجامد، مذاکراتی قابل پذیرش و سودمند خواهد بود.

اصولا ترامپ توجهی به نحوه رفتار رهبران با مردم خود ندارد، چنین نگاهی این خطر را به وجود می آورد که چنین رفتارهایی به آمریکا نیز سرایت کند و به الگویی برای حکومت داری در این کشور تبدیل شود.

برای روشن تر شدن بیشتر موضوع، به وضعیت کنونی مصر نیز نگاهی خواهیم داشت.

در ۳۱ مه (۱۰ خرداد) سازمان «دیده بان حقوق بشر» گزارش داد که پلیس مصر موج تازه ای از بازداشت ها را مخالفان &#۳۹;عبدالفتاح السیسی&#۳۹; رئیس جمهوری این کشور به راه انداخته است و تمامی این مخالفان سیاسی در عملیاتی گسترده دستگیر و زندانی شده اند.

در جمع دستگیرشدگان، فعالان سیاسی، خبرنگار، جراح، وکیل، فعال مدنی و طنزپرداز دیده می شوند. از جمله هاضم عبدالعظیم فعال سیاسی؛ وائل عباس روزنامه نگار شهیر و مدافع حقوق بشر، شادی الغزالی حرب جراح، هیثم محمدین وکیل، امل فتحی فعال مدنی, و شادی ابو زید طنزپرداز حضور دارند.

من بعضی از این افراد را می شناسم و با آنها در جریان انقلاب مصر موسوم به &#۳۹;بهار عربی&#۳۹; آشنا شدم. هیچکدام از این افراد، شخصیت هایی خشونت طلب یا رادیکال نیستند. 

&#۳۹;کمیته مراقبت از روزنامه نگاران&#۳۹; در گزارشی در ماه دسامبر اعلام کرد؛ برای دومین سال متوالی کشورهای ترکیه؛ چین و مصر، بیشترین تعداد خبرنگاران زندانی را در جهان دارند.

این کمیته در ادامه اشاره می کند:&#۳۹;اگرچه سخنرانی های ملی گرایانه ترامپ، وسواس بیش از حد او بر مبارزه با افراط گرایی و اصرار برچسب زنی بر همه رسانه های منتقد دولت آمریکا، تنها به حکام اقتدارگرای جهان کمک می کند.

در این میان، &#۳۹;محمد بن سلمان&#۳۹; ولیعهد عربستان اگرچه گام های موثری در این کشور برداشته است تا قدرت گروه های افراطی جامعه را مهار کند. اما او در حاشیه همین اقدامات ظالمانه و غیرشفاف، جمعی از تجار و بازرگانان سعودی را به بهانه مبارزه با فساد دستگیر و به موازات آن ۱۷ نفر از فعالان زن مدافع حق رانندگی زنان را نیز بازداشت کرده است. این قبیل اقدامات، دوباره فضای رعب و وحشت را به جامعه عربستان باز گردانده است.

طبق گزارش کمیته مراقبت از خبرنگاران؛ در کشور بحرین نیز که متحد عربستان است، خبرنگار منتقد دولت به نام &#۳۹;عبدالجلیل السینغس&#۳۹; زندانی است. السینغس وبلاگ نویس و فعال مدافع حقوق بشر،در سال ۲۰۱۱ به حبس ابد محکوم شد. جرم او تنها انتقاد از نقض شدید حقوق بشر، تبعیض فرقه ای و سرکوب مخالفان سیاسی در بحرین است.

آمریکا در گذشته متکی بر اصول حقوق بشری بود. اما آن روزگار سپری شده است. &#۳۹;مایکل پوسنر&#۳۹; مدیر &#۳۹;مرکز تجارت و حقوق بشر&#۳۹; می گوید: &#۳۹;در آمریکا ما ترامپ را از خطر مرگ نجات می دهیم. ما نهادهای قوی و افراد شاخصی بسیاری داریم که همه متعهد به روندهای دمکراتیک هستند. اما کشورهایی مانند مصر، عربستان و فیلیپین دولت هایی ضعیف محسوب می شوند که با حمایت های آمریکا دست به ایجاد محدودیت علیه فعالان حقوق بشری می زنند. اما امروز در آمریکا رئیس جمهوری بر سر کار است که هیچ گونه مواضع انتقادی علیه چنین رهبران مستبدی اعلام نمی کند.به گفته پوسنر؛ این حکام اقتدارگرا، رادیکال های خشونت طلب را سرکوب نمی کنند، بلکه آنها تلاش می کنندتا ماهیت عمل مخالفت را جرم تلقی کنند و با حمایت های دوت ترامپ، این حکام تصور می کنند آمریکا حامی چنین رهبرانی است.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.