تک تایمز گزارش داد، درماموریت‌های "آپولو ۱۵" و "آپولو ۱۷" که در سال‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ میلادی بوده است، کاوشگرهایی، گرمای درونی ماه را اندازه‌ گیری کردند تا دریابند که گرمای درونی ماه، با گرمای درونی زمین برابر است یا خیر؟

 

 تا سال ۱۹۷۷ میلادی، داده‌های دمایی تکمیل نشده از این کاوشگرها، متعاقبا به مرکز فضایی "جانسون" ناسا در "هوستون" انتقال یافت.

 

دانشمندانی که این اطلاعات را تجزیه و تحلیل کردند، افزایش دمای اندک و عجیبی را در سطح ماه مشاهده کردند.

این افزایش دما از سال‌های ۱۹۷۱ که ماموریت‌های "آپولو" آغاز شد، تا سال ۱۹۷۷ اندازه گیری شد و به ثبت رسید.  

طی دهه‌های گذشته، این افزایش دما، محققان را سردرگم کرده است. 

محققان نظریات اندکی راجع به این دما داشتند. به عنوان مثال، برخی معتقد بودند که فعالیت‌های فضانوردان روی کره ماه موجب این افزایش دما شده است.

برخی دیگر نیز معتقد بودند که تغییر مدار ماه سبب تغییر دما شده است.

آزمایشات تا سال ۱۹۷۷ ادامه داشت ولی تنها نوارهای حاصل از سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ در مرکز اطلاعاتی ناسا محافظت و نگهداری شده است.

این در حالی است که داده‌های حاصل از سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷، آسیب دیده بودند و هیچگاه محافظت نشده بودند.

نوارهای آسیب دیده، هشت سال گذشته بازسازی شدند و گروهی از محققان این نوارها را تجزیه و تحلیل کردند تا پاسخ این سوالات را دریابند.

بنابراین محققان دریافتند که علت گرمایش عجیب ماه در طول دهه ۱۹۷۰، "فضانوردان آپولو" بوده است.

بر این اساس، فضانوردان ماموریت "آپولو"، با پیاده روی روی سطح ماه موجب ایجاد اختلال در سطح ماه شدند و دمای ماه به میزان ۱.۸ تا ۳.۶ درجه فارنهایت افزایش یافت.

"سیچی ناگیهارا" رهبر این مطالعات و استاد دانشگاه فناوری "تگزاس" در لاباک تگزاس گفت: ممکن است در حین احداث ابزارهایی روی سطح ماه، در روند طبیعی دمای ماه اختلال ایجاد شود که نشان می‌دهد این افزایش دما امری طبیعی بوده است. 

وی افزود، مهمتر از همه این است که تجزیه و تحلیل  این داده‌ها نشان می‌دهد، تاکنون هرگونه ماموریت انسانی به ماه، موجب ایجاد اختلال در محیط طبیعی ماه شده است.

نتایج این مطالعه، به پیشبرد ماموریت‌های آینده فضایی کمک‌های شایانی خواهد کرد.

 این مطالعه در مجله " Journal of Geophysical Research" منتشر شد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.