هوا چون اینگ امروز جمعه در مصاحبه ای در پکن تصریح کرد حکایت اظهارات متیس مانند دزدی است که فریاد سر داده است جلو دزد را بگیرید.

او اظهارات برخی از مقام های آمریکا را مبنی بر اینکه چین در حال نظامی کردن دریای جنوبی است به سخره گرفت و گفت که حضور نظامی آمریکا در این منطقه اساس همه مشکلات است.

این اظهارات در شرایطی است که با افزایش ساخت و سازهای چین در دریای جنوبی و فرود بمب افکن های این کشور در جزایر این منطقه، فیلیپین نیز ابراز نگرانی کرده و گفته است که برای حراست از منافع خود حتی اگر لازم باشد وارد جنگ می شود.

سخنگوی چین گفت که نظامی گری کار پکن نیست زیرا هم اکنون نیروهای نظامی و تجهیزاتی که ارتش آمریکا در این منطقه دارد بیش از کل تجهیزات چین و دیگر کشورهای ساحلی دریای جنوبی است.

وی افزود: این ما نیستیم که تجهیزات نظامی روانه دریای جنوبی کرده ایم آمریکا با آوردن تسلیحات خود به این منطقه مسیر نظامی کردن دریای جنوبی را هموار کرده است.

وی گفت که ما هر کاری لازم باشد برای امنیت انجام می دهیم ما برنامه ای برای حمله به کشور دیگری نداریم اما اگر مورد حمله قرار بگیریم از خود دفاع می کنیم.

دریای جنوبی چین دریایی حاشیه‌ای است که بخشی از اقیانوس آرام به شمار می‌آید و ناحیه‌ای در حدود ۳ و نیم میلیون کیلومتر مربع از سنگاپور تا تنگه تایوان را دربر می‌گیرد. 

پس از پنج اقیانوس جهان این دریا بزرگ‌ترین ناحیه دریایی جهان است.

جزیره‌های واقع بر دریای جنوبی چین که با هم یک مجمع‌الجزایر را تشکیل می‌دهند افزون بر صدها عدد هستند این جزیره‌ها که خالی از سکنه هستند و همچنین خود دریا، مورد جدال کشورهای مختلف بوده‌اند به همین علت حتی نام‌های متفاوتی برای اشاره به این دریا به کار می‌رود که البته «دریای جنوبی چین» نام پذیرفته شده بین‌المللی، حداقل در انگلیسی و زبان‌های اروپایی است.

جمهوری خلق چین تقریبا بر کل دریا و کشورهای ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان هریک بر بخش‌هایی از آن ادعای مالکیت دارند، همچنین این کشورها بر سر جزایر غنی از نفت و گاز اسپراتلی و پارسل اختلاف دارند.

ایالات متحده این دریا را از آب‌های بین‌المللی می‌داند و بر حق قانونی کشتی‌ها و زیر دریایی‌ هایش در رفت ‌و آمد در این دریا تاکید می‌ورزد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.