در سال‌ ۱۸۸۷ بحث‌های زیادی در رابطه با حرفه‌ای شدن فوتبال وجود داشت که همزمان با جشن ۵۰ سالگی پادشاهی ویکتوریا بود. به همین خاطر انگلیسی ها از این اتفاق به عنوان یک فرصت بهره بردند تا صلحی میان حرفه‌ای‌ها و هواداران به وجود آید. آن‌ها مسابقه‌ای با نام "جشن فستیوال فوتبال" برگزار کردند.

فوتبال برای نخستین بار به یک اتفاق اجتماعی مهم تبدیل شد. شاهزاده ولز که با نام ادوارد هفتم مشهور شد برای تماشای این بازی به ورزشگاه رفت و در بین دو نیمه به کاپیتان های دو تیم سلام داد. بازی بین دو تیم پرستون نورث اند (حرفه‌ای که بهترین تیم آن زمان را داشت) و کورینتیانس که سال‌ها پرچم تیم های آماتور را بالا نگه داشت، برگزار شد. بازی با تساوی یک بر یک به پایان رسید. ۱۰ هزار نفر برای تماشای این دیدار به ورزشگاه رفتند و این بازی باعث شد دید مردم نسبت به این ورزش بهتر شود.

همچنین یک اتفاق خاص در این دیدار رخ داد، دروازه بان پرستون نورث اند اولین فوتبالیست سیاهپوستی بود که در فوتبال حرفه‌ای به میدان می رفت. او آرتور وارتون نام داشت. وارتون متولد غنا بود و در سال ۱۸۶۵ به دنیا آمد. او در خانواده مرفهی بزرگ شد که برای ادامه تحصیل او را به لندن فرستاندند. با این حال در این شهر فوتبال وارتون را جذب کرد و او درس خواندن را به  فراموشی سپرد. بازیکن غنایی برای تیم‌های مختلفی بازی کرد و در نهایت توانست دروازه‌بان پرستون نورث اند شود و به شهرت دست یابد. او دروازه‌بان چابک و فوق‌العاده‌ای بود اما دوست داشت حرکت‌های نمایشی انجام دهد. پرتاب‌های توپ او بیش از همه قابل توجه بود. وارتون توپ‌های سنگین آن دوران را به فاصله غیر قابل تصوری پرتاب می‌کرد. این حرکت خوشایند برخی از تماشاگران بود اما با گذشت زمان افراد سنتی با این حرکت مخالفت کردند. در مورد حضور بازیکن غنایی در دیدار سنتی سالیانه بین دو تیم انگلیس و اسکاتلند (تنها بازی بین‌المللی در آن دوران) بحث زیادی وجود داشت اما دوباره به خاطر حرکت های عجیبش اجازه بازی را به او ندادند.

وارتون که در فوتبال فوق العاده بود کریکت را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کرد و در رقابت‌های قهرمانی دوومیدانی کشور در تابستان ۱۸۸۶ توانست ۱۰۰یارد را در ۱۰ ثانیه بدود.

او با پرستون نورث اند بازی‌های زیادی در جام حذفی انجام داد اما نتوانست در لیگ به میدان برود چون در هنگام شروع این رقابت (سال ۱۸۸۸) این باشگاه را ترک کرد. سپس در تیم های زیادی از مناطق یورکشایر و لنکشایر بازی کرد. حضور او باعث بیشتر شدن تماشاگران و بالا رفتن قیمت بلیت‌ها می‌شد. او برای تیم های روتردام تاون، استالیبریج راورز، آستون،  نورث اند و استاکپورت راورز به میدان رفت. تنها حضورش در لیگ در تاریخ ۱۸۹۵ اتفاق افتاد. او در آن زمان به شفیلد یونایتد پیوست و دیگر جوان نبود. همچنین باید برای حضور در ترکیب اصلی با بیل فاتی فولک بزرگ رقابت می کرد که شکست خورد. به همین خاطر تصمیم گرفت به روتردام تاون برگردد و در دسته دو بازی کند. وارتون تا پایان بازیگری‌اش در این تیم ماند. پس از بازنشسته شدن زندگی سختی داشت و مجبور شد در معدن کار کند. او در آنجا واگن‌ها را هل می‌داد.

وارتون در ۶۵ سالگی (سال ۱۹۳۰) در فقر به علت سرطان درگذشت و در قبری از طبقه سوم به خاک سپرده شد اما در سال ۱۹۹۷ روی سنگ قبرش یادبودی برای مردی که جایگاه خاصی در نخستین روزهای جهان فوتبال داشت گذاشته شد.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.