کرانه باختری؛ آتش زیر خاکستر

بخش وسیعی از مزرعه و گندم خانواده‌اش توسط شهرک‌نشینان اسرائیلی تصرف شده است. این شهرک‌نشینان در تپه‌های اطراف، پایگاه‌های مرزی (اردوگاه‌های غیرقانونی که در نهایت می‌توانند به شهرک‌های بزرگ تبدیل شوند) برپا کرده‌اند. ابونعیم گفت: جاده‌های جدید از میان زمینی که گله گوسفندان خودش در آن چرا می‌کنند، عبور می‌کنند و شهرک‌نشینان مرتبا حیوانات را می‌دزدند. او می‌گوید که ۶ماه پیش، یک شهرک‌نشین نقابدار مسلح به سلاح گرم، ساعت ۳ بامداد به خانه‌اش حمله کرد. او افزود که دسامبر گذشته، مهاجمان شبانه به خانه پسرش در همان نزدیکی حمله کردند، چادرها را پاره کردند و پنل‌های خورشیدی را دزدیدند.

خانواده ابونعیم شبانه و به‌صورت نوبتی از گوسفندان خود در برابر حملات شهرک‌نشینان محافظت می‌کنند. ابونعیم می‌گوید شهرک‌نشینان بارها به او گفته‌اند: «برو. از اینجا برو. برو و دیگر هیچ وقت برنگرد.» او پاسخ می‌دهد: «من ۷۰سال دارم و تمام عمرم اینجا بوده‌ام. اما شما دیروز آمدید و حالا می‌خواهید من بروم؟ اینجا خانه من است.» سرنوشت کشاورزی که تلاش می‌کند از دل چنین چشم‌اندازی امرار معاش کند، ممکن است دور از دنیای مدرن ابرقدرت‌های متخاصم به نظر برسد. اما این تپه‌ها و دهکده‌های دورافتاده در لبه‌ یک درگیری ژئوپلیتیکی لاینحل قرار دارند.

درحالی‌که جنگ غزه در دو سال گذشته توجه جهان را به خود جلب کرده، اما واقعیت‌های میدانی در کرانه باختری هم در حال تغییر بود و نبرد برای کنترل سرزمین‌های بیت‌لحم و اریحا، رام‌الله و هبرون تشدید شده بود. برای بسیاری از فلسطینی‌ها، این سرزمین‌ها پایه و اساس یک کشور آینده برای خودشان است. اما برای بسیاری از یهودیان، آنها یک سرزمین مادری مشروع هستند. شهرک‌نشینان یهودی افراطی و کشاورزان فلسطینی سربازان پیاده این درگیری بی‌پایان هستند که از جنگ ۱۹۴۸ (که با جعل رژیم اسرائیل همراه بود) آغاز شده است. از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، کابینه راست افراطی اسرائیل، دستورالعمل گسترش شهرک‌ها در سراسر کرانه باختری را در پیش گرفته و منطقه را به صورت تکه‌تکه از مجموعه‌ای از روستاهای فلسطینی متصل به مجموعه‌ای از محله‌های اسرائیلی تبدیل کرده است. کارزار خشونت‌آمیز و بی‌وقفه این شهرک‌نشینان (که تا حد زیادی توسط ارتش اسرائیل تحمل می‌شود) شامل آزار و اذیت وحشیانه، ضرب و شتم، حتی قتل و همچنین ایجاد موانع جاده‌ای با تاثیر بالا و تعطیلی روستاها است. این اقدامات با افزایش شدید تصرف زمین توسط رژیم و تخریب روستاها برای مجبور کردن فلسطینی‌ها به ترک زمین‌هایشان همراه است. بسیاری از شهرک‌نشینان، جوانان افراطی هستند که دیدگاه‌هایشان حتی فراتر از ایدئولوژی راست افراطی کابینه رژیم است. آنها معمولا طبق دستور مستقیم رهبری نظامی اسرائیل عمل نمی‌کنند؛ اما می‌دانند که ارتش اغلب به آنها بی‌توجهی کرده و اقداماتشان را تسهیل می‌کند.

در بسیاری از موارد، این ارتش است که فلسطینی‌ها را پس از اینکه شهرک‌نشینان آنها را مجبور به فرار می‌کنند مجبور به تخلیه می‌کند یا دستور تخریب خانه‌هایشان را می‌دهد. سال‌هاست که سازمان ملل، ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی هشدار داده‌اند که گسترش مداوم شهرک‌های اسرائیلی در نهایت ایجاد یک کشور فلسطینی متصل را غیرممکن می‌کند. در سراسر کرانه باختری، روستاییان و کشاورزان فلسطینی با مشاهده تصرف زمین‌هایشان آن هم با سرعتی بی‌سابقه، در ناامیدی به سر می‌برند و این نگرانی وجود دارد که این تغییرات از همین حالا برگشت‌ناپذیر شوند.

گزارشگران نیویورک‌تایمز در بخش دیگری از گزارش خود نوشتند: «ما بیش از ۲ماه را در دوازده روستا در کرانه باختری گذراندیم و با خانواده‌های فلسطینی، مقامات محلی، کشاورزان بادیه‌نشین و بسیاری دیگر ملاقات کردیم. ما شاهد بودیم که چگونه گروه‌هایی از شهرک‌نشینان جوان اسرائیلی برای آزار و اذیت یا ارعاب فلسطینی‌ها در روستاهای آنها ظاهر می‌شدند.» در ماه اکتبر، پس از آنکه شهرک‌نشینان و سربازان به دروازه مزرعه «ماشر حمدان» در روستای «تورموس آیه» حمله کردند، او تصمیم گرفت گوسفندان، بزها، بره‌ها و مرغ‌هایش را برای نجات معیشت خود تخلیه کند.