محدودیت‌های ارتش اسرائیل
همان‌طور که در حدود یک‌سال قبل هم در یادداشتی دیگر تاکید کردم؛ اسرائیل بدون کمک نظامی آمریکا قادر به حمله موثر علیه ایران نیست. مهم‌ترین دلیل این مشکل برای این رژیم نبود مرز مشترک بین دو کشور است. بنابراین اسرائیل می‌تواند صرفا از طریق آسمان به ایران حمله کند. فاصله ۱۲۰۰کیلومتری اسرائیل با نزدیک‌ترین نقطه مرزی ایران نیروی هوایی اسرائیل را وادار می‌کند که از سوخت‌رسان‌های هوایی (نظیر کی‌سی۱۳۵ که هواپیمایی پهن‌پیکر است) استفاده کند که با توجه به رادارهای برد بلند ایران موسوم به رادارهای هشدار سریع، اگر کشورهایی در مسیر این حمله نظیر اردن و عراق یا عربستان سعودی مانع نیروی هوایی اسرائیل نشوند؛ حتما اسکادران‌های اف۱۴ و میگ۲۹ ایران که وظیفه رهگیری مهاجمان را بر عهده دارند، به سرعت خود را به آنها می‌رسانند.در هفته‌های اخیر اسکرمبل‌های (حالتی که یک جنگنده در آمادگی کامل به سر می‌برد) نیروی هوایی ارتش ایران افزایش یافته و مترصد دفاع از آسمان ایران در کنار پدافند زمینی هستند.
بنابراین اگر اسرائیل بخواهد از هواپیماهای خود استفاده کند با مشکل کمبود سوخت‌رسان و خطر از دست رفتن هواپیماهای گران‌قیمت و خلبانانش در کشورهای منطقه یا در بدترین حالت در ایران مواجه می‌شود.اف۳۵های اسرائیل به سختی در رادار قابل مشاهده هستند؛ اما برد پروازی آنها کم است و اف۱۵های مدل آی و ای‌ایکس این کشور گزینه‌های بهتری هستند که البته رادار گریز نیستند و چندان برتری محسوسی به هواپیماهای شکاری گفته‌شده ایران ندارند؛ به ویژه که باید در هر نوع درگیری هوا به هوا نگران سوخت خود برای بازگشت باشند. پس باید قبول کرد که نیروی هوایی اسرائیل در حمله با هواپیما به خاک اصلی ایران با خطرات و ریسک‌های فراوانی روبه‌رو است؛ به‌ویژه که دولت بایدن تاکید کرده اگرچه در دفاع از اسرائیل مصمم است، اما در حمله به ایران در کنار آن کشور نخواهد بود.اما اخیرا با درز اطلاعات از حمله احتمالی اسرائیل به ایران توسط منابع آمریکایی و برخی اطلاعات دیگر در هفته قبل این گزینه نیز مطرح است که ممکن است نیروی هوایی رژیم صهیونیستی از موشک‌های بالستیک هوا به زمین استفاده کند.
این نوع موشک‌ها بسیار جدید و تقریبا ناشناخته هستند. این گزارش با استناد به تحلیل تصاویر نشان می‌دهد که نیروی هوایی اسرائیل به «شلیک موشک‌های بالستیک هوا به زمین و عملیات سرّی پهپادی ادامه می‌دهد و دومین رزمایش بزرگ‌مقیاس خود را در ۱۵ و ۱۶ اکتبر (سه‌شنبه و چهارشنبه گذشته) به انجام رسانده است. رزمایش اسرائیل در فرودگاه هاتزریم در جنوب انجام گرفت. اگر اشغالگران اسرائیلی تصمیم به این نوع حمله بگیرند، طبیعتا از ریسک‌های حمله مستقیم هوایی در امان می‌مانند؛ اما این نوع حمله هم مشکلات خاص خود را دارد. موشک‌های بالستیک هوا به زمین دقت خوبی دارند؛ اگرچه هنوز در هیچ جنگی خود را نشان نداده و حتی برخی کارشناسان معتقدند قابلیت عملیاتی جدی ندارند. اگرچه این موشک‌ها مانند موشک‌های بالستیک نسل جدید ایران سرعت‌های بسیار زیادی ندارند و پدافند ایران می‌تواند حداقل بخشی از آنها را ردیابی و منهدم کند و دست آخر اینکه قدرت تخریب آنها به دلیل سرجنگی کوچک، کم است.
البته موشک‌های دیگری نیز در دپوی ارتش اسرائیل هست. از جمله موشک دوربرد جریکو که البته دقت و تعداد آن کم است و سلاح استراتژیک اسرائیل برای روز مبادا است یا موشک بلو اسپارو یا گنجشک آبی که برخی منابع نظامی مدعی هستند که اسرائیل در فروردین‌ماه گذشته علیه ایران از آن استفاده کرد. این نوع موشک می‌تواند علیه موشک‌های بالستیک یا اهداف گران‌قیمت استفاده شود و سرعت بالا و مانورپذیری مناسبی دارد؛ اما قدرت تخریب آن چندان زیاد نیست.
نتیجه آنکه اگر نیروی هوایی رژیم اسرائیل به هر دلیل تصمیم به اقدام تلافی‌جویانه علیه ایران بگیرد یا باید ریسک از دست دادن هواپیماهای شکاری گران‌قیمت و اسارت احتمالی خلبانان و از دست رفتن سوخت‌رسان‌ها را بپذیرد یا از موشک‌های دقیق اما با قدرت انفجاری پایین و قابل رهگیری توسط پدافند ایران استفاده کند. ذکر این نکته ضروری است که موشک‌ها مانند هواپیماهای پیشرفته جنگی از سیستم جنگ الکترونیک یا خلبانان ماهر برخوردار نیستند و گاهی ممکن است حتی یک توپ پدافند یا سامانه چنگال آنها را از مسیر منحرف کند.
