نگاه دیگران-بخش شصت‌وششم
قطر به‌مثابه یک قدرت عاریه‌ای
به نظر می‌رسد قطر «هزینه» خاصی برای تعاملات خود با «موسسه خدمات سلطنتی» پرداخت نکرده است؛ اما واقعیت این است که سایر کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس از سیاست مشابهی پیروی کرده‌اند. به‌عنوان‌مثال، در سال۲۰۱۹، «موسسه خدمات سلطنتی» میزبان «گفت‌وگو با شاهزاده خالد بن‌بندر آل‌سعود، سفیر پادشاهی عربستان سعودی در بریتانیا» بود و جلسه‌ای توجیهی را با عادل الجبیر، وزیر امور خارجه عربستان سعودی ترتیب داد تا تلاش‌های «موسسه خدمات سلطنتی» را برای توازن در روابط با بازیگران در خاورمیانه نشان دهد.
در چارچوب قدرت عاریه‌ای، این مثال، حتی اگر بطور مختصر موردبررسی قرار گیرد، ممکن است نشان دهد که اعتبار بازیگران غیردولتی مهم است. بنابراین یک دولت باید آماده به اشتراک گذاشتن وزن قدرت عاریه‌ای خود با سایر دولت‌هایی باشد که سیاست‌های مشابهی را اجرا می‌کنند، حتی با همتایان سیاسی. این مثال همچنین نشان می‌دهد که دامنه این مطالعه می‌تواند برای توسعه بیشتر درک نظری از روابط قطر با سایر بازیگران غیردولتی از طریق استفاده از قدرت عاریه‌ای گسترش یابد. علاوه بر این، این نظریه را تقویت می‌کند که قطر از قدرت عاریه‌ای استفاده می‌کند. همچنین به مطالعات قطر با تمرکز بر بررسی بازیگران غیردولتی کمک خواهد کرد.
۴- استفاده از قدرت عاریه‌ای: فراتر از قطر
قدرت عاریه‌ای ممکن است توسط هر دولتی که برای تعامل با بازیگران غیردولتی به ظرفیت‌های مالی متکی است استفاده شود. این را می‌توان در تحلیل‌های دولت‌های کوچک، دولت‌های متوسط و قدرت‌های بزرگ با تمرکز ویژه بر بحرین، ایران، عربستان سعودی و روسیه نشان داد.
یکم) قدرت عاریه‌ای بحرین
نمونه‌ای از قدرت عاریه‌ای بحرین همانا حمایت از یک اندیشکده معتبر، مانند «موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک» (IISS) است. گاردین در سال۲۰۱۶ گزارش داد که این موسسه «طی پنج سال [۲۵میلیون پوند] پول نقد دریافت کرد، برای پرداخت هزینه کنفرانس خلیج‌فارس که بوریس جانسون قرار است در آن سخنرانی کند.» به عنوان «دامنه» قدرت عاریه‌ای در این مورد، دفتری در بحرین افتتاح و میزبان «گفت‌وگوی منامه» شد؛ اجلاس امنیتی برتر که تاثیرگذارترین سیاستگذاران از خاورمیانه و فراتر از آن را گرد هم آورد. با توجه به ماهیت بین‌المللیِ جاافتاده «موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک» و با داشتن دفاتری در لندن، آسیا، ایالات‌متحده و خاورمیانه، بحرین این فرصت را داشت که بخشی از گسترش نفوذش باشد که می‌توان آن را به‌عنوان «دامنه» قدرت عاریه‌ای شناسایی کرد. «وزن» قدرت عاریه‌ای را باید در قالب «به عاریت گرفتن» قابلیت اطمینان و اهمیت موسسه مذکور در مسائل امنیتی و ارائه روایت‌های امنیتی‌اش برای مخاطبان جهانی در نظر گرفت.
