تابوی سیاسی در فرانسه فروریخت

«راجر کوهن» در گزارش ۶ژوئیه در نیویورک‌تایمز نوشت، او چگونه می‌توانست از چنین شکافی عبور کند؟ خانم روی که اکنون یکی از نامزدهای متحد «اجتماع ملی» در بزرگ‌ترین حوزه انتخابیه ناحیه «یون» (که شامل شابلی م‌ شود) است، گفت: «مشکل من گذشته نیست، فردا است. مردم دارند رنج می‌کشند.» حدود ۹.۳میلیون نفر در دور اول انتخابات آخر هفته گذشته به «اجتماع ملی» رای دادند که بیش از دو برابر ۴.۲میلیون نفر در دور اول انتخابات پارلمانی در سال۲۰۲۲ بود.

آنها که در اکثر مناطق فرانسه پخش هستند شامل کارگران و مستمری‌بگیران، جوانان و پیران، زنان و مردان می‌شدند. آنها خسته از وضعیت موجود، گرد هم آمدند تا برای تغییر شانس خود را امتحان کنند.اکنون، حزب خانم لوپن -حزبی که وجهه خود را معتدل‌تر و پیام خود را هموارتر کرده، اما یک باور اصلی ضد مهاجرتی و مظنون به اروپا را حفظ کرده است- به نظر می‌رسد که بعد از دور دوم رای‌گیری به بزرگ‌ترین حزب در فرانسه تبدیل شود؛ حتی اگر اکنون بعید به نظر برسد که این حزب اکثریت مطلق را کسب کند. گفتن اینکه تابو در برابر رای دادن به راست افراطی فروریخته کافی نیست. این تابو در یک موج جزر و مدی از حمایت «اجتماع ملی» متلاشی شده است.

در نتیجه، تنش‌ها در سراسر کشور افزایش یافته است. وزارت کشور اعلام کرده است که ۳۰هزار افسر پلیس در روز یکشنبه «برای جلوگیری از خطر بی نظمی» مستقر خواهند شد.ساکنان این منطقه کم‌جمعیت فرانسه - ناحیه «یون» در شمال غربی بورگوندی تنها حدود ۳۳۵ هزار نفر جمعیت دارد- آنچه را که برای جامعه آنها اتفاق می‌افتد، به‌عنوان «بیابان‌زایی» توصیف می‌کنند که منظورشان از بین بردن خدمات و زندگی آنهاست. مدارس تعطیلند. ایستگاه‌های قطار بسته‌اند. دفاتر پست تعطیلند. پزشکان و دندان‌پزشکان می‌روند. کافه‌ها و فروشگاه‌های رفاهی کوچک بسته می‌شوند و فروشگاه‌های بزرگ آنها را زیر فشار خود می‌گیرند. مردم باید برای خدمات، شغل و غذا تلاش بیشتری کنند. بسیاری با خودروهای قدیمی خود سفر می‌کنند، اما مقامات آنها را تشویق می‌کنند تا به خودروهای برقی روی بیاورند که قیمت آنها بسیار فراتر از توان آنهاست.

در عین حال، از زمان جنگ در اوکراین، قبوض گاز و برق افزایش یافته است و باعث شد برخی در زمستان سال گذشته سیستم گرمایش خود را خاموش کنند. آنها احساس می‌کنند بی‌اثر هستند. در تلویزیون‌های خود، رئیس‌جمهور مکرون را می‌بینند که اهمیت حیاتی چنین سیاست‌های انتزاعی را به مثابه «خود مختاری استراتژیک» اروپا توضیح می‌دهد. این دغدغه آنها نیست. در مقابل، «اجتماع ملی» می‌آید که می‌گوید تمرکزش بر مردم و بالاتر از همه، قدرت خرید مردم است نه ایده‌ها. خانم روی گفت: «حزب من در این قلمرو لنگر انداخته است، مانند رئیس‌جمهور سعی نمی‌کند به تمام جهان درس‌های اخلاقی بدهد.» درک ناراحتی فراگیر همیشه آسان نیست.ت په‌های زیبای یون، ردیف‌ تاک‌های شابلی بر فراز رودخانه سرئین و مزارع طلایی گندم در نور خورشید بعدازظهر، آشفتگی را نشان نمی‌دهند. با این حال، نارضایتی در خاک فرانسه بیش از آن چیزی است که آشکار است.

در میدان اصلی شابلی، مانند بسیاری از شهرها و روستاهای فرانسه، بنای یادبودی برای قربانیان جنگ قرار دارد. روی کتیبه‌ای واقع در بالای فهرستی از ۱۳کشته در جنگ ۱۸۷۰-۱۸۷۱ با آلمان، ۷۶کشته در جنگ جهانی اول، چهار کشته در جنگ جهانی دوم، دو کشته در جنگ هندوچین و یک کشته در جنگ الجزایر نوشته شده است: «شابلی برای مرده‌های باشکوهش.» بر فراز این بنای یادبود پرچم فرانسه و پرچم آبی و طلایی اتحادیه اروپا به اهتزاز درآمده است، نمادی از تعهد به پایان دادن به جنگ از طریق یکپارچگی اروپایی؛ فرآیندی که مرزها را حذف کرد و چارچوب ایدئولوژیک و پایه اخلاقی فرانسه را از سال۱۹۴۵ به بعد شکل داد. آن چارچوب و آن پایه اکنون متزلزل است. «اجتماع ملی» می‌خواهد قدرت را به ملت بازگرداند.