مکرون گفت در جایی که کشورهای دیگر به «وسوسه ناسیونالیستی و نوستالژی گذشته» و ایدئولوژی‌‌هایی «که فکر می‌‌کردیم متعلق به قرن گذشته هستند» تن داده بودند، فرانسه «یک پروژه جمهوری‌‌خواهانه و اروپایی، یک پروژه استقلال در جهانی بی‌‌ثبات» را انتخاب کرد. او در ماه‌های اخیر زمان زیادی را صرف رسیدگی به این بی‌‌ثباتی کرده است که بیش از همه به واسطه جنگ روسیه در اوکراین برانگیخته شده است. پیشقدمی او ثمره کمی داشته است. با این حال، مکرون به صراحت اعلام کرد که خواهد جنگید تا «دموکراسی و شجاعت» در مبارزه برای «صلح جدید اروپایی و خودمختاری جدید در قاره ما فائق آید.» این رئیس‌جمهور طرفدار سرسخت «استقلال استراتژیک» بیشتر، حاکمیت و استقلال اروپا است که به نظر او این موارد پیش‌شرطی برای ارتباط در قرن بیست‌ویکم است. این تلاش باعث ایجاد اصطکاک با ایالات متحده شده است که تا حد زیادی طی جنگ در اوکراین غلبه کرده است، هرچند به نظر می رسد که مکرون به مذاکره با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه بیشتر از رئیس‌جمهور بایدن ایمان دارد.

مکرون هنگام ورود به سالن پذیرایی کاخ ریاست‌جمهوری، جایی که حدود ۵۰۰ نفر از جمله روسای جمهور سابق (فرانسوا اولاند و نیکلا سارکوزی) در آنجا جمع شده بودند، به همسرش بریژیت ۶۹ ساله چشمکی زد. لوران فابیوس، رئیس شورای قانون اساسی نتایج انتخابات را به‌طور رسمی اعلام کرد. یک ژنرال گردنبند بزرگ لژیون افتخار را به مکرون هدیه داد که بالاترین نشان افتخار فرانسه است.‌ میهمانان از همه اقشار، از نظامی گرفته تا هنرپیشه آمده بودند. اما به نشانه مسافتی که فرانسه در تلاش برای تنوع سیاسی بیشتر باید طی کند، شرکت‌کنندگان شامل مردان سفیدپوست زیادی بودند که با کت و شلوار و کراوات آبی تیره، یونیفرم تقریبا جهانی از محصولات مدارس نخبه کشور، حضور یافته بودند. رئیس‌‌جمهور سپس به باغ‌‌ رفت؛ جایی که او در آنجا به نشانه سلام شاهد ۲۱گلوله توپی بود که از «لِزنْولید»، آن سوی رود سن شلیک ‌‌شد [لِزنْولید یا Les Invalides یک موزه و آرامگاه واقع در پاریس، فرانسه است. ساخت‌‌وساز این ساختمان که برای سربازان پیر و آسیب‌‌دیدگان جنگ بود در سال ۱۶۷۱ به دستور لوئی چهاردهم شروع شد و در سال ۱۶۷۸ به بهره‌‌برداری رسید. از اشخاص معروفی که در این مکان دفن شده‌‌اند، می‌‌توان به ناپلئون بناپارت اشاره کرد.] این مراسم برای ژاک شیراک، دو دهه پیش در خیابان شانزلیزه انجام شد.

مکرون روز دوشنبه به استراسبورگ سفر کرد تا «روز اروپا» را به مناسبت پایان جنگ جهانی دوم در اروپا جشن بگیرد. اگرچه ۹ می در اروپا جشن گرفته می‌شود، اما در همین روز پوتین هم رژه «روز پیروزی» را در مسکو جشن گرفت. اما این مراسم در هر دو سوی اروپا معنای متفاوتی دارد: برای پوتین نوعی قدرت‌نمایی است و برای اروپا این مراسم به معنای «صلح از طریق اتحاد» در قاره سبز است. مکرون با سخنرانی در پارلمان اروپا، برنامه‌هایی را برای تبدیل اتحادیه اروپای ۲۷ عضوی به یک قدرت موثر، معتبر و منسجم ارائه خواهد کرد. وی سپس به برلین سفر خواهد کرد تا با اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، به نشانه اهمیت روابط فرانسه و آلمان ملاقات کند. مکرون به‌دلیل اصلاحات بازار آزاد که آغاز دوره ریاست‌جمهوری او بود (و با وجود حمایت دولت از کارگران در طول همه‌گیری کووید) و گاهی از او به‌عنوان «رئیس‌جمهور ثروتمندان» یاد می‌شود، وعده «روش جدید»ی از حکومتداری داد که نماد آن تغییر نام حزب میانه‌رو به حزب «رنسانس» است.

مکرون با رد این ایده که انتخاب وی به معنای تداوم یا طولانی کردن دوره اول ریاست‌جمهوری او بود، گفت: «مردم جدید، متفاوت از پنج سال پیش، به رئیس‌جمهور جدید یک ماموریت جدید سپرده‌اند.» او متعهد شد که همراه با اتحادیه‌های کارگری و همه نمایندگان جریان‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی حکمرانی کند. این در تضاد با سبک ریاست‌جمهوری از بالا به پایین است که او در دوره اول خود از آن استفاده کرد و اغلب به نظر می‌رسید پارلمان را به حاشیه رانده است. نهادهای جمهوری پنجم، همان‌طور که مطلوب شارل دوگل در سال ۱۹۵۸ بود، به‌شدت به سمت [افزایش] قدرت ریاست جمهوری متمایل شدند. نمایش قوی لوپن کشوری را نشان داد که به‌خاطر کاهش قدرت خرید، افزایش تورم، قیمت بالای بنزین و احساس رها شدن در پروژه‌های شهری آسیب‌‌دیده و مناطق روستایی عصبانی است. مکرون به کندی متوجه این واقعیت شد و اکنون به نظر می‌رسد مصمم است که جبران کند. او برای نشان دادن تعهد خود وعده اقدامات متعددی از جمله شاخص‌‌گذاری حقوق بازنشستگی نسبت به تورم را در تابستان امسال داده است.

با این حال، به نظر می رسد برنامه مکرون برای افزایش سن بازنشستگی از ۶۲ سال به ۶۵ سال- البته به شکل تدریجی- باعث ناآرامی اجتماعی در کشوری می‌شود که در آن چپ‌ها می‌گویند که به افراد اجازه بازنشستگی در ۶۰سالگی داده شود. مکرون اعلام کرد: «بیایید از طریق دگرگونی اساسی در وسایل تولید، شیوه سفر و زندگی‌‌مان، کشورمان را به یک قدرت بزرگ زیست‌‌محیطی تبدیل کنیم.» رویکرد او طی دوره اول ریاست جمهوری‌اش، هدایت فرانسه به سمت اقتصاد پساکربن بود که رویکردی اغلب تردیدآمیز بود که چپ‌ها را خشمگین می‌کرد.در این ماه، نیروهای چپ به توافقی دست یافتند تا برای انتخابات پارلمانی ماه آینده تحت رهبری ژان لوک ملانشن، سیاستمدار چپ‌‌گرای تندرو که در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری شانه به شانه لوپن جلو آمد، متحد شوند. ملانشن از جاه‌طلبی خود برای نخست وزیر شدن پرده برداشت و مکرون نیز تردیدهای خود را درباره این دورنما پنهان نکرد. این بلوک - از جمله «حزب تسلیم ناپذیر» ملانشن، حزب کمونیست، حزب سوسیالیست و سبزها - نشان‌دهنده یک شکست غیرعادی برای چپ‌‌های دائما از هم پاشیده فرانسه و چالشی جدید برای مکرون است. اگر او نتواند اکثریت فعلی خود در پارلمان را تجدید کند، تضعیف خواهد شد. ایجاد حزب جدید «رنسانس» و توافقی که روز جمعه با احزاب کوچک میانه‌‌رو اعلام شد، پاسخ اولیه مکرون به این واقعیت سیاسی تغییریافته را شکل داد. اولین تصمیم مهم سیاسی مکرون احتمالا انتخاب نخست‌وزیر جدید به جای ژان کاستکس، نخست‌وزیر فعلی خواهد بود. گفته می‌شود که رئیس‌جمهور از انتصاب یک زن برای رهبری دولت در انتخابات قانون‌گذاری حمایت می‌کند. شنبه به‌طور رسمی دور دوم ریاست‌جمهوری مکرون آغاز خواهد شد.