این یادداشت روزهای شنبه تا دوشنبه منتشر می‌شود.

میرشایمر

بنابراین، این احتمال که در صورت پیروزی روسیه در اوکراین، ناتو به‌شدت آسیب ببیند - شاید حتی ویران شود - باعث نگرانی عمیق اعضای آن می‌شود.علاوه بر این، رهبران غربی اغلب جنگ اوکراین را به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از یک مبارزه‌ جهانی بزرگ‌تر بین «خودکامگی» و «دموکراسی» به تصویر می‌کشند که در بطن خود «مانوی» است.علاوه بر این، گفته می‌شود که آینده‌ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین مقدس به غلبه بر روسیه بستگی دارد.همان‌طور که کینگ چارلز در ماه مارس گذشته (۲۰۲۳) گفت: «امنیت اروپا و همچنین ارزش‌های دموکراتیک ما در معرض تهدید هستند.» به همین ترتیب، قطعنامه‌ای که در ماه آوریل در کنگره ایالات‌متحده ارائه شد، اعلام می‌کند: «منافع ایالات‌متحده، امنیت اروپا، و علت صلح بین‌المللی به...پیروزی اوکراین بستگی دارد.» مقاله‌ جدیدی در واشنگتن‌پست نشان می‌دهد که چگونه غرب با روسیه به عنوان یک تهدید موجودیتی رفتار می‌کند: «رهبران بیش از ۵۰ کشور دیگر حامی اوکراین حمایت خود را به‌عنوان بخشی از نبرد آخرالزمانی برای آینده‌ دموکراسی و نقش بین‌المللی قانون علیه خودکامگی و تجاوز ابراز کرده‌اند که غرب نمی‌تواند از کنار آن بگذرد.»

اهداف غرب

همان‌طور که باید واضح باشد، غرب به‌شدت متعهد به شکست روسیه است.رئیس‌جمهور بایدن بارها گفته است که ایالات‌متحده در این جنگ باید پیروز شود: «اوکراین هرگز یک پیروزی آسان برای روسیه نخواهد بود.» این جنگ باید به «شکست استراتژیک» ختم شود.او تاکید می‌کند که واشنگتن «تا هر زمانی که طول بکشد» در مبارزه باقی خواهد ماند.به‌طور خاص، هدف همانا شکست ارتش روسیه در اوکراین -حذف دستاوردهای سرزمینی‌اش- و فلج کردن اقتصاد روسیه با تحریم‌های مرگبار است.در صورت موفقیت، روسیه از صفوف قدرت‌های بزرگ حذف می‌شود و آن‌قدر تضعیف می‌شود که نمی‌تواند تهدیدی برای حمله‌ مجدد به اوکراین باشد.رهبران غربی اهداف مضاعفی نیز دارند که شامل تغییر رژیم در مسکو، محاکمه‌ پوتین به‌عنوان جنایتکار جنگی و احتمالا تجزیه‌ روسیه به کشورهای کوچک‌تر می‌شود.

درعین‌حال، غرب همچنان متعهد به وارد کردن اوکراین به ناتو است، اگرچه در داخل این ائتلاف درباره‌ زمان و چگونگی ورود اوکراین اختلاف‌نظر وجود دارد.«ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو، در یک کنفرانس خبری در آوریل۲۰۲۳ در کی‌یف گفت که «موضع ناتو همچنان بدون تغییر است و اوکراین به عضویت این ائتلاف درخواهد آمد.» وی در عین‌حال تاکید کرد که «اولین گام در جهت هرگونه عضویت اوکراین در ناتو، اطمینان از این است که اوکراین غالب خواهد شد و به همین دلیل است که آمریکا و شرکایش حمایت بی‌سابقه‌ای از اوکراین کرده‌اند.» با توجه به این اهداف، واضح است که چرا روسیه به غرب به‌عنوان یک تهدید موجودیتی نگاه می‌کند.

محیط و اهداف تهدید اوکراین

شکی نیست که اوکراین با تهدید موجودیتی مواجه است، با توجه به اینکه روسیه درصدد تجزیه‌ این کشور است و به دنبال اطمینان از این است که دولت ناکارآمد و به‌دردنخور باقیمانده نه‌تنها از نظر اقتصادی ضعیف باشد، بلکه به شکل دوفاکتو و دوژوره هم عضو ناتو نباشد.همچنین تردیدی وجود ندارد که کی‌یف در هدف غرب برای شکست دادن و تضعیف جدی روسیه اشتراک نظر دارد، آن هم به‌طوری‌که بتواند قلمرو ازدست‌رفته خود را پس بگیرد و برای همیشه آنها را تحت کنترل اوکراین نگه دارد.همان‌طور که رئیس‌جمهور «زلنسکی» به‌تازگی به رئیس‌جمهور «شی جین پینگ» گفت: «هیچ صلحی که مبتنی بر مصالحه‌ سرزمینی باشد، وجود ندارد.» رهبران اوکراین به‌طور طبیعی به پیوستن به اتحادیه‌ اروپا و ناتو و تبدیل اوکراین به بخشی جدایی‌ناپذیر از غرب متعهد هستند.در مجموع، این سه بازیگر کلیدی در جنگ اوکراین، همگی معتقدند که با یک تهدید موجودیتی روبه‌رو هستند؛ به این معنی که هر یک از آنها فکر می‌کنند باید در جنگ پیروز شوند وگرنه متحمل عواقب وحشتناکی خواهند شد.

میدان جنگ امروز

با عطف به رویدادهای میدان نبرد، جنگ اوکراین به جنگ فرسایشی تبدیل ‌شده است که در آن هر طرف اساسا دغدغه‌اش خشکاندن منابع مالی و در نهایت تسلیم دیگری است.البته، هر دو طرف نیز دغدغه‌ تسخیر سرزمینی دارند؛ اما این هدف نسبت به فرسودگی طرف مقابل در درجه‌ دوم اهمیت قرار دارد.ارتش اوکراین در نیمه‌ دوم سال۲۰۲۲ دست بالا را داشت که به آن اجازه داد سرزمین‌هایی را در مناطق خارکیف و خرسون از روسیه پس بگیرد.اما روسیه با بسیج ۳۰۰هزار سرباز اضافی، سازمان‌دهی مجدد ارتش، کوتاه کردن خطوط مقدم و درس گرفتن از اشتباهات خود به این شکست‌ها پاسخ داد.محل جنگ در سال۲۰۲۳ در شرق اوکراین، عمدتا در مناطق دونتسک و زاپوروژه، بوده است.

روس‌ها در سال جاری دست برتر را داشتند، عمدتا به این دلیل که در توپخانه که مهم‌ترین سلاح در جنگ فرسایشی است، برتری قابل‌توجهی دارند.مزیت مسکو در نبرد باخموت مشهود بود که با تصرف آن شهر توسط روس‌ها در اواخر ماه مه۲۰۲۳ به پایان رسید.اگرچه 10ماه طول کشید تا نیروهای روسی کنترل باخموت را به‌دست گیرند، اما با توپخانه‌ی خود تلفات زیادی به نیروهای اوکراینی وارد کردند.اندکی پس‌ازآن در ۴ ژوئن، اوکراین ضد حمله‌ مورد انتظار خود را در نقاط مختلف در مناطق دونتسک و زاپوروژه آغاز کرد.هدف همانا نفوذ به خطوط مقدم دفاعی روسیه، وارد آوردن ضربه‌ گیج‌کننده به نیروهای روسی و بازپس‌گیری مقدار قابل‌توجهی از خاک اوکراین است که اکنون تحت کنترل روسیه است.در اصل، هدف این است که موفقیت‌های اوکراین در خارکیف و خرسون در سال۲۰۲۲ تکرار شود.

ارتش اوکراین تاکنون پیشرفت کمی در دستیابی به این اهداف داشته است و در عوض، در نبردهای فرسایشی مرگبار با نیروهای روسی گرفتار شده است.در سال۲۰۲۲، اوکراین در نبردهای خارکیف و خرسون موفق بود؛ زیرا ارتش این کشور در حال مبارزه با نیروهای فراوان و از حد خارجِ روس بود.امروز این‌طور نیست: اوکراین به خطوط دفاعی روسیه که به‌خوبی آماده است حمله می‌کند.اما حتی اگر نیروهای اوکراینی از آن خطوط دفاعی عبور کنند، نیروهای روسی به سرعت جبهه را تثبیت می‌کنند و نبردهای فرسایشی ادامه خواهند داشت.اوکراینی‌ها در این مواجهه‌ها در مضیقه هستند؛ زیرا روس‌ها برتری قابل‌توجهی در قدرت آتش دارند.