آثار خروج از اتحادیه اروپا در حال ظاهر شدن است

کشاورزان؛ بازندگان برگزیت

دنیای‌اقتصاد : برای چهار دهه، زمین‌های کشاورزی برتری که خانواده سارا پتیت در نزدیکی خانه‌اش اجاره کرده بودند، سبزی‌هایی از جمله کلم بروکلی جوانه‌دار بنفش را تولید می‌کرد که مقصد آن قفسه‌های سوپرمارکت‌های مجلل بریتانیا بود. اما زمانی که قوانین مهاجرت پس از برگزیت آغاز شد و جذب نیرو از اروپای شرقی را محدود کرد، جریانی حیاتی از کارگران در این منطقه نزدیک به خط ساحل شرقی بریتانیا خشک شد. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، پتیت می‌گوید که چاره‌ای جز کاهش تولید تا یک‌پنجم ندارد. او درحالی‌که زیر ابرهای خاکستری بالای وسعت ۱۰۰ هکتاری مزرعه‌اش ایستاده بود، گفت: «اگر نتوانید افراد را وادار کنید که بیایند و آنها را برداشت کنند، نمی‌توانید در آمد بیشتری کسب کنید و در نتیجه نمی‌توانید افراد بیشتری را به استخدام درآورید.» او به زمین‌های مسطح و حاصلخیری اشاره کرد که توسط کشاورزان محلی اجاره می‌شدند؛ اما حالا به حال خود رها شده بودند.

دو سال پس از خروج بریتانیا از منطقه اقتصادی اتحادیه اروپا و پایان دادن به حضور نیروهای کار از سراسر بلوک بریتانیا، اثرات برگزیت در سراسر اقتصاد در این کشور نرم‌نرمک آشکار می‌شود. بر اساس گزارش مرکز اصلاحات اروپا و دو موسسه تحقیقاتی بریتانیا در «اروپای در حال تغییر»، یکی از واضح‌ترین مشکلات، کمبود حدود ۳۳۰هزار کارگر است که عمدتا در مشاغل کم مهارت از جمله حمل‌ونقل، خرده‌فروشی و ‌میهمان‌نوازی مشغول به کار می‌شدند. این کمبود به‌شدت به بخش غذا و کشاورزی ضربه زده است. بر اساس نظرسنجی اتحادیه ملی کشاورزان، سال گذشته ۲۲ میلیون پوند (حدود ۲۷میلیون دلار) میوه و سبزیجات برداشت نشد. در این نظرسنجی، ۴۰درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که متحمل ضررهای زراعی شده‌اند و بیش از نیمی از آنها گفتند که تولید را کاهش داده‌اند. برای نمونه، پتیت، از حضور تعداد بیشتری از لهستانی‌ها، لتونی‌ها یا لیتوانیایی‌ها استقبال می‌کند. او گفت: «این فوق‌العاده خواهد بود».

اما در سال‌هایی که بریتانیا رای به خروج از اتحادیه اروپا داده است، بسیاری از افراد این کشورها، خاک این کشور را ترک کرده‌اند و برگزیت استخدام جایگزین را دشوارکرده است. او گفت: «برداشت محصولات، کاری است که بسیاری از بریتانیایی‌ها مدت‌هاست از آن اجتناب کرده‌اند.» بر اساس ارزیابی یک گروه استخدام کشاورزی، برگزیت به معنای «کاهش گسترده کارگران مهاجر» است. در زمان رای‌گیری در سال ۲۰۱۶، حامیان برگزیت از آنچه احساس می‌کردند از دست دادن حاکمیت اتحادیه اروپا، به‌ویژه درباره کنترل مهاجرت است، انتقاد می‌کردند. نظرسنجی‌ها اکنون نشان می‌دهد که احساسات بریتانیایی‌ها علیه برگزیت تغییر کرده است؛ زیرا صاحبان مشاغل در یافتن کارگر و همچنین مشکلات تجاری پیچیده و آنچه به‌عنوان الزامات اداری سخت توصیف می‌کنند، به مشکل برخورده‌اند.

در بوستون، جایی که ساکنان آن به‌شدت از برگزیت حمایت کردند، شواهد کمی مبنی بر تغییر نگرش نسبت به اتحادیه اروپا وجود دارد. اما افرادی مانند پتیت به تاثیرات برگزیت بر زندگی و معیشت خود پی برده است. بوستون که در ۲۵۷کیلومتری شمال لندن قرار دارد، به نمونه بارز تغییرات جمعیتی بریتانیا در قرن بیست‌ویکم تبدیل شده است. هنگامی که گروهی از کشورهای کمونیست سابق در سال۲۰۰۴ به اتحادیه اروپا پیوستند، بریتانیا یکی از تنها سه کشور این بلوک بود که بازار کار خود را بلافاصله به روی نیروی کار جدید باز کرد. در آن زمان، اقتصاد لهستان از بیکاری بالا رنج می‌برد و صدها هزار لهستانی به بریتانیا نقل‌مکان کردند؛ از جمله جوانان با انگیزه بالا با شرایط بسیار خوب.

پس از سال۲۰۰۴، بوستون با داشتن مشاغل زیادی، به‌ویژه در کشاورزی و فرآوری مواد غذایی، وسعت تولیدات خود را افزایش داد. اما هجوم مهاجران بر مدارس و خدمات پزشکی فشار آورد و یک دهه بعد واکنش‌های محلی را برانگیخت که در نهایت به احساسات طرفداری از برگزیت در این شهر کمک کرد. اما با شروع برگزیت، وضعیت اساسا معکوس شد، اکنون کارگران کشورهایی مانند لهستان نمی‌توانند بدون ویزا برای کار به بریتانیا بیایند. در همان زمان، اقتصاد کشورهای اروپای شرقی بهبود یافت و مشاغل در آنجا جذاب‌تر شد و برخی -حتی کسانی که حق ماندن در بریتانیا را داشتند- به خانه بازگشتند.

سیمون بردزلی، مدیر اجرایی اتاق بازرگانی لینکلن‌شایر که یک گروه تجاری، با محوریت کشاورزی، فرآوری مواد غذایی و ‌میهمان نوازی است، می‌گوید: «به نظر نمی‌رسد که برای برخی از کارمندان اروپای شرقی آمدن و تلاش برای امرار معاش مفید باشد؛ زیرا بازگشت به کشورشان رقابتی‌تر است.» وقتی همه‌گیری ویروس کرونا در سال۲۰۲۰ شروع شد، حتی بیشتر به خانه برگشتند و برخی از کسانی که به هر حال ماندند از کار کشاورزی دور شدند.

جایگزینی برای آنها بسیار سخت است. آژانس‌های کاریابی در بریتانیا هنوز بسیاری از کارگران را از خارج جذب می‌کنند. اما پتیت که زمانی ۲۲نفر را استخدام می‌کرد، گفت که حتی با مهاجرت از مکان‌های دور، از جمله خاورمیانه و آسیا، کارگران کافی برای ادامه تولید قبلی خود، به‌ویژه در زمان اوج مصرف، وجود ندارد. او گفت که یافتن افرادی -از جمله بریتانیایی‌ها- که مایل به کار در مزارع هستند یا به اندازه کسانی که از اروپای شرقی با انگیزه و قابل اعتماد هستند، برای او دشوار بود.

او گفت: «آنها با این نیت روز دوشنبه می‌آیند که ناله کنند. باید سر ساعت بروند؛ اما آنها اضافه هم می‌ماندند. همه چیز خیلی سخت یا خیلی سخت یا خیلی ناراحت‌کننده است.» اگرچه دولت بریتانیا طرح‌های ویزا را برای کارگران فصلی کشاورزی ارائه می‌دهد، اما آنها بیشتر برای اقامت کوتاه‌تر - مناسب برای چیدن میوه - و برای کارفرمایانی که مکان‌هایی را برای زندگی موقت کارگران فراهم می‌کنند، در نظر گرفته شده است. مزرعه پتیت برای کارکنان محل اقامت ندارد و او به کارمندانی نیاز دارد که بتوانند در بیشتر سال کار کنند و در نتیجه در محلی دیگر زندگی کنند.

پتیت که در دفترش در مزرعه‌اش نشسته بود، گفت احساس می‌کند که پشت کردن به برگزیت را درک کرده است. او گفت که به‌رغم منتقد بودن از سیاست کشاورزی اتحادیه اروپا، اصولا از این ایده حمایت می‌کند و به‌دلیل ترس از اینکه باعث ایجاد سال‌ها آشفتگی شود، به برگزیت رای منفی داد. او اکنون به تیمی متشکل از هشت کارگر اروپای شرقی دستمزد می‌دهد که سال‌ها در بوستون کار کرده‌اند و پس از برگزیت ماندن را انتخاب کرده‌اند. آنها می‌توانند به‌طور متوسط ۳۰پوند در ساعت - سه برابر حداقل دستمزد - درآمد داشته باشند. پتیت گفت که افزایش این نرخ‌های بالا در زمان تورم شدید دیگر یک گزینه نیست.

در نزدیکی، مزارع نایلور حدود ۷۵کارگر، عمدتا از لهستان، استخدام می کند که آنها نیز سال‌ها با حق اقامت در بریتانیا بوده‌اند. سایمون نایلور، مدیر اجرایی مزرعه که به‌دلیل محصول زیاد سبزیجات مزرعه‌اش در این منطقه به پادشاه کلم ملقب شده است، گفت: «ما بسیار خوش‌شانس هستیم - ما از کارگران اصلی استفاده می‌کنیم.» با این حال در شرایطی که او می‌گوید مزرعه‌اش در حال حاضر با کمبود کارگر مواجه نیست، او چشم به راه آینده است. نایلور افزود: «وقتی آنها کار برای ما را متوقف کنند، ما باید به این فکر کنیم که آیا با این شرایط باید به کار ادامه داد یا اینکه باید شرایط را برای به‌کارگیری نیروها سهل‌تر کنیم.» او در حال حاضر با استفاده از فنون کشاورزی سنتی روی پروژه‌ای برای استخراج پروتئین گیاهی از سبزیجات کار می‌کند.

در این میان، خروج اروپایی‌های شرقی در سال‌های اخیر، مناظر شهرهایی مانند بوستون را نیز تغییر داده است. در مرکز شهر، چندین مغازه که محصولات اروپای شرقی را عرضه می‌کردند، بسته هستند. کشیش استانیسلاو کوالسکی، کشیش جامعه لهستانی، در خانه خود در نزدیکی کلیسای مریم مقدس گفت که اکنون تعداد لهستانی‌ها کمتر از زمانی است که او در سال۲۰۱۵ وارد شد. او گفت: «تقریبا ۲۰۰ تا ۳۰۰نفر کمتر از سال‌های قبل به این کلیسا می‌آیند، اگرچه هنوز جماعت قابل توجهی به این مکان می‌آیند.» در میان افرادی که قبل از برگزیت به کار مشغول بودند، ایوا کلاوینا، لتونیایی بود که پس از ورود به بریتانیا با مدرک دانشگاهی در سال۲۰۱۱ و اقامت پنج ساله، در مزرعه پتیت کار می‌کرد. او که از ریگا، پایتخت لتونی صحبت می‌کرد، گفت: «در مقایسه با دستمزدهای لتونی، پول خوبی بود. او به یاد می‌آورد که چگونه در ۲۲سالگی، در یک هفته به اندازه والدینش در هر ماه درآمد کسب می‌کرد.» او گفت: «این کار آسانی نبود؛ ما گاهی هشت ساعت و گاهی ۱۰ ساعت در روز کار می‌کردیم. ما در تابستان کار می‌کردیم و هوا واقعا بسیار گرم بود و در زمستان کار می‌کردیم و واقعا، واقعا، سرد بود.»

دو سال پس از رفراندوم برگزیت، او برای یک عمل جراحی به لتونی بازگشت و سپس در یافتن کار در آنجا موفق عمل کرد. او اکنون متخصص امور بین‌الملل پلیس ایالتی لتونی است و آپارتمانی در ریگا دارد. کلاوینا گفت که دلایل رای‌گیری برگزیت را درک می‌کند؛ زیرا بوستون برای مقابله با افزایش جمعیت غیر قابل مهار خود دست و پنجه نرم می‌کرد. او گفت: «با توجه به فرصت‌های بهتر در خانه و موانع ایجادشده توسط برگزیت در یافتن کار در مزارع بریتانیا، دیگر کار در آنجا برای جوانان لتونی جذاب نیست.» کلاوینا تصریح کرد: «جوان‌های ۲۲ساله امروز نسبت به آن دوران من متفاوت فکر می‌کنند. وقتی به مردم لتونی درباره تجربه‌ام می‌گویم، آنها می‌گویند که اوه، خدای من! تو واقعا این کار را کردی؟»