رژه فاشیست‌‌ها در ایتالیا

بیش از ۲۰۰۰نفر با پیراهن‌‌های مشکی در پرداپیو (Predappio) شهری که بنیتو موسولینی در آن متولد و دفن شد، برای بزرگداشت صدمین سالگرد رژه فاشیست‌‌ها در رم، راهپیمایی کردند. آنها بسیاری از نمادهای فاشیستی را به‌‌همراه داشتند و سرودهای آن دوران را با یکدیگر همخوانی کردند. بعضی از منابع تعداد تجمع‌کنندگان را تا ۵هزار نفر تخمین می‌‌زنند. نه تنها بزرگسالان بلکه کودکان ملبس به لباس و کلاه سیاه نیز در این راهپیمایی شرکت داشتند و همگی شعارهای فاشیستی سرداده و سرودهای دوره موسولینی را می‌‌خواندند. این راهپیمایی تا محل دفن موسولینی و ادای احترام به قبر وی ادامه داشت.

در این مراسم «میرکو سانتارلی» از طرفدار فاشیسم و ترتیب‌دهنده این مراسم طی سخنانی اعلام داشت: «من خوشحالم که دولت ملونی به قدرت رسیده است؛ چراکه چیزی بدتر از جریان چپ در ایتالیا وجود ندارد. هرچند دولت جورجیا ملونی هم به صورت کامل ایده‌های من را منعکس نمی‌‌کند؛ اما به هر حال از هیچی بهتر است. خیلی خوب است اگر دولت ایتالیا قانون «مانچینو» را تغییر دهد؛ زیرا در این قانون یک جرم عقیدتی پیش‌‌بینی شده است. وقتی کسی از من نظرم را درباره موسولینی بخواهد و من درباره او خوب صحبت ‌‌کنم، می‌‌تواند علیه من اعلام جرم کند. قانونی که عقاید مردم را تنبیه کند، صد در صد غیردموکراتیک است. اما باید بگویم که قانونی که تشکیل مجدد حزب فاشیست را منع می‌‌کند، درک می‌‌کنم. چراکه جنگ تمام شد و ضد فاشیست‌‌ها در آن پیروز شدند و قانونی را وضع کردند که می‌‌گوید نمی‌‌توان دوباره حزب منحل شده فاشیست را تشکیل داد.»

او از دولت جدید ایتالیا خواست که قوانینی که تحریک به نفرت و خشونت علیه نژادها، مذاهب و ملیت‌‌های مختلف را جرم تلقی می‌‌کند کنار بگذارد و اجازه دهد مردم از نماد و نشان‌‌هایی که به آنها علاقه دارند مانند نشانه‌های دوران فاشیسم استفاده کنند. او اعتقاد دارد: «اگر قرار بود شیطان، دست چپی‌‌ها را در ایتالیا شکست دهد، من به او رای می‌‌دادم. بنابراین خوشحالم که دولت ملونی امروز در ایتالیا حکومت می‌‌کند. اگر یک چیز واقعا بد وجود داشته باشد، جناح چپ (ایتالیا) است. بالاخره حزبی پیروز شد که این شخصیت‌‌های بی‌مصرف را از حکومت ما بیرون کرد.»

اورسولا موسولینی، نتیجه موسولینی نیز درحالی‌که به‌‌شدت از سوی حاضران تشویق می‌‌شد نیز مدعی شد: « ما انتظار تعداد زیادی شرکت‌کننده را داشتیم؛ اما نه این اندازه. افراد از نقاط مختلف ایتالیا و حتی از خارج از کشور برای شرکت در این مراسم به این کشور سفر کرده‌‌اند. پس از ۱۰۰سال، ما هنوز اینجا هستیم تا به مردی که هرگز از تحسینش دست برنمی‌‌داریم، ادای احترام کنیم.» او همچنین فهرست طولانی از پیشرفت‌‌ها، زیرساخت‌‌ها، ساخت مدارس، بیمارستان‌‌ها، ساختمان‌های عمومی در ایتالیا، گسترش سیستم بازنشستگی برای کارگران غیر دولتی را بخشی از دستاوردهای بنیتو موسولینی برشمرد.

این مراسم در حالی برگزار شد که اخیرا گروهی از فعالان ضد فاشیست نیز در اعتراض به فاشیسم و جلوگیری از برگزاری این راهپیمایی تجمعی در همین محل برگزار کرده بودند. سازمان‌دهندگان این برنامه به شرکت‌‌کنندگانی که گفته می‌‌شود برخی از آنها از کشورهایی چون آمریکا و بلژیک در این برنامه حاضر شدند، هشدار دادند که از دادن سلام رومی که فاشیست‌‌ها از آن استفاده می‌‌کردند خودداری کنند؛ در غیر این صورت با خطر پیگرد قانونی رو‌به‌رو خواهند شد. بعد از پایان جنگ جهانی دوم و شکست محور نازیسم در آلمان و فاشیسم در ایتالیا، مجازات‌‌های سنگینی برای هرگونه ابراز نشانه‌‌ای از آن شرایط در اروپا درنظر گرفته شد.

از زمان پیروزی حزب دست راستی «برادران ایتالیا» نگرانی‌‌ها در این کشور از بازگشت دوباره فاشیسم افزایش یافته و سیاست‌‌های دست راستی و سه حزب «برادران ایتالیا، لگا و فورتزا» ایتالیا که دولت جدید را تشکیل داده‌‌اند بسیاری را در این کشور درخصوص چشم‌‌انداز آتی روندهای سیاسی و اجتماعی در ایتالیا نگران کرده است. راهپیمایی بر سر مزار او منعکس‌‌کننده ظهور جنبش‌‌های راست افراطی و نئوفاشیستی است که هم در ایتالیا و هم در سراسر اروپا دیده شده است.

به‌‌نظر می‌‌رسد حضور یک دولت دست راستی که رهبر آن پیشتر موسولینی را تحسین کرده، به طرفداران فاشیسم در ایتالیا این جسارت را داده تا چنین برنامه‌‌ای در ستایش بنیتو موسولینی دیکتاتور پیشین ایتالیا برگزار کنند. ائتلاف راست‌گرایان به رهبری جورجیا ملونی، نخستین دولت راست افراطی در ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم است که قدرت را در این کشور به دست گرفته است. ظهور مجدد راست‌گرایان نقطه اوج یک فرآیند چند دهه بازسازی یک جناح سیاسی است که توسط وفاداران موسولینی بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. ملونی اگرچه مدعی است راست‌‌های ایتالیایی مدت‌ها پیش فاشیسم را به «تاریخ» سپردند؛ اما مخالفان او می‌‌گویند که حزب او هنوز هم شامل برخی از هواداران فاشیست است.

اگرچه ملونی نخست‌وزیر جدید دائما از اوکراین حمایت می‌‌کند، اما سایر چهره‌های ائتلاف او نسبت به پوتین بارها ابراز محبت کرده‌‌اند. ملونی اخیرا طی تماس تلفنی با زلنسکی، به رهبر اوکراین از حمایت همه‌جانبه ایتالیا از این کشور اطمینان داد. او حمایت کامل از کی‌یف را در چارچوب اتحاد بین‌‌المللی در قبال برنامه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و بشردوستانه و همچنین در بازسازی آینده کشور تضمین می‌‌کند و ایتالیا «همه تلاش دیپلماتیک» خود را برای پایان دادن به درگیری در اوکراین انجام خواهد داد. در حزب ملونی این احساس عمیق وجود دارد که ادغام اروپایی باید محدود باشد و کشورها باید بتوانند به جای گرفتن دستورات از بروکسل، خودشان را تعریف کنند. این امر در تئوری می‌‌تواند جرقه‌‌ای برای ایتالیا برای ایفای نقش ویژه در موضوعات کلیدی مانند مهاجرت و سایر موضوعات بین‌‌المللی باشد.