یک دادستان که پرچمدار مبارزه با اختلاس بود و به رهبر مخالفان تبدیل شده بود، در انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی پیروز شد و محافظه‌کاران را بار دیگر به قدرت بازگرداند و خواستار موضع تقابل‌جویانه‌تر علیه کره‌شمالی و اتحاد قوی‌تر با ایالات متحده شد. به این ترتیب، با ۹۸درصد شمارش آرا، «یون سوک‌یول» رهبر اپوزیسیون، با اختلاف ۲۶۳هزار رای یا ۸/ ۰درصد، پیشتاز رقابت‌ها شد؛ درحالی‌که رقیبش اوایل روز پنج‌شنبه برتری «یول» را مورد پذیرش قرار داد.

 این سخت‌ترین رقابت در کره‌جنوبی از زمان آغاز برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آزاد در سال ۱۹۸۷ بود. «چو سانگ‌هون» در گزارش ۹ مارس در نیویورک‌تایمز نوشت: «یول» جایگزین رئیس‌جمهور «مون جائه‌این» می‌شود. دوره پنج ساله رهبری «این» در ماه مه به پایان می‌رسد. این انتخابات به‌عنوان رفراندومی درباره دولت «این» تلقی می‌شد. شکست او در مهار افزایش سرسام‌آور قیمت مسکن، رای‌دهندگان را خشمگین کرد. همین‌طور جنبش‌‌ «MeToo#» و رسوایی‌های فساد مربوط به متحدان سیاسی «مون جائه‌این» و همچنین ناکامی در تعویق برنامه تسلیحات هسته‌ای کره‌شمالی از دلایل دیگری بود که مردم به «مون» و حزب او رای منفی دادند. پروفسور «آن بیونگ جین» استاد علوم سیاسی در دانشگاه کیونگ هی در سئول می‌گوید: «این یک انتخابات برای آینده نبود، بلکه با نگاه به گذشته، انتخاباتی بود برای قضاوت درباره دولت مون. با انتخاب یون سوک‌یول، مردم می‌خواستند دولت مون را که در تلقی مردم نالایق و ریاکار بود، مجازات کنند و خواستار جامعه عادلانه‌تری شوند.» اما همان‌طور که نتایج نشان داد، رای‌دهندگان به‌شدت از هم گسسته شده بودند و بسیاری از رای‌دهندگان از انتخاب بین «غیردوست داشتنی‌ها» گلایه داشتند. رقیب یون یعنی «لی جائه میونگ» از حزب حاکم دموکرات، در سخنرانی خود به شکاف‌های کشورش اذعان کرد. وی گفت: «من صمیمانه از رئیس جمهور منتخب می‌خواهم که کشور را از دل اختلاف‌ها و درگیری‌ها به ساحل آرامش رهبری کند و عصر جدیدی مبنی بر وحدت و هماهنگی بگشاید.» پیروزی یون که ۶۱ سال دارد، محافظه‌کاران را پس از پنج‌سال عزلت‌نشینی سیاسی به قدرت بازگرداند. «حزب قدرت مردمی» (که یون عضو آن است) پس از استیضاح رئیسش، یعنی رئیس‌‌جمهور وقت «پارک گئون هی» که یون به محکومیت و زندانی کردن او به اتهام فساد کمک کرد، دچار آشفتگی شده بود. یون که به دنبال پیگرد یکی دیگر از مقام‌های سابق و رئیس سامسونگ بود، به عضویت این حزب («حزب قدرت مردمی») درآمد تا احیای محافظه‌‌کاران را مهندسی کند. همسایگان کره‌جنوبی و دولت ایالات متحده این انتخابات را از نزدیک زیر نظر داشتند و آن را رصد می‌کردند. انتخاب یون ممکن است دستور کار رئیس‌جمهور فعلی، به‌ویژه سیاست او برای گفت‌وگو و صلح با کره‌شمالی را دچار تغییر سازد. مون به‌عنوان رئیس جمهور، سه بار با کیم جونگ‌اون، رهبر کره‌شمالی ملاقات کرد؛ هرچند که این دیدارها هیچ تاثیری برای جلوگیری از گسترش سریع برنامه تسلیحات هسته‌ای کره شمالی نداشت. یون به‌شدت از رویکرد مون در قبال کره‌شمالی و همچنین در قبال چین انتقاد کرده است. او اصرار دارد که تحریم‌‌های سازمان ملل باید تا زمانی که کره‌شمالی به‌طور کامل خلع سلاح هسته‌‌ای نشده، اجرا شود؛ موضعی که بیشتر با واشنگتن همسو است تا رویکردهای مون و این رویکرد برای کره‌شمالی قابل پذیرش نیست. یون همچنین خواستار تشدید مانورهای نظامی مشترک بین کره‌جنوبی و ایالات متحده شده است و این موضوع دیگری است که احتمالا کره شمالی را عصبانی می‌کند و احتمال دارد یکی از دلایل افزایش تنش‌ها در شبه جزیره و موشک پرانی‌های کره‌شمالی واکنش به این پیروزی باشد. یون در طول مبارزات انتخاباتی خود گفت: «صلح بی معنی است، مگر اینکه قدرت پشتیبان آن شود.» او افزود: «تنها زمانی می توان از جنگ اجتناب کرد که توانایی انجام حملات پیشگیرانه را داشته باشیم و تمایل خود را برای استفاده از آنها نشان دهیم.» مون تعادلی را بین ایالات متحده به‌عنوان مهم‌ترین متحد کره جنوبی و چین به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری آن حفظ کرده است؛ رویکردی که به عنوان «ابهام استراتژیک» شناخته می‌شود. یون گفت که «شفافیت استراتژیک» را نشان خواهد داد و از واشنگتن حمایت خواهد کرد. او رقابت بین دو قدرت بزرگ را «مسابقه بین لیبرالیسم و اقتدارگرایی» خواند.