تصمیم کره‌‌جنوبی برای اجازه دادن به ارتش آمریکا برای استقرار یک سیستم راداری ضد موشکی قوی در خاک خود در سال ۲۰۱۷، مورد انتقادات مکرر چین قرار گرفته است. ماه گذشته، یون سئوک یول، یکی از نامزدهای ریاست‌جمهوری به چینی ها گفت که دست از شکایت‌بردارید، در صورتی این سیستم برداشته می‌شود که شما نیز سیستم‌های راداری خود را در نزدیکی شبه‌‌کره برچینید.

نخبگان سیاسی در کره‌‌جنوبی معمولا مراقب هستند که با چین، بزرگ‌ترین شریک تجاری این کشور، دشمنی نکنند. اما لفاظی صریح یون پدیده جدیدی را منعکس می‌کند: «تنفر فزاینده نسبت به پکن در میان مردم کره‌جنوبی، به‌ویژه رای‌‌دهندگان جوان که سیاستمداران محافظه‌‌کار مشتاق به دست آوردن دل آنها هستند.»

طبق نظرسنجی مشترک شرکت هنکاک ریسرچ و مجله سیسااینِ کره‌‌جنوبی، احساسات ضدچینی امسال به حدی افزایش یافته است که چین جایگزین ژاپن-استعمارگر سابق-شده است و این کشور در کره جنوبی نامطلوب‌‌ترین محسوب می‌شود. در همان نظرسنجی محبوبیت بین آمریکا و چین، ۶ به ۱ به سود ایالات متحده بود. در این راستا بیش از ۵۸درصد از ۱۰۰۰ پاسخ‌دهنده چین را «نسبتا شرور» خوانده اند، درحالی‌که تنها ۵/ ۴درصد از این افراد می‌گویند که این کشور «تقریبا خوب» است. دیدگاه‌های منفی چین در سایر کشورهای پیشرفته نیز عمیق‌‌تر شده است؛ اما در بین ۱۴ کشوری که سال گذشته توسط مرکز تحقیقات «پیو» مورد بررسی قرار گرفتند، کره‌‌جنوبی تنها کشوری بود که جوانانش نسبت به نسل‌‌های قبلی دیدگاه‌های نامطلوب‌‌تری نسبت به چین داشتند. جئونگ هان وول، تحلیلگر ارشد هنکام ریسرچ می‌گوید: «تا به حال نفرت از ژاپن بخشی از هویت ملی کره بود که ما یک ضرب‌المثل رایج داریم: اگر می‌خواهید بدانید که یک کره‌‌ای اصلی هستید، باید بدون دلیل خاصی از ژاپن متنفر باشید. در نظرسنجی ما، افراد ۴۰ساله و بالاتر هنوز ژاپن منفورتر از چین بود. اما کسانی که در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ زندگی‌‌شان به‌‌سر می-برند، نسلی که در دهه‌های آینده رهبری کره‌‌جنوبی را بر عهده خواهند داشت، در مقیاس بزرگ‌تری از چین متنفر هستند.»

کره‌‌جنوبی، رئیس‌‌جمهور بعدی خود را در ماه مارس انتخاب می‌کند و ناظران از نزدیک نظاره‌‌گر این هستند که چگونه جوانان درباره سیاست این کشور در قبال پکن رای خواهند داد. محافظه‌‌کاران در کره‌جنوبی هر چیزی کمتر از حمایت کامل از ائتلاف با واشنگتن را «طرفداری از کره-شمالی» و «طرفداری از چین» خوانده‌‌اند. پیشروها معمولا از آشتی با کره‌‌شمالی حمایت می‌کنند و خواهان «استقلال دیپلماتیک» در ارتباط با ایالات متحده و چین هستند.

جوان‌‌های کره‌‌جنوبی تاکنون به‌‌طور سنتی رای به پیشروها می‌‌داده‌‌اند؛ اما نسل جدید این الگو را خواهند شکست و احتمالا به رای‌‌دهندگان محافظه‌‌کار رای دهند. چانگ جائه مین، رای‌‌دهنده ۲۹ساله در سئول می‌گوید: «وقتی می‌‌بینیم که دولت ما بی-عرضه است، احساس ناامیدی می‌کنیم. البته ما همچنان خواهان تنش زیاد با چین یا کره‌شمالی نیستیم.» برای چندین دهه، کره‌جنوبی در عین حال که برای امنیت خودش ارتباط قوی با آمریکا داشته، برای رشد تجاری‌‌اش هم با چین ارتباط دوستانه-ای داشته است. با این حال برقرار کردن تعادل بین دو کشور چین و آمریکا، سخت است.

یون، رقیب محافظه‌‌کار، مون جائه این، رئیس‌جمهور فعلی این کشور، از این مساله شکایت کرده است که سیاست مبهم سئول در قبال آمریکا و چین، این کشور در ضعیف‌‌ترین حلقه متحدان آمریکا و ائتلاف موسوم به دموکراسی‌‌های تحت رهبری آمریکا قرار داده است؛ ائتلافی که در حال مبارزه با چین و ضعیف کردن پکن در شرق آسیا است. یون ماه گذشته در مصاحبه‌‌ای با جونگ آنگ ایلبو که یک روزنامه وزین در کره‌‌جنوبی است، اظهارات انتقادی خود را درباره چین بیان کرد و گفت: «ما نمی‌توانیم دولادولا شتر سواری کنیم و باید دست از این رابطه مبهم‌ برداریم.» در این راستا اپوزیسیون محافظه‌‌کار مدت‌هاست که مون جائه این را متهم به «طرفداری از چین» می‌کند. این در حالی است که دولت «این» معتقد است که باید همچون اتحادیه اروپا، از وابستگی به هر دو قدرت، یعنی چین و آمریکا، دوری کند. دولت وی می‌گوید در حالی که باید متحد آمریکا باشیم، اما چین هم در عرصه اقتصاد، یک شریک قابل توجه است که باید به اندازه ژاپن و اتحادیه اروپا به آن توجه کرد.