شهری که نامزد پیروز انتخابات را تعیین می‌کند
روی برگرداندن ماکت فرانسه از مکرون
مارو، شهردار دست راستی، در سال ۲۰۲۰ توانست با شکست دادن شهردار سابق سوسیالیست این شهر که ۱۹ سال در قدرت بود، دفتر کار وی را از دستش خارج کند. او میگوید که ناامنی یک نگرانی فزاینده برای رای‌‌‌دهندگان این منطقه است. او گفت: «گویی برخی افراد به خود اجازه می‌دهند اوسر را مصداق بارز افزایش جرم و جنایت در فرانسه بدانند. اما صادقانه بگویم، ما نمی‌توانیم در نظر بگیریم که اوسر شهری است که در آن ناامنی بیش از حد وجود دارد. نرخ جرم و جنایت در اوسر بالاتر از میانگین ملی است اما بسیار کمتر از پاریس است.»
به گفته ناظران اما این گرایش به سمت راست با سرخوردگی فزاینده از سیاست همراه شده است. به نظر می‌رسد بسیاری از مردم از این آرمان دست کشیده‌‌‌اند که تغییرات سیاسی می‌تواند تغییرات اساسی در زندگی آنها ایجاد کند. بنوآ کوکوآ، جامعه‌‌‌شناس متخصص در زندگی روستایی میگوید: «در واقع انتخابات ریاست‌جمهوری لحظه قطبی شدن رسانه‌‌‌هاست، اما در زندگی روزمره مردم اثر ندارد.» او میافزاید: «شکاف بین زندگی واقعی مردم و رسانه‌‌‌ها به‌‌‌وجود آمده و مهم است که این شکاف مورد بررسی قرار گیرد.»
ولنتاین سویری، ۳۸ ساله، راننده اتوبوسی که در حال تماشای فرزندانش در زمین بازی بود، میگوید: «مشکل مهاجرت نیست.» سویری که هرگز در هیچ انتخاباتی نبوده که شرکت نکرده باشد، تاکید می‌کند: «مشکل این است افرادی که خواهان حضور در قدرت هستند، نمی‌‌‌دانند اصلا زندگی ما چگونه است.» برای همین او برای اولین‌‌‌بار شک دارد که بخواهد در انتخابات شرکت کند. او در ادامه میافزاید: «هیچ‌‌‌یک از آنها در مورد آنچه ما واقعا به آن علاقه‌‌‌مندیم صحبت نمی‌‌‌کنند. من یک سال است که دنبال چشم پزشک برای پسرم هستم، دو سال است که دندانپزشک ندارم. اینجا ما چیزی نداریم، بیابان محض است.» سویری با تکرار نگرانی‌های مداوم در فرانسوی‌‌‌ها مبنی بر اینکه تحرک اجتماعی از بین رفته و حمایت‌‌‌های اجتماعی در حال کاهش است، تصریح می‌کند: «والدین من نیز حداقل دستمزد دریافت می‌کنند.» او یک بار به پسرش که می‌‌‌خواست نماینده قانون‌گذار شهرش بشود، گفت: «تو خود فرزند مادری هستی که حداقل دستمزد را می‌گیرد، فرزند و نوه‌‌‌هایت هم، چنین خواهند بود. به فرانسه خوش آمدی!»با به‌‌‌وجود آمدن چنین ناامیدی‌‌‌هایی یک گرایش اندک به سمت راست افراطی پیدا شده است. در دور اول انتخابات منطقه‌ای ۲۰۲۰، حزب راست افراطی اجتماع ملی با ۲۰درصد آرا در اوسر دوم شد. در مقایسه با ۳ / ۹ درصد در دور اول انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۷، این رقم یک رشد چشمگیر به‌‌‌حساب می‌‌‌آید. امیلی پائورون، ۳۷ ساله، همچنین یک راننده اتوبوس در اوسر، از سال ۲۰۱۲ در هر انتخابات ریاست جمهوری به مارین لوپن، رهبر اجتماع ملی رای داده است. او با اشاره به ورود مهاجران به فرانسه میگوید: «ایالت پول ندارد و فرانسوی‌‌‌هایی در حومه شهر هستند که از گرسنگی می‌‌‌میرند و کسانی که وارد می‌‌‌شوند، ما همه چیز خود را وقف آنها می‌‌‌کنیم.»
بسیاری در اوسر از افزایش هزینه‌‌‌های زندگی به عنوان نگرانی اصلی خود یاد کرده‌‌‌اند. نظرسنجی اخیر احساس مشابهی را در سطح ملی نشان می‌دهد، به طوری که ۵۱درصد فرانسوی‌‌‌ها قدرت خرید را به عنوان منبع اصلی نگرانی خود، بسیار قبل از مهاجرت، رتبه‌‌‌بندی می‌کنند. مانند بسیاری از شهرهای متوسط به اصطلاح «فرانسه حاشیه‌‌‌ای»، اوسر هنوز از تعطیلی کارخانه‌‌‌ای در دهه ۱۹۹۰ رنج می‌‌‌برد. در این مورد، کارخانه‌‌‌ای که ابزارهای نجاری می‌‌‌ساخت و در گذشته جزو کارفرمایان اصلی منطقه بود، تامین‌‌‌کننده اشتغال و امنیت درآمدی این شهر به‌‌‌حساب می‌‌‌آمد.
در حالی که کمتر از سه ماه به رای‌‌‌گیری ماه آوریل باقی مانده است، مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری به شدت در رسانه‌‌‌های فرانسوی مورد بحث قرار می‌گیرد. در جناح راست، نظرسنجی‌‌‌ها نشان می‌دهد که بین ۱۲ تا ۱۸درصد از مارین لوپن حمایت می‌کنند. البته او یک رقیب راست افراطی به نام اریک زمور دارد و والری پکرس، کاندیدای حزب محافظه‌‌‌کار فرانسه نیز دارای گرایش‌‌‌های راست میانه است. آنها در حال مبارزه برای برکناری امانوئل مکرون، رئیس‌‌‌جمهور میانه‌‌‌رویی هستند که با ۲۴درصد، در نظرسنجی‌‌‌ها پیشتاز است. البته جناح چپ که به طرز ناامیدانه‌‌‌ای متلاشی شده، نامزدش، ۱۰درصد بیشتر رای نخواهد آورد.
در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۷، اکثریت در اوسر به نیکولا سارکوزی رای دادند، ۳۱درصد در دور اول و حدود ۵۲درصد در دور دوم، که با ارقام سراسری مطابقت دارد. در دور اول انتخابات ۲۰۱۲ نیز، اوسر به همان نسبتی به نامزدها رای داد که در سطح ملی به نامزدهای اصلی رای داده شده بود. ژان لوک ملانشون، از جناح چپ تندرو۱۱درصد، مارین لوپن ۱۷درصد و فرانسوا اولاند، سوسیالیستی که بعدا رئیس‌‌‌جمهور شد، تقریبا ۳۰درصد را به دست آوردند. در سال ۲۰۱۷، مکرون در دور اول در اوسر با ۲۵درصد برتری داشت.
اگر اوسر در انتخابات پیشین میزان‌‌‌الحراره به‌‌‌حساب می‌‌‌آمد، به‌‌‌نظر می‌رسد این دوره از این قاعده پیروی نمی‌‌‌کند و رای بسیاری از مردم، از جمله رای مردم پاریس و نخبگان، با رای و نظر مردم اوسر فاصله داشته باشد.
گای روی ۸۳ ساله، مربی سابقی که باشگاه فوتبال اوسر را در دهه ۱۹۹۰ به شکوه و عظمت رساند و به آنها تنها قهرمانی در لوشامپیونه را هدیه کرد، میگوید:« افرادی را که آرزوی بازگشت شرکت‌ها و کارخانه‌ها محلی را دارند، درک می‌کند؛ شرکت‌های متوسطی که در رقابت با شرکت‌های بزرگ جهانی قافیه را باختند.» «رو» در مورد اریک زمور که دیدگاه‌‌‌های آخر‌‌‌الزمانی ضد مهاجرتی دارد، میگوید: «او وقتی از صنعتی‌‌‌زدایی صحبت می‌کند، به خوبی شرایط را توصیف می‌کند.» به باور این مربی سابق فوتبال، اوسر بیشترین آسیب را از این لحاظ دیده است و تاکید می‌کند: «هرچند زمور اغراق می‌کند، اما بیراه هم نمی‌‌‌گوید.»
البته همگان طالب نظریه بازگشت فرانسه به دوران پرشکوه دهه ۱۹۵۰ نیستند. دومبیا یاکو، ۳۹ ساله که در بخش امنیت کار می‌کند، میگوید:« ذهنیت او مربوط به عصر ما نیست.» کادر جیما، ۵۱ ساله که بیکار و پدر سه فرزند است، میگوید: «البته من به سیاست علاقه دارم اما هر وقت صحبت‌‌‌های زمور را گوش می‌‌‌دهم، مدام میگوید مشکل از مهاجرت است.» او تاکید می‌کند؛ اینها حرف می‌‌‌زنند؛ اما در عمل هیچ چیز در زندگی ما تغییر نمی‌‌‌کند.
