«زهینا رشید» در تحلیل ۱۳ژانویه در الجزیره نوشت: اما این پیشنهاد، همراه با مذاکرات برای برچیدن زرادخانه هسته‌ای پیونگ‌یانگ و رهایی آن از تحریم‌های مجازات‌کننده جهانی، سال بعد (۲۰۱۹) با شکست نشست بین «کیم» و «ترامپ»، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در هانوی، پایتخت ویتنام متوقف شد. کیم از آن زمان پیشنهادهای جانشین ترامپ برای از سرگیری مذاکرات بدون پیش‌شرط را رد کرده است. در ماه‌های اخیر «مون» (که قرار است در ماه مه قدرت را واگذار کند) تلاش‌های خود را برای بازگرداندن روند صلح به مسیر اصلی خود افزایش دهد و با لابی کردن با ایالات متحده و چین – که هر دو در جنگ کره درگیر بودند - برای کسب حمایت آنها برای اعلام رسمی درگیری میان دو کره است. «مون» در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل گفت اگر همه طرف‌های اصلی درگیر در مناقشه «پایان وضعیت جنگی» را اعلام کنند، من معتقدم که می‌توانیم پیشرفت‌های برگشت‌ناپذیری در خلع سلاح هسته‌ای داشته باشیم و عصر صلح کامل را آغاز کنیم.

این پیشنهاد از حمایت اکثر مردم کره‌جنوبی برخوردار است؛ اما کارشناسان را دچار اختلاف کرده است. برخی می‌گویند این امر می‌تواند به شکستن بن‌بست دیپلماتیک در شبه جزیره کره کمک کند؛ درحالی‌که برخی دیگر نگرانند که امنیت کره‌جنوبی در معرض تهدید قرار گیرد، از جمله با تضعیف اتحاد دفاعی این کشور با ایالات متحده. حامیان اعلامیه پایان جنگ می‌گویند این تنها دیپلماسی است که تاکنون به کاهش تنش‌ها در شبه‌جزیره کره کمک کرده است. «کریستین آن»، مدیر انجمن Women Cross DMZ (زنان حامی منطقه غیرنظامی‌شده) خاطرنشان می‌کند که نشست رهبران ایالات متحده، کره جنوبی و کره شمالی در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ منجر به چند اقدام مثبت شده است: توقف آزمایش‌های هسته‌ای و موشک‌های دوربرد کره شمالی، آزادی سه آمریکایی بازداشت‌شده، مین‌زدایی بخش‌هایی از منطقه غیرنظامی (DMZ) که دو کره را از هم جدا می‌کند و همچنین اتحاد مجدد خانواده‌های جداشده. با توصیف اعلامیه پیشنهادی پایان جنگ به‌عنوان یک «اقدام سیاسی و نمادین» که می‌تواند اعتماد و شتابی برای بازگشت به مذاکرات ایجاد کند، گفت: «زمان آن رسیده است که استفاده از زور را از روی میز و از گزینه‌هایمان حذف کنیم.» او می افزاید: اما برای موثر بودن، این اعلامیه باید با «تغییرات اساسی در سیاست ایالات متحده و همچنین تعهدات همه طرف‌ها برای کاهش خصومت ها» همراه باشد. این امر می تواند شامل اقداماتی مانند رفع تحریم‌ها، کاهش مانورهای نظامی ایالات متحده و کره‌جنوبی و همچنین لغو ممنوعیت سفر مردمان کره‌شمالی به ایالات متحده برای دیدار با خانواده هایشان باشد.

«آن» همچنین می‌گوید: امضای اعلامیه پایان جنگ به دیپلمات‌ها این امکان را می‌دهد که «به کار خود برسند، مذاکرات را از جایی که پس از هانوی متوقف شد ادامه دهند و روند تعیین جدول زمانی برای خلع سلاح را آغاز کنند.» او می‌افزاید کسانی که علیه چنین اعلامیه ای استدلال می‌کنند هیچ جایگزین قابل قبولی ارائه نکرده‌اند. ایالات متحده هنوز میزان حمایت خود از تلاش‌های «مون» برای صلح را تایید نکرده است. با این حال، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی، در اکتبر گذشته گفت که سئول و واشنگتن «درباره چشم‌انداز دقیق یا زمان‌بندی یا شرایط» معاهده پیشنهادی تا حدودی دیدگاه‌های متفاوتی دارند. وزارت خارجه کره جنوبی در اوایل همان ماه گفت که چین از این امر حمایت می‌کند.