« کریستینا گولدباوم» در گزارش ۴ دسامبر در نیویورک‌تایمز نوشت، اکنون که هوا در حال سردتر شدن است، واقعیت‌های جدیدی رخ می‌نماید: اینکه ممکن است فرزندانشان پایان زمستان را نبینند. «لعل تک» ۴۰ساله که همچون بسیاری از زنان روستایی در افغانستان فقط نامش را می‌گوید، با لحنی اندوهناک می‌گوید: «من خیلی می‌ترسم. این زمستان بدتر از چیزی است که می‌توانیم تصور کنیم.»تقریبا ۴ ماه از زمان به قدرت رسیدن طالبان، افغانستان در آستانه یک قحطی بزرگ است که به گفته گروه های امدادی جان میلیون‌ها کودک را در زمستان جاری تهدید می‌کند؛ درحالی‌که کودکان افغانستان دهه‌هاست از سوء تغذیه رنج می‌برند، اما «بحران گرسنگی» در ماه های اخیر بسیار بدتر شده است. به گفته برنامه جهانی غذا و دیگر نهادهای زیرمجموعه سازمان ملل، تخمین زده شده است که زمستان جاری حدود ۸/ ۲۲ میلیون نفر- بیش از نیمی از جمعیت کشور- به دلیل ناامنی غذایی جانشان در معرض تهدید قرار دارد. از این میزان ۷/ ۸ میلیون نفر به قحطی نزدیک شده‌اند. این گرسنگی گسترده ویرانگرترین نشانه از فروپاشی اقتصادی افغانستان است که از زمان به قدرت رسیدن طالبان، اقتصاد این کشور از پیش بحران‌زده را فلج کرده است. گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌افزاید میلیون‌ها دلار کمک خارجی که به دولت غرب‌گرای غنی داده شده بود ناپدید شده و تحریم‌های آمریکا علیه طالبان هم موجب انزوای این کشور از نظام مالی بین‌المللی شده است. همه اینها دست به دست هم داده است تا بانک‌های افغانستان زمین‌گیر شوند و سازمان‌های بشردوستانه و دیگر نهادهای بین‌المللی سخن از فلج شدن اقتصاد افغانستان به میان آورند. در تمام کشور، میلیون‌ها افغان از کارگران روزمرد، پزشکان و معلمان و دیگر اقشار، ماه‌هاست حقوقی نگرفته و هیچ درآمدی نداشته‌اند.