کارشناسان می‌گویند که مبادلات تند کلامی مقامات فرانسوی و بریتانیایی باعث شد پاریس روز جمعه دعوتنامه پریتی پاتل، وزیر کشور بریتانیا برای شرکت در نشست اضطراری درباره این بحران را لغو کند. بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا و امانوئل مکرون، رئیس‌‌‌جمهوری فرانسه به جای همکاری برای مهار این سفرهای دریایی خطرناک، تقریبا در دام یک الگوی آشنا قرار گرفته‌‌‌اند: «زیر سوال بردن انگیزه‌‌‌های یکدیگر، به‌‌‌دنبال به دست آوردن امتیازات سیاسی و مقصر دانستن مشکل لاینحل جهانی که گریبان هر دو کشور را گرفته است.»

این ادعاها و اتهامات متقابل تهدیدی برای فروپاشی روابط بین بریتانیا و فرانسه پس از یکسری اختلافات بر سر حقوق ماهیگیری، شکست اتحاد زیردریایی و آینده ایرلند شمالی به‌‌‌حساب می‌‌‌آید. این دو همسایه به جای اینکه در فاجعه چهارشنبه، یکی از مرگبارترین فاجعه‌‌‌های کانال مانش، به هم نزدیک شوند، بیشتر از هم دور شده‌‌‌اند. پیتر ریکتس، سفیر سابق بریتانیا در فرانسه، گفت: «این یک داستان متفاوت است زیرا به جان انسان‌‌‌ها مربوط می‌شود و از نظر سیاسی برای هر دو طرف دارای پیامد جدی و فوری است. این مساله بسیار بزرگ‌تری است و من نمی‌‌‌دانم چگونه می‌توانند در این رابطه به نقطه تعادل برسند، مگر اینکه این مشکل را حل کنند.» ریکتس و دیگران می‌‌‌‌‌‌گویند مشکل این است که فرانسه، با جریان پیوسته مهاجران از آفریقا و خاورمیانه و خط ساحلی طولانی‌‌‌اش، هرگز نمی‌تواند مانع از رسیدن هر مهاجری به بریتانیا شود. بهترین چیزی که این دو می‌توانند به آن امیدوار باشند کاهش شدید جریان ورود مهاجران است و این امر مستلزم درجه‌‌‌ای از همکاری است که در فضای متشنج کنونی بیشتر به یک آرزو شبیه است. به‌‌‌رغم شور و شوق ضدمهاجرتی که برگزیت برانگیخته است، بریتانیا همچنان به جذب مهاجران به دلیل زبان انگلیسی خود - که بسیاری تا حدی به آن تسلط دارند - و به دلیل نداشتن کارت شناسایی ملی که کار را برای افراد فاقد وضعیت قانونی آسان‌‌‌تر می‌کند، ادامه می‌دهد.

از پیش مشخص بود که اختلافات بین‌کانالی میان دو کشور رو به گسترش است. ماهیگیران فرانسوی روز جمعه برای مدت کوتاهی از ورود و خروج به تونل مانش ممانعت به عمل آوردند و کشتی‌‌‌ها را در بندر کاله متوقف کردند. این نشان می‌دهد که اختلافات بین دو کشور بر سر ماهیگیری به‌‌‌شدت افزایش پیدا کرده است.

آخرین فوران دیپلماتیک پس از آن اتفاق افتاد که جانسون نامه‌‌‌ای را برای مکرون ارسال کرد و بلافاصله در توییتر مطلبی پست کرد که در آن فرانسه را مقصر بحران می‌‌‌دانست و پیشنهاد می‌کرد که متعهد شود همه پناهجویانی را که به بریتانیا می‌‌‌آیند، بازپس گیرد. پیشنهادی که فرانسوی‌‌‌ها قبلا چند بار رد کرده‌‌‌اند.

مکرون هم که پیش از این به صورت تلفنی با جانسون در مورد این بحران صحبت کرده بود، واکنش تندی نشان داد. او گفت: «شما نمی‌توانید از طریق توییت‌‌‌ها و نامه‌‌‌هایی که علنی منتشر می‌‌‌کنید، درباره این موضوعات با یک رهبر دیگر ارتباط برقرار کنید.» مکرون که در یک کنفرانس خبری در رم صحبت می‌کرد، گفت که ما افشاگر نیستیم و وظیفه ما متفاوت است. دیگر مقامات فرانسوی حتی بیشتر برآشفته شده‌‌‌اند. آنها گفتند که متن نامه جانسون با آنچه او و مکرون صحبت کرده بودند، مطابقت ندارد و پیشنهاد کردند که او از این بحران برای منافع سیاسی داخلی سوء‌‌‌استفاده می‌کند. با این حال به گفته کارشناسان به‌‌‌نظر می‌رسد برای بحران پناهجویان چشم‌‌‌اندازی کوتاه‌مدت نمی‌توان متصور بود.