جاده جدید امپراتور
فرارسیدن کمک در آینده ممکن است بیشتر طول بکشد. وقتی این بندر کاملا عملیاتی شود، نمی‌تواند به‌طور موثر عمل کند؛ مگر اینکه کمپ سیمبا جابه‌جا شود. به گفته یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ که برای دولت کنیا تدارک دیده شد، جرثقیل‌های بندر مسیر باند پرواز را با خطر مواجه می‌کردند. این مطالعه نتیجه گرفت که اگر کمپ سیمبا باقی بماند، این بندر باید به دو بخش تقسیم شود که یکی در هر بخش به تاسیسات نظامی اختصاص یابد. این یعنی پیشنهاد باخت برای همه، به خطر انداختن امنیت کمپ سیمبا و ناکارآمد ساختن بندر و حمل و نقل داخلی‌اش. احتمال دارد این تنش‌ها در لامو و جیبوتی در جاهای دیگر دنیا به‌ویژه در اقیانوس هند هم رخ دهد. نیروهای امنیتی آمریکا و شرکت‌های دولتی چینی نزدیک به هم فعالیت نمی‌کنند، بلکه به‌طور فزاینده‌ای برای فضای استراتژیک رقابت می‌کنند. برای میزبانشان، این مسابقه حاصل جمع صفر نیست. اما جغرافیا محدود است و فقط تا حدودی خط ساحلی و حتی پهنه محدودی از آن وجود دارد که دسترسی به اقیانوس را با نزدیکی به دیگر اولویت‌ها متوازن می‌سازد. هیچ کشوری نمی‌خواهد بین قدرت نظامی پیشرو در جهان و قدرت اقتصادی روز به فزونش دست به انتخاب بزند؛ اما وقتی رقابتشان برای دسترسی تشدید می‌شود، خطر برخورد هم افزایش می‌باید.
فصل ۱۰
بازتعریف برنامه کار
«شی» از جایگاه مخصوص به بیرون و به راهروی غارمانندی که با فرش قرمز پوشیده شده بود، نگاه کرد. در زیر جایگاه «شی»، تقریبا ۴۰ رئیس دولت روی صندلی‌های ردیف جلو نشسته بودند. در پشت سر آنها، ردیف هایی از نمایندگان ۱۵۰ کشور نشسته بودند. وقتی ارکستر موسیقی روی صحنه آمد و سنج‌ها به صدا در آمد، آنها شروع به تشویق کردند. دنیا برای او کف زد. اما زمانی که «شی» آماده سخنرانی در دومین مجمع «کمربند و جاده» در آوریل ۲۰۱۹ می‌شد، می‌دانست که همه چیز خوب پیش نمی‌رود. استرالیا، کانادا، هند و ایالات‌متحده هیات‌های عالی‌رتبه نفرستادند. آشکارتر از همه غیبت دوست «شی» در ردیف جلو بود یعنی «رجب طیب‌اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه. در اولین مجمع «کمربند و جاده» اردوغان گفته بود: «این ابتکار، به‌ویژه در مواجهه با افزایش تروریسم در جهان، ابتکاری خواهد بود که عملا تروریسم را ریشه‌کن خواهد کرد. ما به‌عنوان ترکیه آماده‌ایم که همه‌نوع حمایتی از این ابتکار به عمل آوریم.» دو سال بعد، او «همه‌جوره پشیمان شد.» به‌طور رسمی، غیبت اردوغان در مجمع دوم غیرقابل توضیح بود؛ اما نادیده گرفتن بازداشت ۱ تا ۲ میلیون قومیت اویغور، قزاق و دیگر اقلیت‌ها هر روز دشوارتر از قبل می‌شد.
بااین‌حال، اگر کرسی‌ها کارت امتیاز «شی» بودند، او همچنان برنده است. حتی بیشتر قدرتمندترین مردان جهان در پکن جمع شده بودند. باوجود بازداشت دسته‌جمعی مسلمانان چین اما رهبرانی از مصر، عربستان و امارات متحده این سفر را انجام دادند. بسیاری از دوستان قدیمی وفادار ماندند. ولادیمیر پوتین آماده برگزاری مجمع بعدی و طرح خود برای «مشارکت اوراسیای بزرگ‌تر» بود تا ایده فرسوده و از رده خارج خود را به امتداد طرح چین بخیه بزند. آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، سخنران بعدی بود. او اشاره‌ای به ۲میلیون انسان مفقود شده نکرد. چهره‌های جدیدی هم بودند. «جوزپه کونته» نخست‌وزیر ایتالیا و «اولی ماورر» رئیس‌جمهور سوئیس که هنگام عکس گرفتن با «شی» نیششان تا بناگوش باز بود. چند هفته قبل‌تر، ایتالیا و سوئیس به اولین اقتصادهای مهم اروپایی تبدیل شدند که تفاهم‌نامه‌های BRI را امضا کردند. هیچ‌کدام از این اسناد الزام‌آور نبود؛ اما تایید دولت‌های اروپایی ارزشی نمادین دارد.
