به گزارش الجزیره نوشت: این نشست که اولین گردهمایی حضوری رهبران گروه ۲۰ از سال ۲۰۱۹ است، در حالی برگزار می‌شود که بهبود اقتصاد جهانی به‌دلیل همه‌گیری کرونا با چالش‌های متعددی روبه‌رو است: از سویه‌های جدید کووید گرفته تا کمبود عرضه و تورم. این امر همچنین نشان می‌دهد اقتصادهای بزرگ تا چه حد به بحران اقلیمی نزدیک یا چقدر از هم دور هستند. این در حالی است که کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد  روز یکشنبه ۹ آبان ماه در گلاسکو، اسکاتلند آغاز می‌شود. اما با توجه به اینکه شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به‌صورت مجازی در گروه ۲۰ شرکت کردند و رهبران ژاپن، مکزیک و عربستان سعودی نیز تصمیم گرفتند به رم نروند، یافتن زمینه مشترک درباره مسائل مبرم می‌تواند سخت‌تر باشد. «متیو.پی.گودمن» معاون ارشد اقتصادی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) گفت: «گروه ۲۰ مانند هر انجمن عضویتی، به همان اندازه که اعضایش می‌خواهند قوی است.» او افزود: «شما فکر می‌کنید که کووید-۱۹ با یک آزمون واقعی روبه‌رو خواهد شد؛ اما سخت است که آن گروه از کشورها بر سر چیزی به توافق برسند.» گروه ۲۰ در پی بحران مالی آسیا در دهه ۱۹۹۰ ایجاد شد تا به اقتصادهای نوظهور صدای برجسته‌تر و نقشی فعال‌تر در امور مالی جهانی بدهد. نشست سالانه رهبران در سال ۲۰۰۸ - در پاسخ به بحران مالی جهانی - به یک برنامه منظم تبدیل شد.

با فهرست اعضایی که بیش از ۸۰درصد از تولید ناخالص داخلی جهان، ۷۵درصد از تجارت جهانی و ۶۰درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، این باشگاه به‌طور منحصر به فردی برای تعیین اولویت‌ها و به‌کارگیری منابع برای پرداختن به آنها موقعیت مناسبی دارد. «استوارت.ام.پاتریک» مدیر موسسات بین‌المللی و برنامه حکمرانی جهانی در شورای روابط خارجی (CFR) به الجزیره گفت: «به‌طور واضح گروه ۲۰ موضوعات کلان اقتصادی را به‌عنوان تمرکز سنتی خود دار؛، اما امنیت بهداشت جهانی و گرم شدن کره زمین مانع بزرگی برای رفاه هستند.» گزارش اخیر نشان داد که کشورهای ثروتمند نتوانستند به تعهد ۱۰۰میلیارد دلاری خود برای کمک به کشورهای فقیرتر در مبارزه با تغییرات آب و هوایی عمل کنند. اما هرگونه توافق گروه ۲۰ درباره آب و هوا احتمالا لحن مثبتی را برای مذاکرات COP۲۶ ایجاد کند. «بلومبرگ‌نیوز» (paywall) به نقل از مقامات مطلع درباره مذاکرات گزارش داد، رهبران گروه ۲۰ ممکن است وعده توقف کمک‌های مالی برای نیروگاه‌های زغال سنگ خارج از مرزهای خود را بدهند؛ اما مذاکرات پیش از اجلاس سران اختلافات درباره زمان حذف تدریجی استفاده از زغال سنگ در داخل را نشان می‌دهد. به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، تقریبا ۶۰درصد برق چین و تقریبا ۷۰درصد برق هند را زغال سنگ تامین می‌کند. آنچه در کوتاه‌مدت به این وابستگی افزوده می‌شود، بحران فعلی انرژی جهانی است که همراه با سایر تنگناهای زنجیره تامین، تورم را تغذیه می‌کند و موجب وزش بادهای مخالف برای بهبود اقتصادی می‌شود. چین در مواجهه با خاموشی‌ها، کارخانه‌های تعطیل‌شده و شروع زمستان، مقررات مربوط به تولید داخلی زغال سنگ را کاهش داده است. پاتریک افزود که جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، مطمئنا برای ابتکارات سبز تلاش خواهد کرد؛ اما سیاست داخلی می‌تواند سایه خود را بر این تلاش‌ها بیفکند. درباره مساله واکسیناسیون در برابر کرونا هم نرخ واکسن میان کشورهای فقیر و غنی، نابرابری میان کشورها را تشدید می‌کند. روز جمعه وزرای بهداشت و دارایی گروه ۲۰ اعلام کردند که گام‌هایی اتخاذ ‌خواهند کرد تا اطمینان یابند که ۷۰درصد از جمعیت جهان تا نیمه سال آینده واکسینه خواهند شد. از ۱/۳میلیارد دز واکسنی که قرار بود از طریق کوواکس در اختیار کشورهای فقیر قرار بگیرد تنها ۳۵۶ میلیون دز تعلق گرفته است. مساله دیگری که مورد بحث قرار گرفت، بدهی‌ها بود. بار بدهی کشورهای کم درآمد جهان در سال ۲۰۲۰ به‌دلیل شیوع همه‌گیری ۱۲درصد افزایش یافت و به رکورد ۸۶۰میلیارد دلار رسید. در اوایل این هفته، ایالات متحده خواستار پیشرفت سریع‌تر در تجدید ساختار بدهی‌های کشورهای دارای بدهی بالا بر اساس «چارچوب مشترک درمان بدهی» شد و تقصیر را بر گردن «ناتوانی چین در تصمیم‌گیری» انداخت.