شیخ جانشین شیخ
وی تعهد داد که برای امنیت و ثبات و شکوفایی کشورش تلاش کند. به گزارش اسکای نیوز و الجزیره، بعد از مرگ امیر کویت براساس قانون اساسی این کشور، صادره در سال ۱۹۶۲، قدرت به ولیعهدِ مورد بیعت قرار گرفته یعنی نواف الاحمد الجابر الصباح می‌رسد. اما امیر جدید کویت کیست؟ «نواف الاحمد الجابر المبارک الصباح» متولد ۲۵ ژوئن ۱۹۳۷ و فرزند ششم دهمین حاکم کویت «شیخ احمد الجابر المبارک الصباح» است که در دوره بین ۱۹۲۱ تا ۱۹۵۰ در این کشور حکومت کرده است. او در ۷ فوریه ۲۰۰۶ به ولیعهدی رسید و در ۲۰ فوریه پارلمان کویت با اجماع آرا با نواف بیعت کرد. اطلاعات منتشر شده در رسانه‌های عربی و انگلیسی در مورد ولیعهد جدید چنین گزارش می‌دهند: «امیر جدید کویت در ۱۲ فوریه ۱۹۶۲ استاندار حولی شد. در مارس ۱۹۷۸ وزیر کشور و در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۸ وزیر دفاع شد. در ۲۰ آوریل ۱۹۹۱ سمت وزیر امور اجتماعی را برعهده گرفت و در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۴ معاون رئیس گارد ملی شد. در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۳ به‌عنوان وزیر کشور و در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۳ به‌عنوان معاون اول نخست وزیر منصوب شد. امیر فقید کویت طی حکمی سلطنتی در ۷ فوریه ۲۰۰۶ رسما او را ولیعهد کرد و پارلمان نیز با اجماع در جلسه ۲۰ فوریه ۲۰۰۶ با ولیعهدی او موافقت و با او بیعت کرد.»
در هر حال، امیر فقید کویت هم در طول عمر خود دو کویت کاملا متفاوت را تجربه کرد. او درست در همان زمان که حرفه و صنعت غواصی مروارید کشور رو به زوال داشت، در ۱۶ ژوئن ۱۹۲۹ متولد شد. طی این دهه بود که در کویت نفت اکتشاف و استخراج شد. چیزی نگذشت که کارشناسان تا‌یید کردند که این کشور کوچک، با مساحتی قابل مقایسه با کوچک‌ترین ایالت‌های آمریکا، ششمین ذخیره بزرگ نفت جهان را در خود جای داده است. شیخ صباح پس از تصدی پست‌های دولتی مختلف، در سال ۱۹۶۳ وزیر خارجه کویت شد. او چهار دهه در این سمت باقی ماند و از این رو به‌عنوان یکی از باسابقه‌ترین وزیران خارجه جهان شناخته می‌شود. بزرگ‌ترین بحران کویت در سال ۱۹۹۰ رخ داد، زمانی که صدام حسین، دیکتاتور عراق، به این کشور حمله کرد و خاک آن را به مدت هفت ماه به اشغال خود درآورد. متعاقب این وضعیت، شیخ صباح همراه با سایر مقامات کویت به کشور همسایه، یعنی عربستان سعودی گریخت. در ۲۴ فوریه ۱۹۹۱، نیروهای آمریکایی و متحدان‌شان به کویت لشکر کشیدند. این نبرد ۱۰۰ ساعت بعد به پایان رسید. در طول کل این جنگ تلفات نیروهای آمریکایی تنها ۱۴۸ نفر شمارش شد، در حالی که در این نبرد بیش از ۲۰ هزار سرباز عراقی جان خود را از دست دادند. از امیر کویت به‌عنوان شخصیتی باثبات در جهان عرب یاد می‌شود که در اوج جنگ‌ها و آشوب‌های منطقه از مسیر خود منحرف نشد و کشورش را بر ویرانه‌هایی که یورش عراق بر جای گذاشت، دوباره ساخت. او توانست کشورش را از آشوب‌های منطقه ای و رقابت میان قدرت‌های منطقه ای به سلامت برهاند. چنین بود که به او لقب «پیشکسوت دیپلماسی اعراب» داده شد. یک مقام نزدیک به امیر کویت به خبرگزاری رویترز گفت: «امیر نگران منطقه به‌ویژه یمن و قطر بود» و از آنچه رهبران جوان‌تر کشورهای خلیج فارس انجام می‌دادند، متعجب می‌شد و می‌گفت که «ببینید این جوان‌ها چه کار کردند». این مقام به شرط فاش نشدن نام به رویترز گفت که پس از شیخ فقید کشور کویت ضعیف‌تر می‌شود؛ چراکه هیچ یک از اعضای بلندمرتبه خانواده سلطنتی تجربه او را برای رهبری کشور در تنش‌های منطقه‌ای ندارند.
