«عمر الدگیر» رهبر ائتلاف مذاکره‌کننده با نظامیان می‌گوید: «امیدواریم این آغاز عصر جدیدی باشد.» ژنرال محمد حمدان، معاون رئیس شورای انتقالی نظامی هم گفت: «این توافق جامع است و کسی را طرد نمی‌کند.» امجد فرید، رهبر انجمن مشاغل سودان گفت یک ژنرال نظامی این شورای مشترک را برای ۲۱ ماه اول رهبری می‌کند. سپس یک رهبر غیرنظامی ۱۸ ماه بعد از آن را رهبری می‌کند. نیویورک‌تایمز به نقل از رویترز می‌نویسد با انتشار این خبر، مردم در خیابان‌های «ام دورمان»، شهر دوقلوی خارطوم در امتداد رود نیل، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدند. هزاران نفر با شعارهای مختلفی که رهبران اپوزیسیون را تشویق می‌کرد به خیابان‌ها ریخته بودند. برخی مردان جوان بر طبل‌ها می‌کوبیدند، برخی دیگر بوق‌های ماشین را به صدا در می‌آوردند و زنان هم با تکان دادن پرچم سودان به شادی می‌پرداختند. به گزارش نیویورک‌تایمز، دو طرف مذاکره‌کننده همچنین پذیرفتند که تحقیقات مستقل در مورد خشونتی که در ۳ ژوئن و با حمله نیروهای نظامی به معترضان خیابانی شروع شد را آغاز کنند؛ خشونتی که ۱۲۸ کشته بر جا گذاشت. گفته می‌شود ژنرال حمدان قدرتمندترین چهره از زمان هجوم «نیروهای ویژه»‌اش به سوی مردم و رقم زدن این درگیری خونین شناخته می‌شود. امجد فرید می‌گوید، براساس این توافق جدید، هر دو طرف ۵ نامزد در این شورای مشترک معرفی می‌کنند. نفر یازدهم نیز باید به‌صورت مشترک از سوی نظامیان و اپوزیسیون انتخاب شود. به عبارت دیگر، نفر یازدهم باید مورد اجماع هر دو طرف باشد. به گفته فرید اولین نظامی که در این شورا انتخاب خواهد شد ژنرال عبدالفتاح البرهان، رهبر شورای انتقالی نظامی است.  پس از سرنگونی البشیر، بسیاری از معترضان دیدند که قدرت به دست نظامیان - از جمله کسانی که متهم به جنایات جنگی در دارفور شده بودند- افتاده است. این معترضان وعده دادند که آن‌قدر در خیابان‌ها می‌مانند تا نظامیان عنان قدرت را به‌دست غیرنظامیان بسپارند. طی مذاکراتی که به رهبری انجمن مشاغل سودانی هدایت می‌شد، رهبران نظامی خود را به منزله حامیان دموکراسی معرفی کردند و گام‌هایی در راستای تحقق درخواست‌ها برای تغییر برداشتند. به نوشته والش، ارتش در گام اول واگذاری فوری قدرت به غیرنظامیان را رد کرد. این گزارشگر می‌نویسد ژنرال البرهان به اقامتگاه البشیر رفت و کوشید تا از شکاف موجود میان معترضان (که متشکل از گروه‌های مختلف شغلی، چپگراها و احزاب کوچک سیاسی بود) سوءاستفاده کند. این اقدام در زمانی بود که حکومت البشیر جریان داشت، اما حاشیه‌نشین شده بود. به دلیل چنین سابقه‌ای بود که اپوزیسیون و معترضان مایل نبودند قدرت در دست نظامیان باشد.