اروپا پذیرفته که معامله‌گر نهایی جانسون است
ماموریت نجات بریتانیا
«لوک مک گی»، در گزارش ۱۵ ژوئن در سی‌ان‌ان، نوشت که در بروکسل این درک درحال شکل‌گیری است که مردی که عملیات برگزیت را به پیش می‌برد و آشکارا از خروج بدون معامله سخن می‌گوید همان کسی است که باید با او مذاکره کرد. اگر اروپا این را بپذیرد، معامله‌ای که ترزا می سال گذشته با بروکسل منعقد کرد همچنان تنها معامله‌ای است که روی میز است. از این‌رو، ادعای جانسون مبنی بر اینکه او مذاکرات را از سر خواهد گرفت و تغییراتی در «توافق خروج» را اعمال خواهد کرد (این نام رسمی است برای معامله ترزا می) بیشتر مبتنی بر امید است تا واقعیت.
بوریس جانسون، که به‌عنوان اصلی‌ترین کاندیدای جانشینی ترزا می در نخست‌وزیری مطرح است، همچنین تهدید کرد، انگلیس مبلغ ۳۹ میلیارد پوندی (۵۰ میلیارد دلاری) توافق شده برای برگزیت را تا زمانی که اتحادیه اروپا شرایط خروج بهتری برای بریتانیا در نظر نگیرد پرداخت نخواهد کرد. این مبلغ ۳۹ میلیارد پوندی در راستای تعهدات بریتانیا به اتحادیه اروپا در راستای خروج از این اتحادیه در نظر گرفته شده و این بدهی‌ها قرار است طبق توافق خروجی که از جانب ترزا می مورد مذاکره قرار گرفت در مدت چند سال پرداخت شود. بوریس جانسون در مصاحبه‌ای اظهار کرد: «من همیشه فکر می‌کردم این عادی نیست که ما کل چک این مبلغ را قبل از دستیابی به توافق نهایی کشیده باشیم. این پول به ما در رسیدن به یک توافق خوب کمک کرده و آن را تسهیل می‌کند.»
گزارشگر سی‌ان‌ان می‌پرسد چرا اوضاع این‌قدر بد نیست؟ ظرف دو سال، مقام‌های اروپایی می‌دیدند که بریتانیا خطوط قرمز را یکی پس از دیگری پاک می‌کند. سخن گفتن از یک بازی بزرگ از لندن آسان است اما وقتی کاری انجام دهی که خودت هم متحمل خسارت شوی وضعیت اندکی عوض می‌شود. یک منبع نزدیک به اتحادیه اروپا که اطلاعاتی از مذاکرات خصوصی میان مقام‌های اروپایی داشت می‌گفت سوءظنی که در میان برخی کشورهای اروپایی وجود دارد این است که وقتی بحران شکل می‌گیرد، جاه‌طلبی‌های سیاسی جانسون ممکن است آخرین مهلتی باشد که در افق نمایان است. این مقام اروپایی می‌گوید: «وقتی این بحث مطرح می‌شود، آیا بوریس، مردی که تمام عمر سیاسی خود را برای این لحظه صرف کرده، می‌خواهد کوتاه‌مدت‌ترین نخست‌وزیر در تاریخ باشد؟ زیرا اگر او بریتانیا را خارج کند، چیزی که رخ خواهد داد این است که دیگر هیچ آووکادویی در مغازه‌ها و هیچ دارویی در بیمارستان‌ها وجود نخواهد داشت.» به نوشته گزارشگر سی‌ان‌ان مقام‌های اتحادیه اروپا با زبان بی‌زبانی می‌خواهند تهدید کنند که خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا برابر است با تورم، کمیابی کالاها و بحران در بریتانیا و به تبع آن رد اتحادیه اروپا.
ممکن است سر‌نخ‌هایی در سخنرانی راه‌اندازی کمپین از سوی جانسون وجود داشته باشد. درحالی‌که وی متعهد شده در مهلت تعیین‌شده بریتانیا را از اتحادیه خارج می‌کند و تحت هیچ شرایطی زمان را تمدید نخواهد کرد اما وی همچنین به صراحت گفته که برگزیت بدون توافق چیزی نیست که او خواهان آن باشد. اگر این موضوعات کنار هم گذاشته شود و به عبارتی «نخ‌ها به هم رشته شود» منطقی به نظر می‌رسد که جانسون بکوشد تا «توافق خروج» ترزا می را به خورد قانون‌گذاران بدهد. به نوشته این گزارشگر، معامله برگزیت متشکل از دو بخش است: اول، توافق خروج که به بریتانیا اجازه می‌دهد بدون پیامدی فوری اتحادیه را ترک کند. دوم، اعلامیه سیاسی که نیات هر دو طرف را بیان می‌کند البته زمانی که آنها در مورد روابط آینده وارد مذاکرات شوند.
توافق‌نامه خروج شامل یک بخش به نام «طرح بک استاپ ایرلند شمالی» است که -بدون دانستن جزئیات زیاد- برای جلوگیری از بازگشت زیرساخت مرزی در مرز میان ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند طراحی شده است. این یک نکته مورد منازعه برای حامیان برگزیت است، چراکه هیچ نقطه پایانی ندارد و آنها می‌گویند که به‌طور موثری بریتانیا را به ماندن در اروپا آن هم در اسم پیوند می‌دهد. طبق طرح بَک‌استاپ (BACK STOP)، قرار است تا مدتی بعد از خروج انگلستان از اتحادیه اروپا، برای ایجاد نشدن مرز فیزیکی میان ایرلند شمالی و جنوبی به قوانین بازار مشترک اروپایی عمل کند. بسیاری این اتفاق را موجب اسارت انگلستان در اتحادیه اروپا می‌دانند. ایرلند شمالی بخشی از قلمرو انگلستان بوده است و تنها بخشی خواهد بود که به‌دلیل داشتن مرز زمینی با اتحادیه اروپا (ایرلند جنوبی) بعد از برگزیت، دچار مشکل می‌شود. لندن متعهد شده است بعد از خروج انگلستان از اتحادیه اروپا، مرز فیزیکی میان دو ایرلند ایجاد نکند و قوانین تسهیل در رفت‌وآمد را به اجرا دربیاورد. ایرلندشمالی در کنار انگلستان، ولز و اسکاتلند، کشوری را به نام «پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی» یا به اختصار بریتانیا تشکیل می‌دهد.
اختلاف‌ها بین کاتولیک‌های طرفدار الحاق ایرلند شمالی به جمهوری ایرلند و پروتستان‌های مخالف آن، از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی باعث آغاز درگیری‌هایی خشونت‌بار شد؛ تنش‌هایی که سه دهه ادامه پیدا کرد. این درگیری‌ها سال ۱۹۹۸ با امضای پیمان صلح ایرلند شمالی (معروف به «قرارداد جمعه قبل از عید پاک») کم و بیش به پایان رسید و گروه‌های مسلح از جمله ارتش جمهوری‌خواه ایرلند قبول کردند سلاح‌هایشان را زمین بگذارند. در غیاب مرز فیزیکی بین شمال و جنوب جزیره ایرلند، ملی‌گرایان کاتولیک می‌توانند احساس کنند که در یک ایرلند یکپارچه زندگی می‌کنند. پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، این خط به یک مرز خارجی اتحادیه اروپا تبدیل می‌شود و نگرانی از این است که ایجاد هرگونه تجهیزاتی در مرز، خشم ملی‌گرایان را برانگیزد و آتش تنش‌ها در ایرلند شمالی را دوباره شعله‌ور کند. جانسون ادعا می‌کند که می‌تواند بَک‌استاپ را تغییر دهد؛ اتحادیه اروپا می‌گوید او نمی‌تواند. اما ممکن است او بتواند تعهدات بیشتری را در اعلامیه سیاسی بگنجاند که می‌تواند آن را به‌عنوان یک پیروزی بزرگ برای قانون‌گذاران در انگلیس ارائه کند.
ارسال نظر