مرگبارترین حملات طالبان
کارمندان این گروه امدارسانی می‌گویند تعداد کشته‌شدگان واقعی ۱۳ نفر بود. در گزارش‌های اولیه تعداد کشته‌شدگان ۹ نفر گزارش شده بود. این فاجعه به بزرگ‌ترین تلفات انسانی غیرنظامی در میان ۲ هزار سازمان غیردولتی در افغانستان در یک سال گذشته شده است.خودروی بمب‌گذاری شده که به «CARE» و کانترپارت حمله کرد، درحین برگزاری ششمین دور از گفت‌وگوهای صلح بین آمریکا و طالبان رخ داد. در این گفت‌وگوها، مقامات افغانی حق حضور در آن را ندارند و گفت‌وگوها پس از هفت روز کامل درحال تبدیل به یک ناامیدی بزرگ است.طالبان گفته است که به حمله به سازمان‌های امدادی ادامه خواهد داد. حتی پیش از این حمله، تعداد تلفات غیرنظامیان درحالی‌که پس از چند سال درحال کاهش بود، مجددا رشد کرده است. بنابه گفته توبی لنتزر، هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل، در ماه آوریل، ۵ تن از کارکنان گروه‌های امدادی کشته، ۱۲ تن زخمی و ۱۸ تن نیز ربوده شده‌اند. البته نگرانی گروه‌های امدادرسانی این است که طالبان حضور صلیب سرخ را که بزرگ‌ترین گروه امدادرسانی در این کشور است را هم نپذیرد و اجازه عبور و مرور به آنها در مناطقی که امن گفته می‌شود، ندهد. در ماه آوریل، شورشی‌ها در بیانیه‌ای گفتند صلیب سرخ که برای هر دو طرف درگیری امدادرسانی می‌کند، از ورود به منطقه طالبان ممنوع شده، چرا که باور دارند فعالیت‌های آنان در مناطق تحت کنترل‌شان مشکوک است. صلیب سرخ در آمبولانس‌ها، کلینیک‌های ارتوپدی، بیمارستان‌ها، زندان‌ها و سایر فعالیت‌های منفعت‌آمیز برای مردم افغانستان سرویس می‌دهد. همزمان سازمان بهداشت جهانی کار واکسیناسیون فلج اطفال کودکان افغانی را انجام می‌دهد اما در مناطقی که طالبان حضور دارد، این بیماری از بین نرفته است. دوشنبه هفته گذشته، سازمان صلیب سرخ، گیلس کاربونیه، معاون رئیس خود را به دوحه به منظور ملاقات با طالبان فرستاد تا وی نیز در گفت‌وگوهای موسوم به صلح حضور داشته باشد اما در این زمینه توفیق خاصی به‌دست نیامد. در بیانیه طالبان این امر به‌وضوح مشخص است: «هر دو طرف بر مسائلی تاکید دارند که بزرگ‌تر از مباحث امدادرسانی و توجه به آن است.»
رویا موسوی، سخنگوی صلیب سرخ در افغانستان به نیویورک‌تایمز گفت: «ما در مورد از سرگیری‌های فعالیت‌مان درخصوص مسائلی که مردم مبتلا به هستند صحبت می‌کنیم. مسائلی که زندگی انسان‌ها را مختل کرده است.» مذاکرات صلح بین طالبان و افغانستان نشان داده که پیشرفت کمی در مذاکرات به‌دست آمده است. زلمای خلیل‌زاد روز پنج‌شنبه درحساب کاربری توییتر خود نوشت: «روند فعلی گفت‌وگوها راضی‌کننده نیست، زمانی که این همه خشونت وجود دارد و انسان‌های بی‌گناه کشته می‌شوند.» یک روز پیش از حمله به کانترپارت که یک سازمان آمریکایی در کابل است، طالبان این سازمان را متهم به فعالیت‌های ضداسلامی کرد. کانترپارت که توسط ایالات‌متحده تامین مالی می‌شود، یکی از چند هزار سازمان غیردولتی است که با انعقاد قرارداد به کشورها خدمات ارائه می‌دهد.
آنگونه هم که درخصوص حمله هفته گذشته طالبان به مقر این سازمان آمریکایی گزارش شده است، به هیچ‌کدام از نیروهای این سازمان آسیبی وارد نشده است، چراکه آنها در اتاق امن ضدگلوله پناه گرفته بودند. اما در خیابانی که «CARE» قرار دارد، سازمانی که از سال ۱۹۶۶ در این کشور مستقر است، سه تن از کشته‌شدگان این حمله از نیروهای این سازمان بودند. طالبان هم بلافاصله در این خصوص واکنش نشان داد. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان گفت: «حمله به کانترپارت در کابل آخرین حمله نخواهد بود.» در گفت‌وگوی تلفنی که مجاهد با یک شبکه تلویزیونی داشت او کشته شدن غیرنظامیان را در این حمله تکذیب کرد و گفت اگر کارکنان «CARE» کشته شده‌اند، تصادفی بوده است. در واقع خبرنگاران افغانی و خارجی در صحنه حاضر شده و هیچ کشته‌ای در بین خارجی‌ها ندیده‌اند. به جز حراست سازمان که یک نیروی پلیس از گروه واکنش سریع بوده و سه تن از کارکنان «CARE»، باقی کشته‌شدگان غیرنظامی بودند. در بیانیه طالبان اشاره شده است که این گروه از اینکه زنان و مردان به شکل مختلط در یک محیط کاری حضور دارند، خشنود نیستند. این درحالی است که چنین اختلاط‌هایی در دیگر سازمان‌های امدادرسانی در افغانستان دیده می‌شود. زکی‌الله ستورای، رئیس بخش وزارت بهداشت در ایالت نورستان گفت یک روز پس از حمله، طالبان ده‌ها کلینیک درمانی را که به‌وسیله افغان‌ها در این ایالت اداره می‌شود، بست.
سایت «Aidworkersecurity.org» در گزارشی اعلام کرد که اوج حملات به سازمان‌های امدادرسانی در کابل به سال ۲۰۱۳ برمی‌گردد. در آن سال ۲۳۷ تن از کارکنان سازمان‌های امدادی کشته می‌شوند که ۳۶ تن از آنها فقط در ماه نوامبر کشته می‌شوند. سپس در سال ۲۰۱۴، طالبان به یک کافه در کابل حمله کردند که پاتوق خارجی‌ها بوده است. در آن حمله ۲۱ تن از ملیت‌های مختلف کشته شدند که بسیاری از آنها دیپلمات و از کارکنان نیروهای امدادرسانی بود. این حمله منبع تحولی در اداره سازمان‌های امدادرسانی شد و از آن پس این سازمان‌ها بیشتر نیروهای افغانستانی به‌کار گرفتند تا نیروهای خارجی. براساس داده‌های سازمان ملل، سال گذشته گروه‌های امدادرسانی به ۱۵۹ گروه تقلیل یافت. درحالی‌که این تعداد در سال ۲۰۱۳ به ۲۲۳ مورد می‌رسید. با این حال پس از سال‌ها حمله به گروه‌های امدادرسانی حملات علیه آنها کاهش یافت و گروه طالبان قول داد که آنها را مورد حمله قرار ندهد. این درحالی است که هنوز افغانستان جزو سه کشور خطرناک برای گروه‌های امدادرسانی به‌حساب می‌آید. در این شرایط لنتزر، هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل تصریح می‌کند حملات طالبان از سال گذشته علیه گروه‌های امدادرسانی مجددا افزایش یافته است. او می‌گوید: «من امروز نگران‌تر از گذشته‌ام. اگر تعداد کشته‌ها بیشتر تا اوت سال گذشته نباشد، کمتر هم نیست.» هنوز مشخص نیست این افزایش ناشی از تغییر تاکتیک طالبان است یا اینکه ضرب شستی است که هر دو گروه قصد دارند تا با قدرت‌نمایی امتیاز بیشتری از مذاکرات صلح به‌دست بیاورند. لنتزر تاکید می‌کند که او اغلب اوقات با مقامات طالبات در مورد کمک‌های بشردوستانه گفت‌وگو می‌کند. او می‌گوید: آنها پیاپی در مکالمه‌هایمان تاکید می‌کنند که نیروهای امدادرسانی هدف آنها نیستند. اما چیزی که هفته گذشته رخ داد مرا نگران کرده است. اما من به هر دو طرف می‌گویم هر حمله‌ای که باعث کشته شدن غیرنظامیان شود، قابل توجیه نیست.
ارسال نظر