با تمام این تفاسیر، نویسندگان در مورد احتمال فروپاشی رژیم همچنان تردید دارند. تعداد زیادی از ناظران تحولات کره‌شمالی فروپاشی و اتحاد دوباره به رهبری سئول را دهه‌هاست پیش‌بینی کرده‌اند اما ناامید شده‌اند. همان‌طور که ذکر شد، کنترل سیاسی هنوز هست و هر گونه مانعی در برابر این کنترل به شدیدترین وجه ممکن سرکوب می‌شود. مضاف بر این، طبقه جدید و درحال ظهور سرمایه‌دار عموما از طریق ازدواج و پیوندهای اقتصادی به‌دنبال ملحق شدن به نخبگان حاکم و نه تضعیف آنها هستند. نخبگان موجود بیشترین دسترسی‌ها را به فرصت‌های اقتصادی جدید دارند و همین، به این نخبگان قدرتمند این انگیزه را می‌دهد که در جست‌وجوی تضعیف نظام نباشند.  حتی در بحبوحه اعدام آشکارا بی‌ثبات‌کننده جانگ‌سونگ‌تائک، شواهد اندکی وجود داشت که رژیم در آستانه فروپاشی است. بحث جانشینی کیم‌جونگ‌اون فعلا مطرح نیست، تبلیغات و رسانه‌ها در همه جا از او حمایت می‌کنند و ائتلاف مردان قدرتمند پیرامون او دارای قدرت و کنترل است. البته دشوار است بگوییم که کدام‌یک از این گروه‌های قابل شناسایی- OGD و خانواده کیم که در کنار هم ارکان قدرت را در این کشور تشکیل می‌دهند- دست برتر را دارند یا اینکه وضعیت روابط میان این دو چگونه است. اما می‌توانیم بگوییم که هیچ گروه دیگری از ظرفیت سازمانی برای به چالش کشیدن این وضعیت برخوردار نیست. اگرچه این ممکن است موجب سرخوردگی باشد اما آمادگی بر هم خوردن را دارد. در عین حال، محیط وسیع‌تر ژئوپلیتیکی که کره‌شمالی در آن قرار دارد به طرز شگفتی به خوبی توازن یافته است. با وجود برداشت رایجی که پیونگ‌یانگ‌نشین «دیوانه» می‌تواند دست به حمله هسته‌ای به کره‌جنوبی یا آمریکا بزند اما نظام رهبری در این کشور مطلقا انگیزه‌ای برای چنین اقدام «انتحاری»ای ندارد. رهبری کره‌شمالی شاید شایسته بسیاری از القاب باشد اما بی‌منطقی را نمی‌توان در زمره ویژگی‌های این کشور برشمرد. افزون بر این، آمریکا و کره‌جنوبی هم برای حمله به کره‌شمالی بی‌انگیزه هستند. شاید مهم‌ترین عامل در این بی‌انگیزگی، برنامه هسته‌ای کره‌شمالی و حمایت چین از وضع موجود باشد. پکن ممکن است این روزها از دست پیونگ‌یانگ ناراضی باشد اما تداوم بقای کره‌شمالی به نفع منافع استراتژیک چین است. علاوه بر این، آنهایی که ادعا می‌کنند تحریم‌ها می‌تواند کره‌شمالی را به آستانه از هم گسستن نزدیک کند، این حقیقت را نادیده می‌گیرند که پیونگ‌یانگ سال‌هاست با کالاهای لوکس همنشین است و با وجود سال‌ها محدودیت، از رشد اقتصادی بهره می‌برد. از این رو، نویسندگان بر این باورند که محتمل‌ترین سناریو برای کره‌شمالی در کوتاه و میان‌مدت بازگشایی تدریجی کشور زیر نظر رهبری رژیم فعلی است. اما کره‌شمالی، این «بهشت سوسیالیستی» سودمحور، فئودالی و سنتی کره‌ای سال‌هاست که از قدرت متعجب‌سازی برخوردار است. هیچ‌کس به راستی نمی‌داند که ۱۰،۲۰ سال آینده کره‌شمالی واقعا چگونه خواهد بود. با این وجود، ما همچنان تحولات این کشور را با ترکیبی از امید و ناامیدی رصد می‌کنیم.