«ریچارد لاف» و «کارولین پاییلیزه» در گزارش ۶ ژانویه برای رویترز نوشتند چیزی که در ابتدا به‌عنوان عصیان مردمی علیه طرح‌های افزایش مالیات سوخت و بالا رفتن هزینه معیشت مطرح شد اکنون تبدیل به یک اعتراض خطرناک‌تر برای رئیس‌جمهور فرانسه و حمله‌ای به ریاست‌جمهوری او و نهادهای کشور فرانسه شده است. معترضان مخالف دولت فرانسه در همین راستا و در جدیدترین دور در تظاهراتشان در روز شنبه از یک جرثقیل برای باز کردن راهشان به یک ساختمان وزارتخانه دولتی استفاده کرده و خودروها را در نزدیکی خیابان شانزلیزه به آتش کشیدند و خشونت‌هایی نیز در درگیری با نیروهای پلیس ضدشورش در یک پل بر فراز رودخانه سن مرتکب شده و افسران پلیس را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

مقام‌های فرانسه تلاش می‌کردند تا در این دور جدید اعتراضات همچنان نظم را حفظ کنند ولی سوال‌هایی درباره تاکتیک‌های امنیتی آنها و نحوه پاسخگویی به اعتراضات مطرح شده است. این درحالی است که امانوئل مکرون در تدارک اجرای قوانین سختگیرانه‌تر در حوزه‌ امتیازات مربوط ‌به بیکاری و کاهش هزاران مورد شغل در بخش دولتی است.

 مکرون عصر یکشنبه در توییتی نوشت: «یک بار دیگر جمهوری فرانسه مورد حمله خشونت‌طلبان افراطی و حامیان و نمایندگان و سمبل‌های آنها قرار گرفت.» دولت مکرون بعد از آنکه به‌نظر می‌رسید اعتراضات بعد از تعطیلات کریسمس درحال فروکش کردن است، موضعش را نسبت به تظاهرات آنها سخت‌تر کرد. همچنین به گفته بنیامین گریوو، سخنگوی دولت فرانسه، این دولت از پیگیری اصلاحات مد نظر برای تغییر شکل دادن اقتصاد فرانسه عقب‌نشینی نخواهد کرد.

او معترضان باقی مانده را «تحریک‌کنندگانی به‌دنبال سرنگونی دولت» توصیف کرد. ۲۴ ساعت بعد از اینکه او این صحبت را در روز جمعه مطرح کرد مجبور شد با هجوم معترضان به وزارتخانه‌ای که دفترش در آن قرار داشت از در پشتی فرار کند. او بعدا گفت: «در این حادثه من مورد حمله قرار نگرفتم بلکه جمهوری فرانسه مورد حمله قرار گرفت.» عامل دامن زدن به این ناآرامی‌ها خشم معترضان نسبت به پایین بودن حقوق‌ها و کاهش درآمدها و باور به بی‌تفاوتی مکرون به نیازهای شهروندان است. دولت مکرون پیش‌تر نیز گرفتار ناآرامی‌ها شد و در ماه نوامبر از اینکه معترضان جلیقه‌زرد شروع به مسدود کردن خیابان‌ها، اشغال باجه‌های عوارض اتوبان‌ها و حوادث خشونت‌آمیز در پاریس و شهرهای دیگر کردند غافلگیر شد.

دو ماه بعد از آغاز این اعتراضات این دولت هنوز راهی برای فرو نشاندن خشم معترضان و برآورده کردن خواسته‌هایشان شامل افزایش پایه حقوق، افزایش مشارکتشان در کشور و همچنین استعفای مکرون نیافته است. درحالی‌که هنوز معترضان رهبر مشخصی ندارند مذاکره کردن مقام‌ها با آنها سخت است. قانون‌گذاران اپوزیسیون خواسته‌اند که دولت طرح‌های پیشنهادی و عملی برای رسیدگی به مطالبات جلیقه‌زردها ارائه کند اما وزرای دولت از تسلیم شدن به فشارهای این اقلیت دردسرساز خودداری کرده‌اند.