در این راستا دموکرات مسیحی‌ها و خواهر خوانده آنها سوسیالیست مسیحی‌های باواریایی تلاش می‌کنند در برابر قوانین مهاجرتی متحد عمل کنند. این در حالی است که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد سوسیال مسیحی‌های باواریایی اکثریت خود را در پارلمان منطقه‌ای باواریا از دست خواهند داد. محبوبیت این حزب در باواریا به ۱۷ درصد سقوط کرده است. همچنین این نظرسنجی‌ها نشان داد که حزب آنگلا مرکل نیز احتمالا سهم ۲۹ درصدی در انتخابات منطقه‌ای باواریا داشته باشد. همچنین حزب ‌افراطی و ضدمهاجرت «آلترناتیو برای آلمان» بدون هیچ تغییری در ۱۵درصد در فاصله زمانی ۳۰ اوت تا ۵ سپتامبر باقی مانده است.

در این شرایط آنگلا مرکل به تازگی در نشست شاخه‌ جوانان حزب دموکرات مسیحی آلمان که او رهبری آن را به عهده دارد، حضور یافت و از مشکلات موجود سخن گفت. او ضمن اشاره به تنش میان احزاب تشکیل‌دهنده‌ دولت ائتلافی، یعنی احزاب دموکرات مسیحی، سوسیال مسیحی و سوسیال دموکرات، از ناکامی تلاش برای تشکیل دولت ائتلافی متشکل از احزاب مسیحی، سبزها و لیبرال‌های آزاد پس از انتخابات ابراز تاسف کرد و گفت این ناکامی از منظر سیاست دولتی نیز اشتباه بود. او همزمان تاکید کرد هر کاری خواهد کرد تا دولت ائتلاف بزرگ دوباره خود را معطوف به موضوعات اصلی کند.

در آخرین انتخابات آلمان هیچ‌کدام از احزاب شرکت‌کننده اکثریت مطلق را کسب نکرد. این باعث شد که دو حزب مسیحی با احزاب سبز و لیبرال‌های آزاد هفته‌های متوالی برای تشکیل دولت مذاکره کنند. در نهایت این مذاکرات بی‌نتیجه ماند و به این ترتیب دولت ائتلافی فعلی پدید آمد.

مرکل در سخنرانی خود در جمع جوانان حزبش تنش‌های درونی دولت و به‌ویژه میان دو حزب مسیحی را امری عادی نشان داد که باید روزی پایان یابند تا راه برای همکاری سازنده هموار شود. او به انتخابات پیش رو در دو ایالت بایرن و هسه اشاره کرد و گفت: «پرداختن به خود بس است و بیایید به مطالبات رای‌دهندگان بیندیشیم.»

ناظران سیاسی معتقدند که سخنرانی مرکل نوعی انتقاد از خود است و صدراعظم با بیان مشکلات درون‌حزبی و درون‌دولتی تلاش کرده است از فشارهایی که در ماه‌های اخیر به او وارد شده بکاهد. مرکل بزرگ‌ترین شکست سیاسی درون‌حزبی را در هفته‌ آخر سپتامبر تجربه کرد. در این روز اکثریت فراکسیون احزاب مسیحی فولکر کاودر، رئیس فراکسیون را که دست راست مرکل به‌شمار می‌رفت، برکنار کردند و رالف برینک‌هاوس را به‌جای او برگزیدند؛ سیاستمداری که از محبوبیت بسیار کمتری برخوردار است اما پیرو بی‌چون وچرای رهبر حزب نیست.

پیش از این اتفاق، مرکل مزه‌ شکست کوچک‌تری را چشیده بود. او که خواستار ماندن‌ هانس گئورگ ماسن در پست ریاست سازمان امنیت داخلی آلمان بود، روز ۱۸ سپتامبر زیر فشار حزب سوسیال دموکرات به برکناری ماسن تن داد. نظرسنجی‌هایی که در دو سال اخیر صورت گرفته‌اند نشان داده‌اند که بحث و مجادله بر سر سیاست پناهجویی مرکل باعث کاهش شدید رضایت بخشی از طرفداران دولت و کاستن از محبوبیت صدراعظم شده است. افزون بر این در ماه‌های اخیر تنش‌های درون حزبی و درون‌دولتی باعث کاهش محبوبیت بیش از پیش آنگلا مرکل شده است. همچنین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که ۷۱ درصد باواریایی‌ها از عملکرد دولت ائتلافی آلمان ناراضی هستند.

آنگلا مرکل اواخر سپتامبر به روزنامه‌ آگسبورگر آلگماینه گفت، قصد کناره‌گیری از مقام خود را ندارد و تا پایان این دوره انتخاباتی همچنان به‌عنوان صدراعظم به کارش ادامه خواهد داد. مرکل بر این باور است که بحث و جدل‌های ائتلافی درون حزبش موجب شده است که محبوبیت دولتش در نظرسنجی‌ها افت قابل توجهی پیدا کند. این در شرایطی است که انتخابات پارلمانی نشان می‌دهد که مرکل نتوانست از عهده کار بر‌آید و این بدترین نتیجه انتخابات از سال ۱۹۴۹ برای حزب مرکل به‌حساب می‌آید.

به گزارش رویترز، مشکلات مرکل از زمانی آغاز شد که وی نتوانست با سبزها و دموکرات‌های آزاد به توافق برسد و مجبور به ائتلاف با سوسیال دموکرات‌ها شد. در این راستا مرکل مجبور شد تن به شرایط سخت سوسیال دموکرات‌ها برای ائتلاف بدهد و برای جلب اعتماد وزارت دارایی را دو دستی به چپ‌ها تقدیم کند.

به همین منظور برخی درون حزب در نشست با جوانان مطرح کردند که محدودیت‌هایی برای مرکل تعیین کنند تا نتواند وزارتخانه‌ها را حاتم‌بخشی کند. البته مرکل با این پیشنهاد مخالفت کرد و گفت که این دست پارلمان را برای وزرایی که صدراعظم معرفی می‌کند، می‌بندد.

با این حال حزب مرکل زیر رگبار انتقادها قرار دارد. در واقع انتقادها از شکلی به شکل دیگر در می‌آید. مثلا سی‌هوفر وزیر کشور آلمان در تابستان با اعلام اینکه از پذیرش مهاجران آلمان معذور است، ائتلاف دولت مرکل را تا مرز فروپاشی برد.

سی‌هوفر به این دلیل خط‌مشی سختی انتخاب کرده بود که موقعیت وی در ایالت باواریا به‌دلیل همین مسائل مهاجرتی به خطر افتاده بود. در این ایالت دست راستی‌ها توانسته‌اند با سیاست‌های ضدمهاجرتی خود، مردم را همراه خود کنند. از این‌رو سی‌هوفر مجبور شده بود که سیاست‌های سختگیرانه‌ای در این زمینه اعمال کند. اما رای‌دهندگان در ایالت‌های پول‌دار و ثروتمند از سیاست‌های ضدمهاجرتی سی‌هوفر چندان خشنود نبودند و سیل انتقادها متوجه او شد. این درحالی است که سیاست‌های درهای باز مرکل هم موجب شد تا پس از جنگ جهانی برای نخستین‌بار حزب آلترناتیو برای آلمان که یک حزب فاشیستی است وارد بوندس‌تاگ (پارلمان آلمان) شود.

درون دولت بلندترین صدای مخالفت با سیاست‌های مهاجرتی درحال‌حاضر از آن سی‌هوفر است. او پیش‌تر دولت را تهدید کرده بود که پس از انتخابات منطقه‌ای از پست خود کنار خواهد رفت اما حالا قول داده است که تا آخر دوره همراه دولت مرکل باقی بماند.

او به روزنامه ولت‌آم سونتاگ گفته است که پست خود را ترک نخواهد کرد، چرا که برنامه‌های زیادی برای تکمیل دارد.