پیشنهاد «اون» برای خلع‌سلاح مرحله‌ای

این به این معنا نیست که ‌این مذاکرات اصلا برگزار نشود بلکه به این معنا است که ممکن است به دلایلی در روز ۱۲ ژوئن برگزار نشود و به تعویق افتد.» ابتدا سخن از «خلع‌سلاح هسته‌ای» بود اما کره‌شمالی‌این مساله را رد کرد. «مون جائه‌ این»، رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی، اگرچه اعلام کرد «مطمئن» است کره‌شمالی به تعهدات خود عمل خواهد کرد اما در میان مقام‌های آمریکایی خوش‌بینی و بدبینی با هم همراه هستند. عده‌ای بدبین هستند و عده‌ای دیگر با خوش‌بینی می‌گویند مذاکرات برگزار خواهد شد. با ‌این حال، ترامپ معتقد است که «اون» پس از سفر به چین «لحنش عوض شد». رئیس‌جمهوری آمریکا گفت: «فکر می‌کنم پس از دیدار اون با شی همه چیز تغییر کرد. نمی‌توانم بگویم از‌ این موضوع خوشحالم.» اما وی اظهار امیدواری کرد که «اون» به وعده‌های خود عمل خواهد کرد و پاداش خوبی خواهد گرفت: «ما امنیت او را تضمین خواهیم کرد. او ‌ایمن خواهد بود، خوشحال خواهد بود و کشورش ثروتمند و سربلند خواهد شد.» برخی تحلیلگران معتقدند تغییر لحن «اون» یا نشان از تغییر نیات او دارد یا‌ اینکه کره‌شمالی می‌خواهد قصد و نیت و اراده ترامپ برای مذاکرات را بسنجد.  «استفن کولینسون»، گزارشگر دیگر سی‌ان‌ان هم در ۲۳ می‌ نوشت که به دلیل دشواری مذاکرات، شکاف عظیم میان واشنگتن و پیونگ‌یانگ و ناهماهنگی در رویکرد کاخ سفید در مورد مذاکرات باعث شده افق مذاکرات ترامپ- کیم ناروشن باشد. اما در پس‌این بیم و امیدها و تعویق‌ها چه می‌تواند باشد؟ کولینسون معتقد است یک دلیل ‌این می‌تواند باشد که واشنگتن و پیونگ‌یانگ می‌خواهند به یکدیگر خاطرنشان سازند که تفاوت‌هایشان چقدر زیاد و پیچیده است. کره‌شمالی و البته سلسله کیم سال‌های زیادی را صرف دستیابی به تسلیحات اتمی کرده است. تصور ‌این واقعیت که‌این کشور پس از ‌این همه سال تلاش و به جان خریدن فقر و فلاکت چگونه می‌پذیرد که آن را به یکباره کنار بگذارد سوالی است که ذهن بسیاری از متخصصان را به خود مشغول کرده است. شاید‌ این حقیقت که دستیابی به‌این هدف بسیار دور از دسترس است و نیازمند سال‌ها مذاکرات سخت و طاقت‌فرساست برخی از اعضای دولت آمریکا را نسبت به دیدار کیم- ترامپ بدبین کرده است.  «مایکل آنتون»، سخنگوی سابق شورای امنیت ملی ترامپ، به سی‌ان‌ان می‌گوید: «از آن دست سایت‌هایی که کره‌شمالی مبادرت به نابودی و تعطیلی آنها خواهد کرد در‌این کشور فراوان است. ماه‌ها و شاید سال‌ها زمان می‌برد که بر سر تعطیلی آنها به تفاهم برسیم.» اولین نشانه از مشکلات زمانی بروز کرد که کیم در اوایل ماه جاری (می) به چین سفر کرد. او در‌این سفر خطاب به رئیس‌جمهوری چین گفت که در نظر دارد فرآیند خلع‌سلاح را «مرحله‌ای اما همزمان» به پیش ببرد. کیم خطاب به «شی» گفت ‌این رویکرد مستلزم پاداش‌های گام به گام از سوی غرب می‌شود.

به دیگر سخن، ‌این کشور به‌صورت گام به گام برنامه هسته‌ای خود را تعطیل و انتظار دارد به‌صورت گام به گام به پاداش‌های اقتصادی برای هر مرحله دست یابد. بدیهی است که‌این رویکرد با نگاه دولت ترامپ همخوانی چندانی ندارد. دولت ترامپ می‌گوید به محض ‌اینکه برنامه هسته‌ای‌ این کشور کاملا تعطیل شد، بسته‌ای از سرمایه‌گذاری‌های هنگفت را دریافت خواهد کرد. با وجود بی‌اعتمادی چند دهه‌ای میان طرفین و سخنان اخیر بولتون مبنی بر الگوی لیبی برای کره‌شمالی و احتمال ‌اینکه دولت ترامپ استراتژی بلندمدتی برای‌ این مذاکرات نداشته باشد، نباید انتظار داشت که‌این مذاکرات زودهنگام به نتیجه برسد بلکه باید افق زمانی بلندمدت‌تری را برای‌این مذاکرات در نظر گرفت.