این پروژه در یک روستا در یکی از نقاط دوردست سریلانکا بود که مردمانش با ماهیگیری امرار معاش کرده و در سال ۲۰۰۴ با سونامی ویران شده بود. «جیمی تارابای»، گزارشگر سی‌ان‌ان در گزارش ۴ فوریه ۲۰۱۸ می‌نویسد: «نخست‌وزیر سریلانکا در مصاحبه‌ای با استریت تایمز سنگاپور در سال ۲۰۱۰ گفت که این پیشنهاد ابتدا به هند داده شد». اکنون ورق برگشته است. از هند خبری نیست اما رقیب این کشور سرمایه‌گذاری ۵/ ۱ میلیارد دلاری در ساخت این بندر در سال ۲۰۱۰ انجام داد. سرمایه‌گذاری چینی‌ها در دسامبر گذشته دسترسی دیگری به مسیرهای کلیدی دریایی و کشتیرانی به چینی‌ها می‌دهد. نکته دیگر این است که حضور گسترده چین در حیاط خلوت هند و حوزه نفوذ این کشور، پکن را به سواحل دهلی نزدیک‌تر می‌سازد. گزارشگر سی‌ان‌ان می‌نویسد که تصمیم سریلانکا برای اجاره ۹۹ ساله بندر «Hambantota» به یک شرکت چینی چند پیامد دارد: از یک‌سو میلیاردها دلار بدهی این کشور به چین تسویه شده و از سوی دیگر نگرانی ناظران را برانگیخته که چگونه دیگر کشورهای درحال توسعه در قالب «یک کمربند، یک جاده» به تجارت با چین پرداخته و در زمره اقمار مالی چین به حساب می‌آیند. «جف اسمیت»، محقق مسائل جنوب آسیا در بنیاد هریتیج در واشنگتن می‌گوید: «چین تنها طرفی است که از سرمایه کافی برای تامین مالی این پروژه‌ها برخوردار است. یک سوال برای همه این است: به چه قیمت؟». چین دهه‌هاست در سریلانکا سرمایه‌گذاری کرده است.

در زمانی که این کشور به‌دلیل سوءاستفاده‌های حقوق بشری طی جنگ داخلی میان «نیروهای دولتی» و «ببرهای تامیل» از سوی اتحادیه اروپا مورد تنبیه قرار گرفته اما چینی‌ها به نمایندگی از این کشور در سازمان ملل مبادرت کرده‌اند. چین همچنین به دولت راجاپاکسا کمک‌های نظامی هم کرده و وعده داده که زیرساخت‌های آسیب‌دیده این کشور را بازسازی کند. جنگ داخلی در این کشور در سال ۲۰۰۹ به پایان رسید. در فاصله ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷ چینی‌ها حدود ۱۵ میلیارد دلار در سریلانکا سرمایه‌گذاری کردند. این درحالی است که «شرکت مالی بین‌المللی» (IFC)- که بخشی از مجموعه بانک جهانی است- می‌گوید در فاصله ۱۹۵۶ و ۲۰۱۶ حدود یک میلیارد دلار در سریلانکا سرمایه‌گذاری کرده است. «جف اسمیت» می‌گوید چینی‌ها در کنار سرمایه‌گذاری در این بندر، در سال ۲۰۱۰ هم وامی به مبلغ ۲۰۰ میلیون دلار برای توسعه دومین فرودگاه بین‌المللی این کشور اختصاص دادند و یک سال بعد هم ۸۱۰ میلیون دلار دیگر برای توسعه فاز دوم این فرودگاه اختصاص دادند. در سال ۲۰۱۳ حدود ۲۷۲ میلیون دلار صرف راه‌آهن و یک میلیارد دلار هم صرف پروژه شهر بندری کولومبو شد. این سرمایه‌گذاری‌ها نفع دیگری هم برای چین دارد. دولت سریلانکا در گزارشی در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد که تعداد نیروهای چینی شاغل در سریلانکا ۲۵ هزار نفر است. در سال ۲۰۱۵ سریلانکا ۸ میلیارد دلار به چین بدهکار بود و مقام‌های این کشور می‌گویند کل بدهی‌های خارجی این کشور به چین و دیگر کشورها، ۹۴درصد از جی.دی.پی این کشور را می‌بلعد.